چهل حديث گهر بار از امام باقر (ع)

بازدید : 4159
زمان تقریبی مطالعه : 7 دقیقه
تاریخ : 02 آبان 1391
چهل حديث گهر بار از امام باقر  (ع)
 
 

                          

1- چه بسا شخص حريص بر امری از امور دنيا، كه بدان دست يافته و باعث نافرجامي و بدبختی او گرديده است، و چه بسا كسی كه برای امری از امور آخرت كراهت داشته و بدان رسيده، ولی به وسيله آن سعادتمند گرديده است.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(166)

2- تو را به پنج چيز سفارش مي‌كنم: اگر مورد ستم واقع شدی ستم مكن، اگر به تو خيانت كردند خيانت مكن، اگر تكذيبت كردند خشمگين مشو، اگر مدحت كنند شاد مشو، و اگر نكوهشت كنند، بيتابی مكن.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(167)

3- سخن نيك را از هر كسی، هر چند به آن عمل نكند، فرا گيريد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(170)

4- چيزی با چيزی نياميخته است كه بهتر از حلم با علم باشد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(172)

5- نهايت كمال، فهم در دين و صبر بر مصيبت، و اندازه گيری در خرج زندگاني است.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربی، ج 75، ص(172)

6- سه چيز از خصلتهای نيك دنيا و آخرت است: از كسی كه به تو ستم كرده است گذشت كنی، به كسی كه از تو بريده است بپيوندی، و هنگامی كه با تو به ندانی رفتار شود، بردباری كنی.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(173)

7- خداوند دوست ندارد كه مردم در خواهش از يكديگر اصرار ورزند، ولی اصرار در خواهش از خودش را دوست دارد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(173)

8- دانشمندی كه از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(173)

9- هيچ بنده ای عالم نيست، مگر اينكه نسبت به بالا دست خود، حسادت نورزد، و زيردست خود را خوار نشمارد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(173)

10- هر كه خوش نيت باشد، روزي اش افزايش مي‌يابد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(175)

11- هر كس با خانواده اش خوشرفتار باشد، بر عمرش افزوده مي‌گردد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربی، ج 75، ص(175)

12- از سستی و بي قراری بپرهيز، كه اين دو، كليد هر بدی مي‌باشند، كسی كه سستی كند، حقی را ادا نكند، و كسی كه بي قرار شود، بر حق صبر نكند.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(175)

13- پيوند با خويشان، عملها را پاكيزه مي‌نمايد، اموال را افزايش مي‌دهد، بلا را دور مي‌كند، حسا آخرت را آسان مي‌نمايد، و مرگ را به تاخير مي‌اندازد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربی، ج 71، ص(111)

14- بهترين چيزی را كه دوست داريد درباره شما بگويند، درباره مردم بگوييد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 65، ص(152)

15- خداوند بنده مؤمنش را با بلا مورد لطف قرار مي‌دهد، چنانكه سفر كرده ای براي خانواده خود هديه مي‌فرستد، و او را از دنيا پرهيز مي‌دهد، چنانكه طبيب مريض را پرهيز مي‌دهد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(180)

16- بر شما باد به پرهيزكاری و كوشش و راستگويی، و پرداخت امانت به كسی كه شما را بر آن امين دانسته است، چه آن شخص، نيك باشد يا بد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(179)

17- غيبت آن است كه درباره برادرت چيزی را بگويی كه خداوند بر او پوشيده و مستور داشته است. و بهتان آن است كه عيبی را كه در برادرت نيست، به او ببندی.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(178)

18- خداوند، دشنام گوی بي آبرو را دشمن دارد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(176)

19- تواضع، راضی بودن به نشستن در جايی است كه كمتر از شانش باشد، و اينكه به هر كس رسيدی سلام كنی، و جدال را هر چند حق با تو باشد، ترك كنی.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(176)

20- برترين عبادت، پاكی شكم و پاكدامنی است.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(176)

21- خداوند در روز قيامت در حساب بندگانش، به اندازه عقلی كه در دنيا به آنها داده است، دقت و باريك بينی مي‌كند.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 7، ص(267)

