قرآن و اختلافات جوامع بشری

محمود مهدی پور
بازدید : 3803
زمان تقریبی مطالعه : 11 دقیقه
تاریخ : 10 خرداد 1393
قرآن و اختلافات جوامع بشری
قرآن و اختلافات جوامع بشری


پدید آورنده : محمود مهدی پور ، مبلغان ش 89

اشاره

میلاد پیامبر رحمت به جهان بشریت را گرامی می داریم و همزمان با بهار طبیعت و ماه پربرکت ربیع الاوّل نقش قرآن را در برابر جدائیها و اختلافات بشریت به مبلّغان گرامی یادآور می شویم.

یکی از بلاهای بزرگ در زندگی انسانها، اختلافها، کشمکشها، چند دستگیها، خصومتها و بدبینیهای حاکم بر جوامع بشری است.

اختلافاتی که انسانها را از تعاون، همفکری، و همکاری باز می دارد و کارشکنی، تنازع و دشمنی را در میدان زندگی جمعی گسترش می دهد و همچنین تخریب و رکود امکانات و استعدادهای فراوان و اسراف و تبذیر نعمتهای الهی را در پی دارد.

قرآن مجید، پیوستگی قلبها را به عنوان یک اعجاز بزرگ الهی و محصول کار پیامبران خدا می داند. همچنان که می فرماید:

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّه ِ جَمِیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللّه ِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ بشر بر محور حق و حقیقت و توحید و عدالت به یگانگی و وحدت می رسد و یکی از بزرگ ترین دست آوردهای پیامبران الهی، گسترش اندیشه توحید الهی، کاهش اختلافات جوامع بشری و تقویت «مبانی مهرورزی» و «عدالت اجتماعی» است

یُبَیِّنُ اللّه ُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ»؛

«همگی به ریسمان مستحکم خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید، و نعمت خدا را به یاد آورید، وقتی که با یکدیگر دشمن بودید، او دلهای شما را الفت بخشید و برادر شدید. و شما بر لب پرتگاهی از آتش بودید، شما را از آن نجات داد. این چنین خداوند نشانه هایش را برای شما روشن می کند، باشد که راه را بیابید.»

حل اختلاف، کار پیامبران

در جای دیگر، قرآن کریم، «راز اعزام پیامبران» را حل و فصل اختلافات جامعه بشری می داند. و از موفقیت نسبی آنان و انسانهای مؤمن و حق طلب و پافشاری گروهی امتیاز طلب بر بیراهه و اختلافات پرده بر می دارد.

«کانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّه ُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَ مَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلاَّ الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ فَهَدَی اللّه ُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَ اللّه ُ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»؛

«در آغاز، مردم امّتی واحد بودند، [اختلافاتی پدید آمد و] خداوند پیامبران را مژده رسان و هشدار دهنده برانگیخت و همراه با آنان کتاب نازل کرد، تا میان مردم در اختلافات آنان داوری کند. ولی کسانی که به آنان کتاب داده شد، پس از روشن شدن حق از روی ستمگری و امتیازطلبی، در آن اختلاف کردند، پس خداوند مؤمنان را به اذن خویش به راه حق هدایت کرد و خدا هر که را بخواهد، به صراط مستقیم راهنمایی می کند.»

بشر بر محور حق و حقیقت و توحید و عدالت به یگانگی و وحدت می رسد و یکی از بزرگ ترین دست آوردهای پیامبران الهی، گسترش اندیشه توحید الهی، کاهش اختلافات جوامع بشری و تقویت «مبانی مهرورزی» و «عدالت اجتماعی» است.

قرآن، اختلافات را نوعی عذاب الهی و در شمار عذاب آسمانی و زمینی دانسته است که بشر بر اثر کجروی و شرک ورزی ممکن است به آن گرفتار گردد.

تفاوتها و اختلافهای طبیعی مثل اختلاف رنگ و شکل و زبان، در زندگی بشر مشکل آفرین نیست. مشکل، مربوط به جهان بینی و نوع بینش و عملکرد انسانها در برابر یکدیگر است.

اختلافاتِ ویرانگر و ستم آفرین، اختلافات عقیدتی و مبانی حقوقی است. این گونه اختلافات بدون ایمان به خدای یگانه (توحید) و تسلیم در برابر قوانین عادلانه او حل شدنی نیست، «توحید» و «عدالت» زیر بنای اتحاد جوامع بشری است و هر کس آرزوی تحقق جامعه واحد جهانی و همفکری و همکاری بشر را در ذهن می پرورد، باید بداند بدون گسترش اندیشه های توحیدی و استقرار عدالت اجتماعی، حل اختلافات بین افراد و کشورها امکان پذیر نیست.

