در بیانی از امام رضا (علیه السلام) و همین طور از قول دیگر ائمه آمده که خدواند در امر بندگی سخت گیر نیست و عمل کردن به دستورات الهی کافی است تا خداوند از انسان راضی باشد. اگر دید ما به خدواند دیدی سرشار از مهر و محبتی دو طرفه باشد، دیگر برای انجام بندگی دچار رخوت و خستگی نخواهیم شد. چه خوب است اگر پدر و مادر در هنگام تربیت فرزند و بیان امور دین از مهر خداوند نسبت به بندگان سخن بگویند تا فرزندانشان از کودکی با خدا انس گیرند. انسان ها در واقع باید از عمل خود بترسند،نه از خدایی که محبتی بی پایان دارد. خداوند همواره به این نکته اشاره کرده که درِ توبه به روی بندگان باز است و بنده در هر مکان و در هر شرایطی می تواند از خدا عذر بخواهد. بنده ای که توبه اش پذیرفته شود، گناهانش تبدیل به حسنات شده و پاک خواهد شد.
امام صادق (ع) می فرمایند وقتی که پرونده ی اعمال شما بندگان به ما عرضه می شود، شاید فقط دو رکعت از نمازهای شما مورد قبول خداوند باشد، اما در قیامت شاید به خاطر همان دو رکعت نماز مقبول، همه ی خطاهای شما بخشیده شود چرا که ارزش آن بی نهایت است.