22- آن كه از شما به ديگری علم بياموزد، پاداش او(نزد خدای تعالی) به مقدار پاداش دانشجوست، و از او هم بيشتر مي‌باشد.
كافي، ج 1، ص(35)

23- هر كه علم و دانش را جويد برای آنكه به علما فخر فروشی كند، يا با سفها بستيزد، و يا مردم را متوجه خود نمايد، بايد آتش را جای نشستن خود گيرد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، 2، ص(38)

24- خداوند عزوجل كسی را كه در ميان جمع، بدون ناسزاگويی شوخی كند، دوست دارد.
كافي، ج 2، ص(663)

25- سه خصلت است كه دارنده اش نمي‌ميرد تا عاقبت شوم آن را ببيند: ستمكاری، ازخويشان بريدن، و قسم دروغ كه نبرد با خداست.
كافي، ج 75، ص(174)

26- به خدا سوگند هيچ بنده ای در دعا، پافشاری و اصرار به درگاه خدای عزوجل نكند، جز اينكه حاجتش را بر آورد.
كافي، ج 2، ص(475)

27- خداوند عزوجل از ميان بندگان مؤمنش آن بنده ای را دوست دارد كه بسيار دعا كند، پس بر شما باد دعا در هنگام سحر تا طلوع آفتاب، زيرا آن، ساعتی است كه درهای آسمان در آن هنگام باز گردد و روزيها در آن تقسيم گردد و حاجتهای بزرگ بر آورده شود.
كافي، ج 2، ص(478)

28- دعای انسان پشت سر برادر ديني اش، نزديكترين و سريعترين دعا به اجابت است.
كافي، ج 2، ص(507)

29- هر چشمی روز قيامت گريان است، جز سه چشم: چشمی كه در راه خدا شب را بيدار باشد، چشمی كه از ترس خدا گريان شود، و چشمی كه از محرمات الهی و گناهان بسته شود.
كافي، ج 2، ص(80)

30- شخص حريص به دنيا مانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر ابريشم به دور خود مي‌تند، راه بيرون شدنش را دورتر و مشكل تر مي‌كند، تا اينكه از غم و اندوه بميرد.
كافي، ج 2، ص(316)

31- چه بسيار خوب است نيكي‌ها پس از بدي‌ها، و چه بسيار بد است بدي‌ها پس از نيكي‌ها.
كافي، ج 2، ص(458)

32- چون مؤمن با مؤمنی دست دهد، پاك و بي گناه از يكديگر جدا مي‌شوند.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 73، ص(20)

33- از دشمنی بپرهيزيد، زيرا فكر را مشغول كرده و مايه نفاق مي‌گردد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربی، ج 2، ص(301)

34- هيچ قطره ای نزد خداوند، محبوبتر از قطره اشكی كه در تاريكی شب از ترس خدا و برای او ريخته شود، نيست.
كافي، ج 2، ص(482)

35- هر كه بر خدا توكل كند، مغلوب نمي‌شود، و هر كه از گناه به خدا پناه برد، شكست نمي‌خورد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 68، ص(151)

36- افزايش نعمت از جانب خداوند قطع نمي‌شود، مگر اينكه شكر از جانب بندگان قطع گردد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 68، ص(54)

37- خداوند دنيا را به دوست و دشمن خود مي‌دهد، اما دينش را فقط به دوست خود مي‌بخشد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 2، ص(215)

38- مؤمن برادر مؤمن است، او را دشنام نمي‌دهد، از او دريغ نمي‌كند، و به او گمان بد نمي‌برد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(176)

39- هيچ كس از گناهان سالم نمي‌ماند، مگر اينكه زبانش را نگه دارد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 75، ص(178)

40- سه چيز پشت انسان را مي‌شكند: مردی كه عمل خويش را زياد شمارد، گناهانش را فراموش كند، و به رای خويش، خوشنود باشد.
بحارالانوار، دار احياء الترا العربي، ج 69، ص(314)

 منبع : آستان قدس رضوی

 

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه