ای همسفر با غصه ها و ماتم عشق
ای خون جگر از ماجرای پر غم عشق
ای سینه ات آیینه دار داغ گلها
ای باغبان بی قرار باغ گلها
ای همنوا با نینوا نای گلویت
سرخی خون لاله ها آب وضویت
در محملی از خون دل قلبت شکسته
با یاد آن بانوی در محمل نشسته
گاهی نشسته خود نماز شب بخوانی
تا حال زینب را به شام غم بدانی
گاهی سرت بر تربت سلطان عشق است
گاهی دلت کرب و بلا گاهی دمشق است
چشمت ز خون و جانت از ماتم لبالب
ذکر لبانت دم به دم شد وای زینب
زینب خدای عشق و جان عالمین است
ذکر طپشهای دل زینب حسین است
چون طینت او از ازل شد نینوایی
روحش حسینی است و قلبش کربلایی
همراه یاران شد روانه از مدینه
با خاطراتی جانگداز و سوز سینه
گاهی به مهلا بوسه از دلدار گیرد
گاهی به مقتل از غمش صد بار میرد
گاهی به نیزه زائر رخسار یارش
گاهی به پیراهن کند یاد نگارش
از کربلا تا شام غم احرام بسته
در حج خونینش سر از محمل شکسته
در سینه زینب که مجنون حسین است
دل نیست قلبش مشتی از خون حسین است
من کرببلا را چو خزان دیدم و رفتم
چون مرغ شب از داغ تو نالیدم و رفتم
ای باغ که داری تو بسی گل بگلستان
این خرمن گل را بتو بخشیدم و رفتم
در کرببلا زینت آغوش نبی را
آوردم و غلطیده بخون دیدم و رفتم
ممکن چو نشد حنجر پاک تو ببوسم
آن حنجر پرخون تو بوسیدم و رفتم
یاد آمدم آنروز که گفتی جگرم سوخت
چشم از تن صدچاک تو پوشیدم و رفتم
چون همره ما هست سر غرقه بخونت
من یاد لب تشنه تو بودم و رفتم
بگسست اگر دشمن دون ریشه دین را
با موی پریشان همه سنجیدم و رفتم
بس کن تو دگر کاه ربائی سخن خود
من یک گلی از گلشن دین چیدم و رفتم
کاه ربائی
پلك صبوری می گشایی
و چشم حماسه ها
روشن می شود
كدام سر انگشت پنهانی
زخمه به تار صوتی تو می زند
كه آهنگ خشم صبورت
عیش مغروران را
منغص می كند
می دانیم
تو نایب آن حنجره ی مشبّكی
كه به تاراج زوبین رفت
و دلت
مهمانسرای داغ های رشید است
قرآن بخوان
تا مردانگی بماند
قرآن بخوان
به نیابت كل آن سی جزء
كه با سر انگشت نیزه
ورق خورد
قرآن بخوان
و تجوید تازه را
به تاریخ بیاموز
و ما را
به روایت پانزدهم
معرفی كن
قرآن بخوان
تا طبل هلهله
از های و هوی بیفتد
خیزران
عاجزتر از آن است
كه عصای دست
شكستهای بزك شده باشد
***
شاعران بیچاره
شاعران درمانده
شاعران مضطر
با نام تو چه كردند ؟
***
تاریخ ِ زن
آبرو می گیرد
وقتی پلك صبوری می گشایی
و نام حماسی ات
بر پیشانی دو جبهه ی نورانی می درخشد :
زینب !
سید حسن حسینی ، گنجشک و جبرییل
آنروز كه آن فتنه به بار آمده بود خورشید ولا بر سر دار آمده بود
با پای برهنه دشت ها را زینب دنبال حسین سایه وار آمده بود
حسین اسرافیلی
چه آوردند یا رب آب و آتش به روز خیمه و لب آب و آتش
ز اشك كودكان و داغ زینب بهم پیوسته امشب آب و آتش
سید حسن محمودی ثابت (سهیل )
تو دیدی چشم تر آتش بگیرد
عزیزت پشت در آتش بگیرد
و بابایت سرش بر نیزه باشد
سر نیزه سر آتش بگیرد
تو دیدی پیش چشم باغبانی
درختی از کمر آتش بگیرد
شده آیا دلت هر روز هر روز
که از هرم خبر آتش بگیرد
چه حالی می شوی وقتی ببینی
برادر از جگر آتش بگیرد
برادر زاده هایت دیده باشند
که حلقوم پدر آتش بگیرد
تو دیدی خیمه های اهل بیت ات
به هنگام سفر آتش بگیرد
مگو دیگر که نزدیک است از غم
دل زینب دگر آتش بگیرد
مگو دیگر تعجب هم ندارد
ندیدی چشم ترآتش بگیرد
زهرا بیدجی
سِرّ نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود
كربلا در كربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ
پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود
چشمه ی فریاد مظلومیتِ لب تشنگان
در كویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود
زخمهء زخمی ترین فریاد در چنگ سكوت
از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشك سرخ
در گلوی چشمها می ماند اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی بی سوار و بی لگام
در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود
در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب
پشت كوه فتنه جا می ماند اگر زینب نبود
چون به زینب می رسی یاد برادر میکند
یاد آن طفل صغیر و یاد لیلا می کند
یاد آن تشت طلا یاد رقیه می کند
یاد جای ضرب سیلی یاد مادر می کند
یاد آن تیر سه شعبه یاد اصغر می کند
یاد پهلوی شکسته یاد زهرا می کند
یاد عبّاس علی یاد سکینه می کند
یاد آن مشک پر از آب، یاد دستان بریده می کند
امید . الف