شعرهای استاد احمد فغانی در باره محرم

بازدید : 5333
زمان تقریبی مطالعه : 9 دقیقه
تاریخ : 11 آبان 1390
شعرهای استاد احمد فغانی در باره محرم

 دکتر احمد فغانی  عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه تربیت معلم سبزوار ( شاعر دستگردانی )

السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک

لاله های سرخ بی سر

السلام ای نوگل گلزار دین 

       السلام ای سبط خیر المرسلین

السلام ای جلوه انوار حق

              السلام ای دیده دیدار حق  

السلام ای نور چشم فاطمه          

              السلام ای آشنای علقمه

السلام ای مبقی دین مبین            

        السلام ای از همه مردم برین

اشرف اولاد آدم میر عشق          

           مظهر آزادگی اکسیر عشق

نور چشم ساقی کوثر توئی           

        شافع ما در صف محشر توئی

مظهرحقی تو ای خون خدا           

        میوه تو بهر نخل « هل اتی »

فتح کردی قله معراج عشق         

         اسوه تقوا و بینش ای حسین

ای شکوه عقل و ایمان و وفا       

             پاسدار پرچم صلح و صفا

انقلاب سرخ و خونینت حسین

             مظهر دیرینه آیینت حسین

وادی کرب بلا مدیون توست         

سرخ این وادی همه ازخون توست

کربلا را کربلا کردی حسین          

       عقده دل را تو وا کردی حسین

کربلا ای قبله اهل یقین               

              کربلا ای قتلگاه شاه دین

کربلا ای سرزمین عشق و شور   

              کربلا ای وادی الله و نور

گلشن طاهاست دشت کربلا             

             کعبه دلهاست خاکش توتیا

شوروغوغا گشته برپا ازچه رو    

       سایه های غم هویدا از چه رو

این کبوترهای عاشق را ببین       

        لاله را ، دشت شقایق را ببین

این کبوتر های عاشق پرزنان      

       همچنان پروانه گرد شمع جان

گاه بر آتش زند پروانه پر            

   نیست بیمش هیچ از خوف و خطر

دوستداران حسین در خاک طف     

   جان خود را جمله بگرفته به کف

دور او یاران چنان زنجیر نور      

   جمع در دلهایشان عشق و سرور

چهره هاشان جلوه انوار حق        

            دیده هاشان دیده دیدار حق

برق شمشیر نگاه این گروه

          برکند از جا سپاه همچو کوه

پیروان خالص اسلام ناب

           کرده از اول شهادت انتخاب

قله معراج شد مفتوحشان

        می نگنجد اندر عالم روحشان

کربلا با خونشان دمساز شد         

               کربلا یک نقطه آغاز شد

کربلا باغ دل زهرا بود

            کربلا پرشور و دل آرا بود

کربلا دریای آلام حسین

             شد قرین نام تو نام حسین

کعبه عشق است خاک کربلا

      شد عجین این خاک با درد وبلا

مطلع انوار یزدان کربلاست

           مشهد آزادمردان کربلاست

کوی امید و صفای اهل دل

         ارض توحید و صلای اهل دل

کربلا سرمنزل عشق و امید

              کربلا قربانگه خیل شهید

کربلا جولانگه و میدان عشق

          کربلا خلوتگه سلطان عشق

عرصه ایمان وایثار وجهاد

         جلوه گاه عشق اصحاب سداد

کربلا شد کوی تسلیم ورضا

              سرزمین امتحان وابتلاء

خاک پاکش روحبخش و جانفزاست

          آسمانش داغدار لاله هاست

لاله هایش سرخ اما بی سرند

            اهل بیت و عترت پیغمبرند

کربلا زاسرارخود تو آگهی

               شاهد مظلومی آل اللهی

می شناسی یوسف آل عبا

        سرو خوش سیمای گلزار ولا

پاره قلب حسین شبه رسول

                 ثانی حیدر گل باغ بتول

شبه پیغمبر علی اکبر است

             لاله احمر علی اکبر است

مرگ بوده نزدش «احلی من عسل »