توحید و عدالت

اتحّاد بر محور «توحید و عدالت» شعار راهبردی و بنیادی همه پیامبران الهی از جمله پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است. توحید و عدالت پیام آسمان به زمین است. پیام نوح و محمّد صلی الله علیه و آله و ابراهیم خلیل و موسای کلیم و عیسای مسیح علیهم السلام است. جامعه بشری بدون شیطان از غفلتها، جهالتها، حسادتها، آزمندیها، عادتها و اخلاق بد بنی آدم سوء استفاده می کند و زمینه بدبینی، دشمنی، درگیری و جنگ و کشتار را فراهم می سازد

ایمان به خدای یگانه،پذیرش وحی آسمانی و قبول ولایت و حکومت الهی و اولیای برگزیده او به «اتحاد» و «برادری»، «عدالت»، خدمت، رفاه و سعادت نمی رسد. سوره مبارک شوری را با دقت بیشتر یک بار دیگر بخوانیم و در بسیاری از پیامهای آن، از جمله در آیه سیزدهم بهتر بیاندیشیم:

«شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصّی بِهِ نُوحاً وَ الَّذِی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسی أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللّه ُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ»

«خداوند، همان دینی که نوح را بدان سفارش کرده، دین و آئین شما قرار داده است، آنچه به سوی تو وحی کردیم و آنچه به ابراهیم و موسی و عیسی توصیه کردیم، این است که دین خدا را بپادارید و در آن [اختلاف و[ گروهگرایی نکنید. بر مشرکین، آنچه را که آنان را به سوی آن می خوانید، سنگین است. خداوند هر کسی را بخواهد (پیامبر یا امام) به سوی خویش بر می گزیند. و هر کس به سوی او باز گردد [و به سوی او توبه و انابه کند]، هدایت می کند.»

زیر بنای اتحاد

خدای بزرگ در نظام طبیعت و شریعت و تکوین و تشریع، برای همفکری، همکاری، همدلی و همراهی عموم انسانها برنامه ریزی کرده و عالی ترین طرح اتحاد جهانی را طرّاحی کرده است.

روابط نسبی، روابط سببی، حسّ نوع دوستی، فطرت انس جوئی و انزواگریزی و نیاز متقابل انسانها به حاصل کار و تلاش یکدیگر، همانند رشته هایی نامرئی انسانها را به یکدیگر پیوند می دهد و تار و پود «اتحاد تکوینی جامعه بشری» را فراهم می آورد.

احکام زندگی ساز اسلام همچون، نماز جمعه و جماعت، حج و عمره، میراث و صله ارحام، زکات و صدقات، ضرورت وفا به پیمانها و قراردادها، مصافحه و زیارت برادران دینی، عیادت و تسلیت و تبریک و اصلاح ذات البین و هدیه و دعا و سلام و دید و بازدید، هر کدام بخشی از مجموعه ای هستند که موجب اتحاد تشریعی جامعه اسلام می شود.

قبله واحد، قرآن و قانون واحد، عشق مشترک به خدا و اولیای الهی و جهان بینی مشترک و حقوق و مبانی فکری، حقوقی مشترک، پشتوانه منطقی و عاطفی اتحاد امت بزرگ اسلامی است؛ اتحادی که دست دوستی به سوی همه عالم گشوده، و راه هر شخص علاقه مند راستین را برای ورود و پیوستن به این پیمان مقدس باز نگهداشته است.

شیطان و تفرقه افکنی

تفرقه افکنی، گسترش سوء ظن و بدبینی، دامن زدن به اختلافات فکری و حقوقی و زمینه سازی برای خصومت و دشمنی بین عموم انسانها و به ویژه بین مسلمانان، سیاستی «شیطانی» و «فرعونی» است. قرآن در این زمینه هشدار داده است، و اختلاف افکنی بین یوسف و برادران او به تصریح قرآن از توطئه های شیطان است.

«مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّیْطانُ بَیْنِی وَ بَیْنَ إِخْوَتِی»؛ «پس از آنکه شیطان بین من و برادرانم اختلاف ایجاد کرد.»

گسترش شراب و قمار از دیگر سیاستهای شیطانی است که به منظور اختلاف افکنی و عداوت آفرینی بین جامعه اسلامی دنبال می شود.

قرآن به فرزندان آدم هشدار می دهد.

«إِنَّما یُرِیدُ الشَّیْطانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِی الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ وَ یَصُدَّکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللّه ِ وَ عَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ»؛

«به راستی شیطان می خواهد، با شراب و قمار بین شما دشمنی و کینه خدای بزرگ در نظام طبیعت و شریعت و تکوین و تشریع، برای همفکری، همکاری، همدلی و همراهی عموم انسانها برنامه ریزی کرده و عالی ترین طرح اتحاد جهانی را طرّاحی کرده است

ایجاد کند و شما را از خدا و نماز بازدارد، پس آیا شما دست بر می دارید؟!»

شیطان دشمن اصلی آدم در نظام آفرینش است و خصومت و اختلافات انسانها با یکدیگر ریشه در توطئه های شیطانی دارد. شیطان از غفلتها، جهالتها، حسادتها، آزمندیها، عادتها و اخلاق بد بنی آدم سوء استفاده می کند و زمینه بدبینی، دشمنی، درگیری و جنگ و کشتار را فراهم می سازد.

بسیاری از اختلافات ریشه در بد سخن گفتن و سخنان باطل و دروغ و تهمت و گناهان گفتاری و نوشتاری و به تعبیر امروز «گناهان رسانه ای» دارد.

قرآن این گونه هشدار می دهد: «وَ قُلْ لِعِبادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطانَ کانَ لِلاْءِنْسانِ عَدُوًّا مُبِیناً»؛

«به بندگانم بگو، سخن بهترین را بگویند، به راستی شیطان میان آنان درگیری پدید می آورد. همانا شیطان نسبت به انسان دشمنی آشکار است.»

امروز هم مثل همیشه در تمام جنگها و بدبینیها و اختلافها بین امّت اسلامی، باید رد پای دشمن اصلی و اثر انگشت شیطان بزرگ را جستجو کرد. از امام کاظم علیه السلام پرسیدند، جهاد با کدام دشمن واجب تر است؟

فرمود: «اَقْرَبَهُمْ اِلَیْکَ، و اَعْداهُمْ لَکَ... وَ مَنْ یُحَرِّضُ اَعْداءَکَ عَلَیْکَ وَ هُوَ اِبْلیسُ؛ آنکه از همه به تو نزدیک تر، و دشمنی او از همه بیشتر است... و دیگر دشمنان را علیه تو تحریک می کند و آن ابلیس است.»

ابلیس بزرگ ترین دشمن نامرئی بشریت و صهیونیسم بزرگ ترین دشمن آشکار و تحریک کننده دیگران علیه امت اسلامی است. بدون تردید، صدور فتوا علیه مسلمانان و تخریب مساجد و معابد مسلمین و نمّامی و سخن چینی و راه اندازی سایتهای اختلاف آفرین و نگارش کتب و مجلات تفرقه افکن و خبرگزاریها و خبر پراکنیهای اختلاف آفرین بین شیعه و سنّی در شرائط امروز، بخشی از اقدامات شیاطین پیدا و پنهان است. تخریب مرقد نورانی امامان سامرّا و دو یادگار پیامبر اسلام، کار «اهل سنّت» نیست. طرح انگلیس و آمریکا برای تفرقه افکنی بین فرزندان قرآن و اسلام است. تکفیر مسلمانان، تبلیغ و تشویق اندیشه های شرک آمیز، زن بارگی و سکس گرایی، بی حجابی و قمار بازی و میگساری و به طور کلی دنیازدگی و پول پرستی ارمغانهای انگلیس و آمریکا و شیطانهای انسی و جنّی برای امت اسلامی است. در حدیث علوی آمده است که «زن گرایی» شمشیر شیطان، «میگساری» دام شیطان و «پول پرستی» تیرکمان شیطان است.

نقش سه عنصر، «شهوت»، «شراب» و «پول» در کلیّه درگیریهای جوامع بشری آشکار است.

برافروختن آتش خشم و کینه، تحریک عصبیّتهای جاهلی، دامن زدن به بدبینیها، جدال و مراءهای رسانه ای و مطبوعاتی، از دیگر عوامل جنگ و درگیری بین جوامع بشری است و چه زیباست حدیث نبوی صلی الله علیه و آله که فرمود:

«لَمْ یَزَلْ جَبْرَئیل یَنْهانی عَنْ مُلاحاة الرِّجالِ کَما یَنْهانی عَنْ شُرْبِ الْخَمْرِ وَ عِبادَةِ الاَْوْثانِ؛ حبرئیل مدام مرا از مشاجره و کشمکش منع می کرد؛ همان گونه که از نوشیدن شراب و پرستش بتها باز می داشت.»

و به راستی بگو مگوهای تفرقه آفرین مذهبی و جناحی، گاه همان نقشی را ایفا می کند که مشروب خواری و بت پرستی. گناه رسانه ها از نوع مشروب خواری و بت پرستی نیست. بزرگ ترین گناه اصحاب رسانه، اختلاف افکنی و دامن زدن به جنگهای مذهبی و جناحی است. فَاعْتَبِرُوا یا اُولِی الاَْبْصار. والسلام.

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه