به گزارش خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، عید قُربان از عید‌های بزرگ مسلمانان در دهم ذی حجه است. بنابر روایات اسلامی، در این روز خدا به حضرت ابراهیم(ع) فرمان داد تا فرزندش اسماعیل(ع) را قربانی کند. او اسماعیل را به قربانگاه برد، ولی جبرئیل همراه با «قوچی» نازل شد و حضرت ابراهیم(ع) آن را به جای  فرزندش قربانی کرد. سنّت قربانی در روز عید قربان در سرزمین منا به یاد آن رخداد است. مسلمانانی که برای حج، به زیارت خانه خدا‌ می‌روند، طبق شروطی وظیفه دارند در منا قربانی کنند. به منظور بررسی فلسفه عید سعید قربان گفت و گویی، با حجت الاسلام«عباس جعفری فراهانی»، کارشناس فرق و ادیان اسلامی ترتیب دادیم که در ادامه مشروح آن را می خوانید:

حجت الاسلام «عباس جعفری فراهانی»، در گفت و گو با خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با اشاره به فلسفه عید سعید قربان گفت: عید سعید قربان یکی از بزرگترین اعیاد اسلامی است که نامگذاری آن به جهت قبول امتحان الهی از سوی پیامبر الهی حضرت ابراهیم(ع) است که به امر خداوند عزیزترین خود (فرزندش) را به قربان‌گاه می‌بَرد تا در درگاه ربوبیت قربانی کند و با اطاعت و تسلیم محض از دستور خداوند متعال از خواسته خودش گذشت.

وی با اشاره به اینکه دین مبین اسلام راه حقیقت، سعادت و بهترین روش سبک زندگی را به ما ارائه می‌دهد، ادامه داد: در قرآن کریم در مورد جایگاه معصومین(ع) و اولیای الهی آمده است: «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً، اى نفس مطمئنه، خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد»، زیرا که اولیا الهی به دلیل اطاعت از دستورات الهی به مقام اطمینان الهی و بالاترین مقام دست یافته اند.

 راه سعادت بندگی محض در برابر اوامرالهی است                                                                                                                                            

این کارشناس حوزه دین با اشاره به اینکه حضرت ابراهیم(ع) مقام رضای الهی و تسلیم در برابر خداوند را در اولویت قرار دادند، بیان کرد: حضرت ابراهیم(ع) در آزمایش الهی سربلند بیرون آمد و به همه ما نشان داد که تنها راه سعادت انسان بندگی محض در برابر اوامر الهی است و محبت خداوند در قله محبت‌ها قرار دارد و باقی علایق همه در طول این محبت اعلی قرار می‌گیرند. حضرت ابراهیم(ع) با اینکه به فرزندش محبت و علاقه داشت، اما برای رسیدن به قله بندگی از علاقه خود به فرزندش گذشت و خواست خداوند را مقدم برخواست خود دانست، خداوند هم به حضرت ابراهیم(ع) گفت که به جای فرزندش گوسفندی را ذبح نماید، به همین دلیل مسلمانان در آخرین مرحله انجام مناسک حج، بعد از رمی جمرات اقدام به ذبح قربانی می نمایند.

وی با اشاره به اینکه دین مبین اسلام راه حقیقت، سعادت و بهترین روش سبک زندگی را به ما ارائه می‌دهد، ادامه داد: در قرآن کریم در مورد جایگاه معصومین(ع) و اولیای الهی آمده است: «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً، اى نفس مطمئنه، خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد»، زیرا که اولیا الهی به دلیل اطاعت از دستورات الهی به مقام اطمینان الهی و بالاترین مقام دست یافته اند.

کارشناس فِرَق و مذاهب اسلامی ابراز کرد: اینکه کسی در امتحان الهی حاضر می شود به خاطر اطاعت از فرمان خدا، فرزندش را ذبح کند، هرکسی از این امتحان سربلند بیرون نمی آید، اطاعت از دستور الهی توسط حضرت ابراهیم(ع) برای خداوند ثابت شده بود و فقط  خداوند می خواست که صدق ایمان ایشان را به انسان ها نشان دهند در آیات 107 و 108 سوره صافات در این زمینه آمده است: «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ، و ما قربانى بزرگى را فداى او كرديم و در ميان آيندگان براى او (نام نيك) به جا گذاشتيم». بنابراین کسی که بخواهد، از آزمایش و امتحان الهی نمره قبولی بگیرد، باید از بزرگترین خواسته، علاقه و حبی که دارد را در راه خدا فدا نماید.

سیره واقعی پیامبران و اولیای الهی کسب رضای خداوند است

حجت الاسلام جعفری فراهانی با اشاره به اینکه سیره واقعی پیامبران و اولیای الهی کسب رضای خداوند است، ادامه داد: فلسفه عید سعید قربان، از خود گذشتی، خودسازی و پا گذاشتن روی منیت‌ها و دستیابی به بالاترین مرحله عشق و عرفان الهی است. قرآن کریم از چنین انسان هایی که به ایمان واقعی رسیده اند، با تعابیر همچون «رَّضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ» یاد می کند که خداوند از آنها خشنود و بندگان نیز از خداوند خشنود هستند.

این کارشناس حوزه دین خاطر نشان کرد: ما در پرتو عمل به آموزه‌های اسلامی و با الگو برداری از سیره اولیای الهی می توانیم ایمانمان را به قدری قوی کنیم که تمام هم و غم ما اجرای خواست الهی و دستیابی به مقام رضایت و قرب الهی باشد و چارچوب زندگیمان مبتنی بر مبارزه با ظلم، بی عدالتی، کمک به همنوع و فداکاری باشد

اهداف اصلی را اصل قرار دهیم