      گشته اکبر در شراب عشق حل

بیم از خیل ستمکاران نداشت

    دفتر ودیوان دین با خون نگاشت

چون نگون شد میر عشق از صدر زین

     سایه غم را گرفت این سرزمین

رستخیزی شد به پا در عالمین

  قدسیان زین ماجرا در شور و شین

شد فدائی زاده شاه حجاز

           بهر حفظ دین و احیای نماز

چون حسین آمد برش آسیمه سر

      گفت بشکست از غمت بابا کمر

اف براین دنیای فانی بعد تو

            می نخواهم زندگانی بعد تو

هیچ دانی کربلا عباس کیست

  معنی ومفهوم «خیرالناس » چیست

خادم درگاه شمس مشرقین

          میر  پرچمدار اردوی حسین

شیرمرد عرصه فضل و شرف

             زاده خیر البشر شاه نجف

شاهد مظلومی اهل حرم              

             نورچشم مرتضی بحر کرم

افتخار نهضت کرب و بلا

                ماه سیما ساقی جام بلا

روشنایی بخش اردوی حسین

         نوردل همواره بازوی حسین

آن امیر سرفراز سربدار

                 آن دلیر بی بدیل نامدار

بودش او ماه بنی هاشم لقب

             هم علمدار سپاه تشنه لب

هست جاری در رگش خون علی

           قهر حیدر در جبینش منجلی

ضرب شمشیرش بسان ذوالفقار

      می نمودی لشکری را تارومار

وحشت افزای دل اهریمنان          

                 پاره قلب امیر مؤمنان

چون جداشد دست او از پیکرش

      مشک را انداخت دست دیگرش

چون جداشد آن دگر هم از تنش

       سرخ شد از خون او پیراهنش

مشک را بگرفت بر دندان خویش

       تا برد آب از برای جان خویش

یعنی ار شد قطع از پیکر یمین

         من حمایت می کنم دائم زدین

خورد بر فرقش عمود آهنین

       ماه منشق شد دوباره در زمین

یا اخا ادرک اخا عباس گفت

    این سخن عباس با وسواس گفت

تا نرنجد خاطر پاک حسین

           تا نلرزد قلب غمناک حسین

چون حسین بر زانویش بگذاشت

سر دید عباسش که «وانشق القمر »

نوک پیکان چشم اورا کرده چاک

  هم حسین دریای خون را کرد پاک

گفت خم شد پشتم و دستم جدا

        راضیم من بر رضایت ای خدا

ای خدا آباد کن ویرانیم

               کن قبول درگهت قربانیم

بلبل طبع فغانی شد ملول

            در غم گلهای گلزار رسول   

----------------------

قهرمان کربلا

کیست زینب زینت روی ولـــــی        کیست زینب دختر مولا عــلی

کیست زینب قهرمان کربــــــــلا        کیست زینب ساقی جام بـــــلا

کیست زینب حوریان محو رخش       قدسیان مبهوت اندر پاسخــش

کیست زینب قافله سالار عشــق        کیست زینب نقطه پرگارعشق

کیست زینب آن که بهر حفظ دین       کرد خودراوقف زین العابدین

کیست او مرد آفرین  روزگـــــار        کیست او بر جمله زنها افتخار

کیست زینب او امید قافلــه ست        کیست زینب مست از جام الست

کیست زینب مجلس آرای حسین        کیست زینب روشن رای حسین

هست در ایثار وصبر اندر محن         اسوه ای ممتاز بهر مرد و زن

زاشک چشم زینب   والا تبــــار        نهضت سرخ  حسینی  ماندگار

هست فریاد رسایت  هر زمــان         پتک بر مغز سر  اهریمنـــــان

گر نبودی تو پیــــام کربـــــــــلا         تا ابد می ماند  در کرب  بـــــلا

رایت سرخ حسین بردوش توست          بستر اطفال او آغــــوش توست

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه