نماز دهه اول ذی الحجه از نمازهای مستحب است که توصیه شده در ده شب اول ماه ذی الحجه خوانده شود. در این نماز بعد از سوره اخلاص باید آیه ۱۴۲ سوره اعراف نیز خوانده شود. به این نماز، «نماز و واعدنا» نیز گفته می‌شود. بنا بر حدیث نقل شده از امام باقر(ع) به کسی که این نماز را بخواند ثواب اعمال حج داده خواهد شد.
نماز دهه اول ذی الحجه در ده شب اول این ماه (از غروب آخرین شب ماه قبل تا شب عید قربان) و بین نماز مغرب و عشاء باید خوانده شود.
این نماز دو رکعت است. در هر رکعت بعد از تکبیره الاحرام ابتدا سوره حمد و بعد سوره اخلاص و سپس باید آیه ۱۴۲ سوره اعراف خوانده شود.
بعد از خواندن آیه، نمازگزار باید به رکوع رفته و پس از آن دو سجده به جا آورد. در رکعت دوم بعد از دو سجده تشهد و سلام گفته می‌شود.
منبع این نماز حدیثی از امام صادق(ع) است که مطابق آن، امام باقر(ع) به فرزندشان امام صادق(ع) توصیه کرده‌اند که هیچ‌گاه در دهه اول ماه ذی حجه این نماز را ترک نکن. اگر همیشه این نماز را بخوانی در ثواب اعمال حاجیان شریک خواهی بود هر چند که به حج نرفته باشی.[۱]
قدیمی‌ترین منبع مکتوب که این نماز در آن آمده است کتاب اقبال سید ابن طاووس است. او نیز منبع خود را کتاب ابن اشناس معرفی کرده است. بنابر آنچه در کتاب وسائل الشیعه آمده نام کتاب ابن اُشناس «عمل ذی الحجه» بوده است.[۲]
در مفاتیح الجنان نیز این نماز در فصل ششم از باب دوم یعنی بخش اعمال ماه ذی الحجه ذکر شده است.