چند نمونه از کرامت امام حسین(ع)

بازدید : 4901
زمان تقریبی مطالعه : 3 دقیقه
تاریخ : 12 آبان 1390
چند نمونه از کرامت امام حسین(ع)

چند نمونه از کرامت امام حسین(ع)

منابع مقاله:

1 هنگامی که امام حسین(ع) در ماجرای سفر به سوی عراق و کربلا از مدینه عازم شد، عبداللّه بن مطیع (از مسلمین معروف مدینه) برای خود چاه آبی حفر می کرد، تا با خانواده اش از آن بهره مند گردند، عبداللّه نزد امام حسین(ع) آمد و عرض کرد: این چاه را کنده ایم، امروز به آب رسیده، و مقداری از آن، آب به دست آمده که هم شور و هم اندک است، تقاضا دارم دعا کنی تا خداوند آن را شیرین و پر برکت کند. امام حسین(ع) فرمود: اندکی از آب چاه را نزدم بیاور. عبداللّه اندکی آب آورد، امام(ع) اندکی از آن را نوشید سپس مقداری از آن را در دهان مضمضمه کرد، و آنگاه همان آب مضمضه شده را در درون آن چاه ریخت. همین کار امام حسین(ع) باعث شد که آب آن چاه، هم شیرین و گوارا گردید، و هم زیاد شد.[1]

 

2 شیخ مفید (ره) در ارشاد از سالم بن ابی حفصه نقل می کند، روزی عمر بن سعد به امام حسین(ع) گفت: «ای ابا عبداللّه! در نزد ما مردمان بی خردی هستند که می پندارند من تو را می کشم؟»

 

امام حسین(ع) به او فرمود: «آنها بی خرد نیستند بلکه خردمند هستند، آگاه باش آنچه چشمم را روشن کند، این است که پس از من از گندم عراق جز اندکی نخواهی خورد.»[2]

 

از امام باقر(ع) نقل شده: هنگامی که امام حسین(ع) یک روز قبل از ترویه (روز هشتم ماه ذیحجّه) از مکه خارج شد، عبداللّه بن زبیر، آن حضرت را بدرقه کرد و گفت: «ای ابا عبداللّه! آیا در موسم حج، مکه را می گذاری و به سوی عراق می روی؟» امام حسین(ع) فرمود: «ای پسر زبیر! هرگاه در کنار آب فرات به خاک سپرده شوم، برایم محبوب تر از دفن در آستان کعبه است.»[3]

 

3 محدّث معروف راوندی در کتاب الخرائج و الجرایح روایت می کند: هنگامی که امام حسین(ع) از مدینه عازم عراق (کربلا) بود، امّ سلمه (یکی از همسران پیامبر) به محضر امام آمد و عرض کرد: «از رفتن به عراق خودداری کن، زیرا من از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: فرزندم حسین(ع) در عراق کشته می شود، و به من تربتی (مقداری از خاک کربلا) داد، که آن را در شیشه ای نهاده ام.»

 

امام حسین(ع) فرمود: سوگند به خدا من کشته می شوم، و اگر به عراق سفر نکنم نیز مرا می کشند، اگر بخواهی خوابگاه قتلگاه خود و اصحابم (در کربلا) رابه تو نشان می دهم، آنگاه امام حسین(ع) با دست مبارک، بر چهره ام سلمه کشید، همین باعث شد که خداوند همه پرده های حجاب را از پیش روی ام سلمه برچید، او هماندم قتلگاه امام حسین(ع) و سرزمین کربلا را مشاهده کرد، و صحنه عاشورا را دید. در این وقت امام حسین(ع) مقداری از خاک کربلا را بر گرفت و به امّ سلمه داد، تا آن را در شیشه دیگر نگهداری کند، و به او فرمود: «هرگاه این تربت را دیدی که از آن خون می جوشد و جریان دارد، بدان که من کشته شده ام.»

 

ام سلمه می گوید: روز عاشورا بعد از ظهر هر دو شیشه را دیدم که خون در آنها می جوشید، صیحه زدم و ناله سر دادم، و دانستم که امام حسین(ع) را به شهادت رسانده اند.[4]

 



[1] . ارشاد شیخ مفید (ترجمه شده)، ج 1، ص 135.

[2] . همان..

[3] . کامل الزّیارات، ص 73.

[4] . همان.

منبع : پایگاه حوزه

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه

مطالب و مقالات مرتبط

نظر امام خمینی (ره) ذر باره قیام امام حسین (ع)
کرامات امام حسین علیه السلام بعد از شهادت
شهادت امام حسین
نگاهی گذرا به سیره قرآنی امام حسین«ع»
میلاد سراسر نور ولادت امام حسین (ع) مبارک باد
پاسخ به تعدادی از شبهات مطرح شده در فیسبوک پیرامون امام حسین و عاشورا
پاسخ به شبهات وهابیت درباره قیام امام حسین (ع)/تفکر وهابیت تفکر اموی و سفیانی است
شهادت امام حسین(ع) عملی اختیاری یا مقدّر شده ؟
احادیث فضیلت زیارت امام حسین (ع)
تربت امام حسین (ع)وزیارت کربلا
گریه بر امام حسین (ع)
امام حسین علیه السلام و دفاع از جایگاه رفیع امامت
امام حسین علیه السلام ، گنجینه اسرار وحی
امام حسین علیه السلام و حکومت اسلامی
مرثیه امام حسین بن علی علیه التحیة والثناء
آیاتی که در شأن امام حسین (ع) نازل شده است
منابعی ارزشمند در باره امام حسین (ع) عاشورا و محرم
آخرین وصیت امام حسین(ع) چه بود؟
عرش مجد و اعتلاء؛ سروده آیت الله صافی گلپایگانی در رثای امام حسین(ع)
ثواب زیارت امام حسین (ع)

اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی