حضرت آیت الله جوادی آملی امروز در ادامه تفسیر سوره مبارکه فرقان اظهارداشت: مال و اولاد زینت زندگی دنیا هستند نه زینت انسان و با توجه به آیات قرآن، ایمان، علم، ادب و عقل است که زینت انسان می شود.
 
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه «و قال الرسول یا رب إن قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ و رسول گفت خدایا قوم من قرآن را مهجور گرفتند»، ابراز داشت: این مهجور به معنای متروک از باب هجرت نیست؛ در آن موقع قرآن در دل ها بود و و در دل شب خوانده می شد و آن را می بوسیدند و تلاوت می کردند. بنابراین منظور حضرت این نیست که قوم من قرآن را ترک کردند. این هجر به معنی هذیان است. همان که گفته شد «إن الرجل لیهجر». منظور از آیه این است که قوم من نه مؤمنین این کتاب را العیاذ بالله هذیان می دانند و آن را اسطوره می پندارند.
 
آیت الله جوادی آملی با اشاره به این روایت که مرحوم فیض کاشانی در کتاب وافی آورده؛ «عن أبی الحسن علیه السلام قال: إن الأحلام لم تکن فیما مضی فی أول الخلق و إنما حدثت؛ امام کاظم علیه السلام فرمود: بشر در ابتدا خواب نمی دید و بعدها پیدا شد»، خاطر نشان کرد: راوی پرسید: علت این امر چیست؟
امام علیه السلام فرمود: خدای متعال رسولی را به سوی اهل زمان خود مبعوث فرمود. او هم مردم را به عبادت و اطاعت خدا دعوت کرد.
مردم گفتند اگر دعوت تو را اجابت کنیم برای ما چه نفعی دارد؟ تو که از نظر مال و عشیره بر ما برتری نداری؟
آن پیامبر فرمود: اگر از من اطاعت کنید خدا شما را وارد بهشت می کند و اگر نافرمانی کنید شما را وارد جهنم می کند.
گفتند بهشت و جهنم چیست؟ بهشت و جهنم را برایشان توصیف فرمود. گفتند چه وقت به آنجا می رویم؟ فرمود وقتی مردید.
گفتند: ما مردگان خود را می بینیم که استخوانی از آنها مانده است، پس بر تکذیب او افزودند و به استخفاف پیامبرشان پرداختند.
خداوند عز و جل خواب دیدن را بر ایشان مقرر داشت. مردم به نزد پیامبرشان آمدند و از آن چه که می دیدند و برایشان ناشناخته بود پرسیدند. فرمود خدای متعال اراده فرمود که این گونه بر شما احتجاج کند تا بدانید ارواح شما این گونه است و بعد از مرگ روح شما در عذاب است تا وقتی که مبعوث شوید.
 
آیت الله جوادی آملی با اشاره به این که وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله روزها از شاگردان می پرسیدند: «ما المبشرات؛ چه بشارتهایی [در خواب] دیده اید؟ »، اظهار داشت: اینها می خوابیدند که در خواب به کلاس درس بروند. کسی که پر خور و بد خور باشد، تمام تلاش روح او این است که فقط این لاشه و زباله را حفظ کند؛ مثل این که یک چرخ دستی به دست یک حکیم بدهیم تا یک شهر را تطهیر و نظافت کند. هر چند او این کار را انجام می دهد ولی حیف است.
 
وی افزود: اگر انسان وارسته، کم خور، خوش خور و طیب و طاهر باشد، روح فراغتی پیدا می کند، ضمن این که بدن را درست اداره می کند، در خواب با آن بدن خود ساخته (بدن برزخی) سفر می کند، به حرم و عتبات مشرف می شود، مناظر خوب می بیند و با افرادِ خوب صحبت می کند و رؤیای خوب نصیبش می شود.
 
این استاد تفسیر حوزه علمیه قم با اشاره به روایت امام باقر علیه السلام «و اذا دخل حفرته ردت الروح فی جسده و جاءها ملکا القبر فامتحناه؛ و هنگامی که میت وارد قبر شد، روح به جسد بر می گردد و دو ملک قبر می آیند و از او سؤال می پرسند»، خاطر نشان کرد: امام باقر علیه السلام وقتی این حدیث را می فرمود گریه می کرد. آن قدر مسئله مرگ و جریان قبر مهم است که بدیهی ترین بدیهی از یاد می رود. با این که الفبای دین را می پرسند نه مشکلات فقه و فلسفه و اصول را. از خدا و دین و مانند آن می پرسند. از یک مسلمان می پرسند دینت چیست یادش نمی آید مگر این که مسلمان واقعی باشد و دین ملکه او شده باشد.
 
آیت الله جوادی آملی ضمن تجلیل از استاد خود گفت: خداوند غریق رحمت کند سیدنا الاستاد امام رضوان الله علیه را. اولین بار ایشان در همین شبستان مسجد اعظم برای ما نقل کردند که برخی بعد از هشتاد سال عذاب تازه یادشان می آید که نبی آنها کسی است که قرآن بر او نازل شده است ولی هنوز نام مبارک حضرت یادش نمی آید.
 
این استاد عالی حوزه علمیه قم ادامه داد: کسی که مرتب نماز می خواند و اذان و اقامه و شهادتین می گوید، همین که در قبر سؤال کردند، نام مبارک حضرت را می برد، نام اهل بیت علیهم السلام را می برد اما کسی که اهل نماز نیست، یادش نمی آید.
 
گفتنی است؛ متن حدیث ارائه شده در درس تفسیر آیت الله جوادی آملی بدین شرح است: «بعض أصحابنا، عن علی بن العباس، عن الحسن بن عبد الرحمن، عن أبی الحسن علیه السلام قال إن الاحلام لم تکن فیما مضی فی أول الخلق و إنما حدثت فقلت: و ما العلة فی ذلک؟ فقال: إن الله عز ذکره بعث رسولا إلی أهل زمانه فدعاهم إلی عبادة الله و طاعته فقالوا: إن فعلنا ذلک فما لنا فوالله ما أنت بأکثرنا مالا ولا بأعزنا عشیرة: فقال: إن أطعتمونی أدخلکم الله الجنة و إن عصیتمونی أدخلکم الله النار فقالوا: و ما الجنة و النار؟ فوصف لهم ذلک فقالوا: متی نصیر إلی ذلک؟ فقال: إذا متّم فقالوا: لقد رأینا أمواتنا صاروا عظاما و رفاتا، فازدادوا له تکذیبا و به استخفافا فأحدث الله عزوجل فیهم الاحلام فأتوه فأخبروه بما رأوا و ما أنکروا من ذلک فقال: إن الله عزوجل أراد أن یحتج علیکم بهذا هکذا تکون أرواحکم إذا متم و إن بلیت أبدانکم تصیر الارواح إلی عقاب حتی تبعث الابدان»