ماه محرم

بازدید : 6487
زمان تقریبی مطالعه : 40 دقیقه
تاریخ : 19 آبان 1391
ماه محرم
تقويم ماه محرم

اوّل محرّم:
آغاز سال هجرى قمرى است، گرچه هجرت در ماه ربيع الأوّل صورت گرفت; ولى به مناسبت آغاز سال، سزاوار است همه مؤمنان به ياد حادثه عظيم هجرت و آثار مهم آن در تاريخ اسلام و فداكارى هاى مولاى متّقيان على(عليه السلام) در ليلة المبيت باشند.

دوم محرّم:
روز ورود امام حسين(عليه السلام) و يارانش به سرزمين كربلا (در سال 61 هجرى قمرى) است كه سرآغاز حماسه هاى عظيم عاشوراست.

هفتم محرّم:
روز جلوگيرى كردن حرم حسينى(عليه السلام) از دستيابى به آب است; در اين روز دستورى از سوى عبيداللّه بن زياد براى عمر بن سعد رسيد كه بين حسين(عليه السلام) و يارانش و آب حايل شوند، تا قطره اى از آب فرات ننوشند!

نهم محرّم (تاسوعا):
«شيخ كلينى» از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: «روز تاسوعا، روزى است كه امام حسين(عليه السلام) و يارانش را در كربلا محاصره كردند و دشمنان براى جنگ با آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر بن سعد از زيادى لشكر خويش خوشحال شدند، و امام حسين(عليه السلام) و اصحابش را در آن روز ضعيف شمردند، و يقين كردند كه براى امام حسين(عليه السلام)ياورى نخواهد آمد و مردم عراق وى را كمك نخواهند كرد; آنگاه فرمود: «بِأبي المُسْتَضْعَفُ الغَريبُ; پدرم فداى آن ضعيفِ غريب باد».
در اين روز شمر همراه با نامه اى از سوى عبيداللّه بن زياد خطاب به عمر بن سعد وارد كربلا شد كه بر حسين(عليه السلام) و يارانش سخت بگير! تا تسليم شوند و وادار به بيعت گردند و در صورت امتناع، همه آنها را به قتل برسان. امام حسين(عليه السلام) حاضر به پذيرش ذلّت بيعت با دشمن نشد; ولى از آنان خواست كه آن شب را به وى مهلت دهند، تا به عبادت و دعا و نماز بپردازد، و فردا در معركه نبرد با آنان روبه رو خواهد شد.

دهم محرّم (عاشورا):
روز پرحماسه و فراموش نشدنى تاريخ اسلام و تشيّع; روز فداكارى، جانبازى و شهادت سرور و سالار شهيدان حضرت اباعبداللّه الحسين(عليه السلام) و ياران باوفايش، در سرزمين كربلا (در سال 61 هجرى قمرى) است.

دوازدهم محرّم:
روز شهادت امام زين العابدين(عليه السلام) (بنابر روايتى در سال 94 يا 95 هجرى قمرى) است.
بيست و پنجم محرّم:
روز شهادت امام زين العابدين(عليه السلام) است بنابر روايتى ديگر.

 

اعمال ماه محرم

1ـ به هنگام رؤيت هلال محرّم، مستحب است تكبير بگويى و اگر مى توانى دعاى مشروحى را كه سيّد در «اقبال الاعمال» آورده است، بخوانى.(1)
2ـ در شب اوّل محرّم صد ركعت نماز بخوان، و در هر ركعت سوره «حمد» و «قل هو اللّه»را مى خوانى و هر دو ركعت را به يك سلام پايان مى دهى; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است: هر كس اين نمازها را بخواند و روز اوّل ماه محرّم را روزه بگيرد، مانند كسى است كه در طول سال بر انجام خير مداومت داشته باشد و تا سال آينده از فتنه ها محفوظ خواهد بود. و اگر بميرد وارد بهشت خواهد شد.(2)
3ـ مطابق روايت ديگرى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در شب اوّل محرم دو ركعت نماز مى خوانى به اين نحو: در ركعت اوّل سوره «حمد» و سوره «انعام» و در ركعت دوم سوره «حمد» و سوره «يس».(3)
علاوه بر اين نمازها، مستحب است نماز اوّل هر ماه نيز خوانده شود كه كيفيّت آن در اعمال مشترك ماهها (صفحه 597) گذشت.
4ـ در روز اوّل محرّم، روزه گرفتن مستحب است، كه در روايتى امام رضا(عليه السلام) فرمود: «هر كس اين روز را روزه بگيرد، و حاجت خويش را از خداوند بخواهد، خداوند دعايش را به اجابت خواهد رساند، اين روز همان روزى بود كه حضرت زكريّا در اين روز، از خداوند فرزندى را طلب كرد و خداوند دعايش را به اجابت رساند و يحيى را به وى عنايت فرمود».(4)
5ـ از امام على بن موسى الرضا(عليهما السلام) نقل شده است كه رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) روز اوّل محرّم، دو ركعت نماز مى خواند و پس از نماز دست ها را بلند مى كرد و اين دعا را سه مرتبه قرائت مى فرمود: 

اَللّـهُمَّ اَنْتَ الاِْلـهُ الْقَديمُ، وَ هذِهِ سَنَةٌ جَديدَةٌ، فَاَسْئَلُكَ فيهَا الْعِصْمَةَ

خدايا تويى معبود ازلى و اين سال تازه است از تو خواهم در اين سال نگهداريم را

مِنَ الشَّيْطـانِ، وَ الْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الاَْمّارَةِ بِالسُّوءِ، وَ الاِْشْتِغالَ بِما

از شيطان و نيروى بر اين نفس كه پيوسته به گناه فرمان مى دهد و سرگرمى بدانچه

يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ، يا كَريمُ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، يا

مرا به تو نزديك كند اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى تكيه گاه كسى كه تكيه گاهى ندارد اى

ذَخيرَةَ مَنْ لا ذَخيرَةَ لَهُ، يا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ

ذخيره آن كس كه ذخيره ندارد اى پناهگاه آن كس كه پناهگاهى ندارد اى فريادرس آن كس كه فريادرسى ندارد

لَهُ، يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، يا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ، يا حَسَنَ الْبَلاءِ،يا عَظيمَ

اى پشتيبان آن كس كه پشتيبانى ندارد اى گنج آن كس كه گنجى ندارد اى كه آزمايشت نيكوست اى بزرگ

الرَّجآءِ، يا عِزَّ الضُّعَفآءِ، يا مُنْقِذَ الْغَرْقى، يا مُنْجِىَ الْهَلْكى، يا مُنْعِمُ يا

مايه اميد اى عزت بخش ناتوانان اى نجات بخش غريقان اى خلاص كننده هالكان اى نعمت بخش اى

مُجْمِلُ، يا مُفْضِلُ يا مُحْسِنُ، اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَكَ سَوادُ اللَّيْلِ وَنُورُ

زيباپرور اى فزون بخش اى نيكوده تويى كه سجده كرد (و به كمال خضوع درآمد) برايت سياهى شب و روشنى

النَّهارِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِىُّ الْمآءِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ، يا

روز و تابش ماه و شعاع خورشيد و صداى ريزش آب و بهم خوردن درخت اى

اَللهُ لا شَريكَ لَكَ، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنا خَيْراً مِمّا يَظُنُّونَ، وَاغْفِرْلَنا ما لا

خدايى كه شريك ندارى خدايا قرارمان ده بهتر از آنچه مردم گمان كنند و بيامرز از ما آنچه را كه

يَعْلَمُونَ، وَلا تُؤاخِذْنا بِما يَقُولُونَ، حَسْبِىَ اللهُ لا اِلـهَ اِلاَّ هُوَ، عَلَيْهِ

نمى دانند و مگير ما را بدانچه گويند بس است مرا خدا معبودى جز او نيست بر او

تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، امَنّا بِهِ، كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، وَما يَذَّكَّرُ اِلاَّ

توكل كنم و اوست پروردگار عرش عظيم ايمان داريم به او و هرچه هست از نزد پروردگار ماست و اندرز نگيرند جز

اُولُوا الاَْلْبابِ، رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ

خردمندان پروردگارا منحرف مساز دلهاى ما را پس از آن كه هدايتمان كردى و ببخش به ما از پيش خود

رَحْمَةً، اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ.(5)

رحمتى كه براستى تويى بخشايشگر.

6ـ مرحوم «شيخ طوسى» فرموده است كه مستحب است دهه اوّل محرّم را روزه بگيرد; ولى در روز عاشورا از غذا و آب امساك نمايد، امّا روزه نگيرد، و چون وقتِ عصر فرا رسيد، به مقدار كمى، تربت تناول نمايد (زيرا روزه گرفتن در اين روز شيوه بنى اميّه بود كه به شكرانه جريان كربلا، روزه مى گرفتند!).(6)


--------------------------------------------------------------------------------

1. اقبال الاعمال، صفحه 545.
2. اقبال الاعمال، صفحه 552.
3. همان مدرك.
4. همان مدرك، صفحه 544 و بحارالانوار، جلد 44، صفحه 285 .
5. اقبال، صفحه 553 و بحارالانوار، جلد 95، صفحه 333.
6. مصباح المتهجّد، صفحه 771.

زيارت نامه عاشورا
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللَّهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش سلام بر تو اى فرزند امير مؤ منان و فرزند آقاى اوصياء


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى كه خدا خونخواهيش كند و فرزند چنين كسى و اى كشته اى كه انتقام كشته گانت نگرفتى


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكُمْ مِنّى جَميعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو و بر روانهائى كه فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد هميشه تا من برجايم و برجا است شب و روز


يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَعَلى جَميعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ

اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظيم گشت مصيبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام


وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى السَّمواتِ عَلى جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ

و گران و عظيم گشت مصيبت تو در آسمانها بر همه اهل آسمانها پس خدا لعنت كند مردمى را كه ريختند شالوده ستم و بيدادگرى را بر شما خاندان


وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ وَاَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فيها

و خدا لعنت كند مردمى را كه كنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور كردند شما را از آن مرتبه هائى كه خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود


وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ  وَلَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكُمْ

و خدا لعنت كند مردمى كه شما را كشتند و خدا لعنت كند آنانكه تهيه اسباب كردند براى كشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند


بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَمِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِياَّئِهِم

بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى شما از ايشان و از پيروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان



يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ

اى اباعبداللّه من تسليمم و در صلحم با كسى كه با شما در صلح است و در جنگم با هر كس كه با شما در جنگ است تا روز قيامت


وَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيادٍ وَآلَ مَرْوانَ وَلَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَيَّةَ قاطِبَةً وَلَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ

و خدا لعنت كند خاندان زياد و خاندان مروان را و خدا لعنت كند بنى اميه را همگى و خدا لعنت كند فرزند مرجانه (ابن زياد) را


وَلَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَلَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ

خدا لعنت كند عمر بن سعد را و خدا لعنت كند شمر را و خدا لعنت كند مردمى را كه اسبها را زين كردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پيكار با تو


بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِكَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَكْرَمَ مَقامَكَ

پدر و مادرم بفدايت كه براستى بزرگ شد مصيبت تو بر من پس مى خواهم از آن خدائى كه گرامى داشت مقام تو را


وَاَكْرَمَنى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ

و گرامى داشت مرا بخاطر تو كه روزيم گرداند خونخواهى تو را در ركاب آن امام يارى شده از خاندان محمد صلى اللّه عليه و آله


اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ

خدايا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسيله حسين عليه السلام در دنيا و آخرت


يا اَبا عَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَاِلى رَسُولِهِ وَاِلى اميرِالْمُؤْمِنينَ وَ اِلى فاطِمَةَ وَاِلَى الْحَسَنِ

اى اباعبداللّه من تقرب جويم به درگاه خدا و پيشگاه رسولش و اميرالمؤ منين و فاطمه و حسن


وَاِلَيْكَ بِمُوالاتِكَ وَبِالْبَراَّئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِعَلَيْكُمْ

و شما بوسيله دوستى تو و بوسيله بيزارى از كسى كه با تو مقاتله كرد و جنگ با تو را برپا آرد و به بيزارى جستن از آسى آه شالوده ستم و ظلم بر شما را ريخت


وَاَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ] مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِكَ وَبَنى عَلَيْهِ بُنْيانَهُ وَجَرى فى ظُلْمِهِ وَجَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَعلى اَشْياعِكُمْ

و بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى رسولش از كسى كه پى ريزى كرد شالوده اين كار را و پايه گذارى كرد بر آن بنيانش را و دنبال كرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پيروان شما


بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَمُوالاةِ وَلِيِّكُمْ

بيزارى جويم بدرگاه خدا و به پيشگاه شما از ايشان و تقرب جويم بسوى خدا سپس بشما بوسيله دوستيتان و دوستى دوستان شما


وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَعْداَّئِكُمْ وَالنّاصِبينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ

و به بيزارى از دشمنانتان و برپا كنندگان (و آتش افروزان ) جنگ با شما و به بيزارى از ياران و پيروانشان


اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ وَوَلِىُّ لِمَنْ والاكُمْ وَعَدُوُّ لِمَنْ عاداكُمْ

من در صلح و سازشم با كسى كه با شما در صلح است و در جنگم با كسى كه با شما در جنگ است

و دوستم با كسى كه شما را دوست دارد و دشمنم با كسى كه شما را دشمن دارد


فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَكْرَمَنى بِمَعْرِفَتِكُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِياَّئِكُمْ وَرَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِكُمْ

و درخواست كنم از خدائى كه مرا گرامى داشت بوسيله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزيم كند بيزارى جستن از دشمنانتان را


اَنْ يَجْعَلَنى مَعَكُمْ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ يُثَبِّتَ لى عِنْدَآُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ

به اينكه قرار دهد مرا با شما در دنيا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پيش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى ) در دنيا و آخرت


وَاَسْئَلُهُ اَنْ يُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِّ] مِنْكُمْ

و از او خواهم كه برساند مرا به مقام پسنديده شما در پيش خدا و روزيم كند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشكار گوياى [به حق] كه از شما (خاندان ) است


وَاَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يُعْطِيَنى بِمُصابى بِكُمْ اَفْضَلَ ما يُعْطى مُصاباً بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً ما اَعْظَمَها

و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى كه شما نزد او داريد ،

كه عطا كند به من بوسيله مصيبتى كه از ناحيه شما به من رسيده بهترين پاداشى را كه مى دهد به يك مصيبت زده از مصيبتى كه ديده


وَاَعْظَمَ رَزِيَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَفى جَميعِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ

براستى چه مصيبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمين

خدايا چنانم كن در اينجا كه ايستاده ام از كسانى باشم كه برسد بدو از ناحيه تو درود و رحمت و آمرزشى


اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياىَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

خدايا قرار ده زندگيم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد


اَللّهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ وَابْنُ آكِلَةِ الَْآكبادِ اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِكَ وَلِسانِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ

خدايا اين روز روزى است كه مبارك و ميمون دانستند آنرا بنى اميه و پسر آن زن جگرخوار (معاويه )

آن ملعون پسر ملعون (آه لعن شده ) بر زبان تو و زبان پيامبرت كه درود خدا بر او و آلش باد


فى كُلِّ مَوْطِنٍ وَمَوْقِفٍ وَقَفَ فيهِ نَبِيُّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ

در هر جا و هر مكانى كه توقف كرد در آن مكان پيامبرت صلى اللّه عليه و آله


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْيانَ وَمُعوِيَةَ وَ يَزيدَ بْنَ مُعاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدينَ

خدايا لعنت كن ابوسفيان و معاويه و يزيد بن معاويه را كه لعنت بر ايشان باد از جانب تو براى هميشه


وَهذا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ

و اين روز روزى است كه شادمان شدند به اين روز دودمان زياد و دودمان مروان بخاطر كشتنشان حضرت حسين صلوات اللّه عليه را


اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَالْعَذابَ [الاَْليمَ] اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ فى هذَاالْيَوْمِ وَفى مَوْقِفى هذا

خدايا پس چندين برابر كن بر آنها لعنت خود و عذاب دردناك را خدايا من تقرب جويم بسوى تو در اين روز و در اين جائى كه هستم


وَاَيّامِ حَيوتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِيِّكَ وَآلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ اَلسَّلامُ

و در تمام دوران زندگيم به بيزارى جستن از اينها و لعنت فرستادن بر ايشان و بوسيله دوست داشتن پيامبرت و خاندان پيامبرت كه بر او و بر ايشان سلام باد


پس مى گوئى صد مرتبه :


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ

خدايا لعنت كن نخستين ستمگرى را كه بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرين كسى كه او را در اين زور و ستم پيروى كرد


اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَشايَعَتْ وَبايَعَتْ وَتابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً

خدايا لعنت كن بر گروهى كه پيكار كردند با حسين عليه السلام و همراهى كردند

و پيمان بستند و از هم پيروى كردند براى كشتن آن حضرت خدايا لعنت كن همه آنها را


پس مى گوئى صد مرتبه :


اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ

[اَبَداً] ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكُمْ


سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى كه فرود آمدند به آستانت ،

بر تو از جانب من سلام خدا باد هميشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد اين زيارت را خداوند آخرين بار زيارت من از شما


اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر فرزندان حسين و بر اصحاب و ياران حسين


پس مى گوئى :


اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَالرّابِعَ

خدايا مخصوص گردان نخستين ستمگر را به لعنت من و آغاز كن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را


اَللّهُمَّ الْعَنْ يَزيدَ خامِساً وَالْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيادٍ وَابْنَ مَرْجانَةَ وَعُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَشِمْراً وَآلَ اَبى سُفْيانَ وَآلَ زِيادٍ وَآلَ مَرْوانَ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ

خدايا لعنت كن يزيد را در مرتبه پنجم و لعنت كن عبيداللّه پسر زياد و پسر مرجانه را

و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفيان و دودمان زياد و دودمان مروان را تا روز قيامت


پس به سجده مى روى ومى گوئى :


اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاآِرينَ لَكَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظيمِ رَزِيَّتى

خدايا مخصوص تو است ستايش سپاسگزاران تو بر مصيبت زدگى آنها، ستايش خداى را بر بزرگى مصيبتم


اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَاَصْحابِ الْحُسَيْنِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ

خدايا روزيم گردان شفاعت حسين عليه السلام را در روز ورود (به صحراى قيامت )

و ثابت بدار گام راستيم را در نزد خودت با حسين عليه السلام و ياران حسين آنانكه بى دريغ دادند جان خود را در راه حسين عليه السلام
اعمال شب عاشورا

براى شب عاشورا، دعا و نمازهاى بسيارى نقل شده است كه برخى از آنها به اين شرح است:
1ـ احياى شب عاشورا; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است كه «هر كس شب عاشورا را بيدار بماند (و به عبادت بپردازد); گويا عبادت فرشتگان را انجام داده است...».(1)
براى شب عاشورا، دعا و نمازهاى بسيارى نقل شده است كه برخى از آنها به اين شرح است:
1ـ احياى شب عاشورا; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است كه «هر كس شب عاشورا را بيدار بماند (و به عبادت بپردازد); گويا عبادت فرشتگان را انجام داده است...».(1)
2ـ پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: در شب عاشورا، چهار ركعت نماز مى گذارى و در هر ركعت يك مرتبه «حمد» و پنجاه مرتبه سوره «توحيد» را مى خوانى وقتى كه در ركعت چهارم سلام نماز را گفتى، ذكر خدا را بسيار بگو و بر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) صلوات بفرست و تا مقدارى كه ممكن است بر دشمنان اهل بيت(عليهم السلام) لعنت كن.(2)
3ـ صد ركعت نماز بجا مى آورى، هر دو ركعت با يك سلام، كه در هر ركعت يك مرتبه «حمد» و سه بار سوره «توحيد» را مى خوانى و پس از پايان اين نمازها، هفتاد بار مى گويى: سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاَّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: كسى كه اين نماز را بخواند - از مردان و زنان - وقتى كه بميرد، خداوند قبرش را معطّر و خوشبو مى كند و هر روز - تا هنگام دميدن صور - نورى وارد قبرش مى شود...(3) 


--------------------------------------------------------------------------------

1. اقبال، صفحه 555.
2. اقبال، صفحه 556.
3. همان مدرك، صفحه 555.

اعمال روز عاشورا

مى دانيم روز عاشورا كه روز شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران باوفاى اوست، روز اندوه و غم و مصيبت ائمّه اطهار(عليهم السلام) و شيعيان آنها مى باشد، و بر انجام اعمال و رعايت امورى در اين روز تأكيد شده است، مانند:
1ـ شايسته است شيعيان در اين روز دست از كسب و كار بكشند و نيازهاى خانه را امروز تهيّه و ذخيره نكنند و به عزادارى و نوحه سرايى بپردازند و همچون كسانى كه عزيزترين افراد خويش را از دست داده اند، غم زده و اندوهگين باشند. 

مى دانيم روز عاشورا كه روز شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران باوفاى اوست، روز اندوه و غم و مصيبت ائمّه اطهار(عليهم السلام) و شيعيان آنها مى باشد، و بر انجام اعمال و رعايت امورى در اين روز تأكيد شده است، مانند:
1ـ شايسته است شيعيان در اين روز دست از كسب و كار بكشند و نيازهاى خانه را امروز تهيّه و ذخيره نكنند و به عزادارى و نوحه سرايى بپردازند و همچون كسانى كه عزيزترين افراد خويش را از دست داده اند، غم زده و اندوهگين باشند.
امام على بن موسى الرّضا(عليه السلام) فرمود: هر كس در روز عاشورا، دست از تلاش براى دنيا بردارد، خداوند حاجت هاى دنيوى و اخروى او را برآورده مى سازد، و هر كس كه روز عاشورا، روز اندوه و غم و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را روز سرور و شادى او قرار دهد و در بهشت با ديدار ما، چشمش روشن مى شود، و هر كس كه روز عاشورا را براى خود روز بركت بداند و در آن روز براى منزل خويش اموالى را ذخيره سازد، آن اموال براى او بركتى نخواهد داشت.(1) (البته كسانى كه با مسائل بسيار ضرورى مردم سر و كار دارند مانند اطباى كشيك و امثال آنها از اين امر مستثنا هستند).
در روايت ديگرى ابن عبّاس مى گويد: در منطقه «ذيقار» خدمت امير مؤمنان(عليه السلام) رسيدم، صحيفه و نوشته اى را بيرون آورد كه به خط مبارك او و املاى رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود. امام(عليه السلام) آن صحيفه را بر من خواند كه در آن نوشته بود، امام حسين(عليه السلام)چگونه شهيد مى شود و چه كسى او را مى كشد و چه كسانى وى را يارى مى كنند و چه كسانى با وى به شهادت مى رسند، امام(عليه السلام)وقتى آن را خواند گريه شديدى نمود و من هم گريان شدم.(2)
همچنين در اين روز از لعن و بيزارى جستن از قاتلان آن حضرت غافل نشوند و بر اين امر تأكيد كنند.
2ـ امام باقر(عليه السلام) فرمود: شيعيان در اين روز به يكديگر تسليت بگويند و چه بهتر كه با اين جمله ها باشد:

عَظَّمَ اللّهُ أُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَ جَعَلَنا وَ إِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبِينَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَيْهِمُ السَّلامُ.(3)
بزرگ گرداند خدا پاداش ما را در سوگواريمان بر حسين(ع) و قرار دهد خداوند ما و شما را از خون خواهانش به همراه وليش امام مهدى از خاندان محمّد(ع).

3ـ مرحوم «ابن قولويه»(رحمه الله) مطابق روايتى مى گويد: كسى كه در روز عاشورا كنار قبر امام حسين(عليه السلام) باشد و زائران را (كمك كند و) آب دهد، مانند كسى است كه لشكر آن حضرت را سيراب كرده باشد و گويا با آن حضرت در كربلا حاضر بوده است.(4)
4ـ هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت كند و بگويد: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ(عليه السلام).(5)
5ـ خواندن هزار مرتبه سوره «توحيد» در اين روز فضيلت فراوانى دارد.
امام صادق(عليه السلام) فرموده است: هر كس در روز عاشورا هزار مرتبه سوره «توحيد» را بخواند، خداوندِ رحمان به وى نظر (رحمت) افكند و هر كس را كه خداوندِ رحمان (با ديده رحمت) نظر كند، وى را مجازات نخواهد كرد.(6)
6ـ در روز عاشورا شايسته است كه از خوردن و آشاميدن - بدون قصد روزه - خوددارى نمايند تا اين كه وقت عصر فرا رسد و از غذا و آب مختصرى (كه مصيبت زدگان استفاده مى كنند)، تناول نمايند.(7)
مرحوم «علاّمه مجلسى» در كتاب «زاد المعاد» گفته است كه بهتر است روز نهم و دهم ماه محرّم را روزه نگيرند، زيرا بنى اميّه اين دو روز را براى بركت و شكر بر قتل امام حسين(عليه السلام) (به عنوان ظاهرسازى) روزه مى گرفتند; از طريق اهل بيت(عليهم السلام) احاديث فراوانى در مذمّت روزه اين دو روز، مخصوصاً روزه روز عاشورا نقل شده است.
همچنين در اين روز، از مزاح و خنده و ديگر سرگرمى هاى مسرّت بخش دنيوى خوددارى نمايند.(8)
7ـ سزاوار است هنگام غروب روز عاشورا، به ياد مصائب فرزندان و اطفال و زنان حرم امام حسين(عليه السلام) باشند، زيرا آن هنگام از سخت ترين لحظات حرم آل پيامبر(صلى الله عليه وآله) بود. دشمنان سرمست از باده پيروزى، و اجساد شهيدان روى خاك كربلا، و زنان و كودكان نالان و گريان و پريشان بودند; در همان زمان دستور غارت و آتش زدن خيمه ها صادر شد. اطفال يتيم، زنان بى سرپرست و كودكان تشنه، هر كدام به سويى مى دويدند و در آن ميان، زينب و زين العابدين و امّ كلثوم(عليهم السلام) پناهگاه اين مصيبت ديدگان بودند و همه غم ها را به دل و جان مى خريدند و همه دشوارى ها را بر خويش هموار مى ساختند، تا ديگران را آرام كنند.
در آن غروب، مصائبى بر خاندان رسول اللّه(صلى الله عليه وآله) رفت كه قابل تصوّر نيست و اندوهى بر آنان فرود آمد كه قابل بيان كردن نمى باشد; مصائبى كه اشك ها را از ديده ها سرازير مى سازد و اعماق روح و جان را آزار مى دهد.
8ـ سزاوار است عاشقان و علاقه مندان مكتب سالار شهيدان امام حسين(عليه السلام) در روز عاشورا برخيزند و بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و ساير امامان از ذريّه آن حضرت(عليهم السلام) سلام كنند و آنان را در اين مصيبت هاى بزرگ، با دلى سوزان و اشكى روان تسليت گويند و اين زيارت را بخوانند:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ ادَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ نُوح نَبِىِّ

سلام بر تو اى وارث حضرت آدم برگزيده خدا سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پيامبر

اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ اِبْراهيمَ خَليلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ

خدا سلام بر تو اى وارث ابراهيم خليل خدا سلام بر تو اى وارث

مُوسى كَليمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ عيسى رُوحِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ

موسى هم گفتار خدا سلام بر تو اى وارث حضرت عيسى روح خدا سلام بر تو

يا وارِثَ مُحَمَّد حَبيبِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ،

اى وارث حضرت محمّد حبيب خدا سلام بر تو اى وارث على امير مؤمنان

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ الْحَسَنِ الشَّهيدِ سِبْطِ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ

سلام بر تو اى وارث حسن آن امام شهيد و نوه رسول خدا سلام بر تو

يَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ الْبَشيرِ النَّذيرِ، وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ،

اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند مژده دهنده و ترساننده و پسر آقاى اوصيا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى

عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِيَرَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللهِ

اباعبدالله سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده او سلام بر تو اى خون خدا

وَابْنَ ثارِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِْمامُ

و فرزند خون خدا سلام بر تو اى كشته مظلومى كه انتقام خونت گرفته نشد سلام بر تو اى امام

الْهادِى الزَّكِىُّ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، وَ اَقامَتْ فى جِوارِكَ،

راهنماى پاك و بر آن ارواحى كه به آستان تو فرود آمدند و در جوارت رحل اقامت افكندند

وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوّارِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنِّى ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ،

و با زائرانت ورود كردند سلام من بر تو تا زنده ام من و برپاست شب و روز

فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِكَ الرَّزِيَّةُ، وَ جَلَّ الْمُصابُ فِى الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُسْلِمينَ،

كه براستى بزرگ شد به تو مصيبت و گران شد سوگوارى در ميان مؤمنان و مسلمانان و

وَفى اَهْلِ السَّمواتِ اَجْمَعينَ، وَ فى سُكّـانِ الاَْرَضينَ، فَاِنّا للهِِ وَاِنّا اِلَيْهِ

در ميان ساكنين آسمانها همگى و در ميان ساكنين زمينها «انا لله و انا اليه

راجِعُونَ، وَ صَلَواتُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ وَ تَحِيّاتُهُ عَلَيْكَ وَ عَلى ابآئِكَ

راجعون» درودهاى خدا و بركاتش و تحيتهايش بر تو و بر پدران

الطّاهِرينَ الطَّيِّبينَ الْمُنْتَجَبينَ، وَ عَلى ذَراريهِمُ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ، اَلسَّلامُ

پاك و پاكيزه و برگزيده ات و بر فرزندان راهنماى راه يافته شان باد سلام

عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ وَ عَلَيْهِمْ، وَ عَلى رُوحِكَ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ عَلى

بر تو اى سرور من و بر ايشان و بر ارواح ايشان و بر

تُرْبَتِكَ وَ عَلى تُرْبَتِهِمْ، اَللّـهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْواناً وَ رَوْحاً وَ رَيْحاناً،

تربت تو و بر تربت ايشان خدايا ببار بر ايشان رحمت و خشنودى و روح و ريحانى

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ يا اَبا عَبْدِاللهِ، يَا بْنَ خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَ يَا بْنَ سَيِّدِ

سلام بر تو اى سرور من اى ابا عبدالله اى فرزند خاتم پيمبران و اى فرزند آقاى

الْوَصِيّينَ، وَ يَا بْنَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا شَهيدُ يَا بْنَ

اوصيا و فرزند بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى شهيد (راه حق) و اى پسر

الشَّهيدِ، يا اَخَ الشَّهيدِ، يا اَبَا الشُّهَدآءِ، اَللّـهُمَّ بَلِّغْهُ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ

شهيد و اى برادر شهيد و اى پدر شهيدان خدايا برسان به او از جانب من در اين ساعت

وَ فى هذَا الْيَوْمِ، وَ فى هذَا الْوَقْتِ وَ فى كُلِّ وَقْت، تَحِيَّةً كَثيرَةً وَسَلاماً،

و در اين روز و در اين وقت و در هر وقت تحيتى زياد و سلامى بسيار

سَلامُ اللهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ يَا بْنَ سَيِّدِ الْعالَمينَ، وَ عَلـَى

سلام خدا بر تو و رحمت خدا و بركاتش اى فرزند آقاى جهانيان و نيز بر

الْمُسْتَشْهَدينَ مَعَكَ سَلاماً مُتَّصِلاً مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ، اَلسَّلامُ عَلَى

شهيد شدگان با تو سلامى پيوسته به پيوستگى شب و روز سلام بر

الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ

حسين بن على شهيد (راه حق) سلام بر على بن الحسين آن شهيد (عالى قدر) سلام

عَلـَى الْعَبّاسِ بْنِ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ الشَّهيدِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ

بر عباس فرزند اميرمؤمنان آن شهيد (والا مقام) سلام بر فرزندان شهيد

اَمِيرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ، اَلسَّلامُ عَلَى

اميرمؤمنان سلام بر فرزندان شهيد حسن سلام بر

الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَر وَ عَقيل،

شهيدان از فرزندان حسين سلام بر شهيدان از فرزندان جعفر و عقيل

اَلسَّلامُ عَلى كُلِّ مُسْتَشْهَد مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنينَ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد

سلام بر هر شهيدى كه با ايشان بود از مؤمنان خدايا درود فرست بر محمّد و

وَآلِ مُحَمَّد، وَ بَلِّغْهُمْ عَنّى تَحِيَّةً كَثيرَةً وَ سَلاماً، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ

آل محمّد و برسان به ايشان از جانب من تحيتى زياد و سلامى بسيار سلام بر تو اى رسول

اللهِ، اَحْسَنَ اللهُ لَكَ الْعَزآءَ فى وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ،

خدا نيكو كند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام بر تو اى فاطمه

اَحْسَنَ اللهُ لَكِ الْعَزآءَ فى وَلَدِكِ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَميرَ

نيكو كند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسين سلام بر تو اى امير

الْمُؤْمِنينَ، اَحْسَنَ اللهُ لَكَ الْعَزآءَ فِى وَلَدِكَ الْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا

مؤمنان نيكو كند خدا صبر تو را در مصيبت فرزندت حسين سلام بر تو اى ابا

مُحَمَّد الْحَسَنَ، اَحْسَنَ اللهُ لَكَ الْعَزآءَ فى اَخيكَ الْحُسَيْنِ، يا مَوْلاىَ يا اَبا

محمّد حسن (مجتبى) نيكو گرداند خدا صبر تو را در مصيبت برادرت حسين اى مولاى من اى ابا

عَبْدِاللهِ، اَنـَا ضَيْفُ اللهِ وَضَيْفُكَ، وَجارُ اللهِ وَجارُكَ، وَلِكُلِّ ضَيْف وَجار

عبدالله من ميهمان خدا و ميهمان توام و در پناه خدا و پناه توام و براى هر ميهمان و پناهنده اى

قِرىً، وَقِراىَ فى هذَا الْوَقْتِ اَنْ تَسْئَلَ اللهَ سُبْحانَهُ وَتَعالى، اَنْ يَرْزُقَنى

حق پذيرايى است و پذيرايى من در اين وقت اين است كه از خداى سبحان بخواهى كه روزيم گرداند

فَكاكَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، اِنَّهُ سَميـعُ الدُّعـآءِ، قَريبٌ مُجيبٌ.(9)

آزادى از آتش دوزخ را كه براستى او شنواى دعا و نزديك و اجابت كننده است.

9ـ خواندن زيارت امام حسين(عليه السلام) معروف به «زيارت عاشورا» در اين روز ثواب فراوانى دارد.
اين زيارت را مى توان از راه دور يا نزديك خواند و بسيار بافضيلت و يكى از كيمياهاى سعادت است و در بخش زيارات تحت عنوان «زيارت عاشورا» گذشت (صفحه 392).


--------------------------------------------------------------------------------

1. همان مدرك، صفحه 578. (مرحوم علاّمه مجلسى در كتاب «زاد المعاد»، صفحه 372 مى گويد: بنى اميّه براى بركت، آذوقه يكساله خود را در روز عاشورا، ذخيره مى كردند).
2. بحارالانوار، جلد 28، صفحه 73، حديث 32 و كتاب سليم بن قيس، صفحه 916.
3. زاد المعاد، صفحه 374.
4. كامل الزيارات، باب 71، صفحه 174، حديث 5.
5. زاد المعاد، صفحه 372.
6. اقبال، صفحه 577.
7. زاد المعاد، صفحه 372.
8. زاد المعاد، صفحه 372 .
9. بحارالانوار، جلد 98، صفحه 222، حديث 34.

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه