اشاره

یکی از اقدامات مهمی که امام خمینی رحمه الله درباره احیای آرمان فلسطین در سطحی جهانی انجام دادند، طرح روز جهانی قدس و فرمان اجرای آن در بهترین شرایط زمانی، یعنی ماه مبارک رمضان بود. این کار تأثیرات مثبتی در داخل فلسطین اشغالی و در سطح دنیای اسلام و کشورهای مختلف جهان بر جای گذاشت. امروز این میراث گران قدر امام راحل، همچنان پرشکوه در میان امت اسلامی باقی است و هر سال بر شکوه و عظمت آن افزوده می شود.

نام فلسطین

سرزمین هایی که امروز به نام فلسطین معروف است، در قدیم سرزمین کنعان نام داشت. چون نخستین قومی که در این سرزمین مقدس و اطراف آن استقرار یافتند، کنعانیان بودند. کنعانیان از جزیرة العرب به این منطقه آمده بودند. از اواسط قرن چهارم میلادی، نام فلسطین به همه سرزمین های محدوده فلسطین امروزی گفته می شد. جغرافی دانان عرب نیز همگی از این سرزمین به نام فلسطین یاد کرده اند.

فلسطین در قرآن

اهمیت ویژه فلسطین درمیان مسلمانان، بیشتر به لحاظ وجود مکان های مقدس در آن سرزمین است. از آن جمله می توان به شهر ایلیا اشاره کرد که پس از فتح فلسطین به همت مسلمانان، بیت المقدس نام گذاری شده است. در قرآن مجید آیات متعددی درباره سرزمین فلسطین آمده و از آن با عناوین مختلف یاد شده است. در یکی از آیات، از آن به عنوان سرزمین مبارک یاد شده و آمده است: «پاک و منزه است خداوندی که بنده خود محمد صلی الله علیه و آله را شبانه از مسجدالحرام به مسجدالاقصی که پیرامونش را به قدم خاصان خود مبارک و پرنعمت کرد، سیر داد تا آیات و اسرار غیب خود را به او بنماید».

نیز در آیه دیگری، آن سرزمین را سرزمین مقدس خوانده و فرموده است: «ای قوم! وارد سرزمین مقدس شوید که خداوند برای شما مقرر گردانید».

بر اساس نظر بسیاری از مفسران، سرزمین مقدّس، همان بیت المقدّس و روستاهای اطراف آن است.

تقدس بیت المقدس

از سخنان پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله درباره بیت المقدس، چنین برمی آید که این سرزمین از ابعاد گوناگون مورد تأکید اسلام و پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است. در مجموعه روایت هایی که از آن حضرت درباره قداست این سرزمین بزرگ نقل شده، آمده است که: یک رکعت نماز در بیت المقدس، به منزله هزار رکعت است و موجب آمرزش گناهان می شود. سکونت در آن هم مهم است. بیت المقدس سرزمینی است که با برپایی حشر و نشر و پل صراط و میزان ارتباط دارد. بیت المقدس، شهر بهشتی است و پیامبر صلی الله علیه و آله از همین شهر به معراج رفت.

اهمیت بیت المقدس

بیت المقدس از نظر تمامی ادیان اهمیت ویژه ای دارد؛ زیرا باب داوود، باب سلیمان، باب محمد صلی الله علیه و آله و باب التوبه در آنجا قرار دارد. باب سکینه نیز که محراب مریم دختر عمران بود، در آنجاست. همچنین محراب زکریا که فرشتگان تولد یحیی را به وی بشارت دادند و نیز مسجد و مقبره ابراهیم خلیل اللّه نیز در بیت المقدس است.

نوشته اند که حضرت عیسی علیه السلام در نزدیکی مسجد بیت المقدس به دنیا آمد. پیامبران بنی اسرائیل، وصیت کرده اند که در بیت المقدس دفن شوند. بر خاک این سرزمین مقدس، رسولان الهی از جمله ابراهیم، اسحاق و یعقوب علیهم السلام گام نهاده اند. همچنین حضرت موسی علیه السلام در آنجا دفن شده است. چهار هزار صحابه، فتح فلسطین حضور داشتند و بسیاری از آنها و تابعین، از جمله عبادة بن الصامت انصاری، شداد بن اوس، ابوعبیده جراح، معاذ بن جبل، عبداللّه بن زبیر و بعضی دیگر در فلسطین به خاک سپرده شدند.

موقعیت فلسطین

فلسطین، محل اتصال سه قاره بزرگ آسیا، اروپا و آفریقا به شمار می آید. صرف نظر از جایگاه تاریخی این کشور در ادیان بزرگ الهی، فلسطین و سرزمین های همسایه اش، در طول تاریخ صحنه رویارویی دو تمدن بزرگ شرق و غرب جهان بوده است. این رویارویی که گاه به صورت جدال نظامی جلوه گر می شد، آثار بلند مدتی را بر ساکنان منطقه می گذاشت.

روز قدس از منظر امام خمینی رحمه الله

یکی از مهم ترین اقدامات بنیان گذار انقلاب اسلامی ایران، نام گذاری آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، به نام روز قدس است. ایشان درباره این روز می فرمایند: «روز قدس، یک روز جهانی است. روزی نیست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد، روز مقابله مستضعفین با مستکبرین است. روز مقابله ملت هایی است که در زیر فشار ظلم آمریکا و غیرآمریکا بودند. روزی است که باید مستضعفین مجهّز بشوند در مقابل مستکبرین. روزی است که بین منافقین و متعهدین امتیاز خواهد شد. متعهدین، این روز را روز قدس می دانند و عمل می کنند به آنچه باید بکنند و منافقین، آنهایی که با ابرقدرت ها در زیر پرده آشنایی دارند و با اسرائیل دوستی، در این روز بی تفاوت هستند. روز قدس، روزی است که باید سرنوشت ملت های مستضعف معلوم شود. روز قدس، فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است، روز حکومت اسلامی است».

فلسطین در سایه سار کلام رهبر

مقام معظم رهبری، درباره مبارزات مردم فلسطین می فرماید: «راه صحیح مبارزه با حکومت غاصب اسرائیل، همان است که امروز خود فلسطینی ها آن را یافته و قدم استوار خود را در آن گذاشته اند و وظیفه همه مسلمانان است که آنان را در این مبارزه مقدس یاری کنند. امروزه هیچ عذری از دولت های مسلمان در بی تفاوتی نسبت به مسئله فلسطین پذیرفته نیست. دولت غاصب، وحشی گری و ددمنشی را به اعلی درجه رسانده و ثابت کرده است که در راه هدف های توسعه طلبانه و خطرناک خود، آماده دست زدن به هر جنایتی است. قیام اسلامی ملت فلسطین نیز حجت را بر همه تمام می کند و نشان می دهد که علی رغم فشارهای همه جانبه دشمن و عذر و خیانت مدعیان دوستی، نهال مقاومت نخشکیده، بلکه ریشه دار و پربار نیز شده است».

فلسطین در کلام شهید مطهری رحمه الله

استاد شهید مرتضی مطهری رحمه الله معتقد است که فقط اندوهگین شدن و تسلیت گفتن، رنج جانکاه مردم فلسطین را التیام نمی بخشد و گفتن و نوشتن و سرودن هم تکلیف را ساقط نمی کند؛ هم افشاگری و بیان مظلومیت ها لازم است و هم تعاون و همدردیِ عملی.

نطق تاریخی استاد بر ضد صهیونیسم در عاشورای سال 1348 در حسینیه ارشاد که به دستگیری ایشان انجامید، فراموش ناشدنی است. در بخشی از این سخنرانی آمده است: «اگر حسین بن علی علیه السلام امروز بود، می گفت اگر می خواهید برای من عزاداری کنید، باید شعار شما فلسطین باشد. شمرِ امروز شما موشه دایان است. ... به دروغ به مغز ما کرده اند که این یک مسئله داخلی است و مربوط به عرب و اسرائیل است».

ویژگی قوم یهود

یهود، قومی است که با وجود کم بودن تعداد پیروان، بر کل جهان سیطره دارد و نبض اقتصاد، سیاست و فرهنگ عالم در دست یهودیان است. قومی که تاریخ پر فراز و نشیبی داشته است و پس از نافرمانی حضرت موسی علیه السلام ، چهل سال در صحراها و بیابان ها سرگردان بودند و به دلیل خصلت های ناپسندی همچون سنگدلی و بیرحمی، کشتن پیامبران الهی، دروغ و تهمت، حیله و نیرنگ، پیمان شکنی و فساد اخلاقی، از سوی اقوام و ملت های دیگر مورد تحقیر و هجوم قرار می گرفتند.

یهودی! برو بیرون

در سال 1290 میلادی، یهودیان ساکن لندن، به اندازه ای مردم انگلستان را آزردند که «ادوارد» فرمان داد آنها را از انگلستان بیرون کنند و اعلام کرد کسی که تا تاریخ معیّن خارج نشود، او را اعدام و جسدش را چهار قسمت می کنیم. پس از این تاریخ، حدود چهارصد سال ورود یهودیان به انگلستان ممنوع بود.

در فرانسه نیز یهودیان از این کشور بیرون رانده شدند. در کشور آلمان نیز این قوم چندین بار از این کشور اخراج شدند که آخرین آنها به دست هیتلر انجام گرفت و یهودیان مدت دوازده سال شکنجه های بسیار وحشتناک و سختی را از طرف نازی ها تحمل کردند.

یهودیانی که درکشورهای شوروی، لهستان، روم، بلغارستان، سوئیس و مجارستان ساکن بودند نیز چندین مرتبه از این کشورها رانده شدند.

واکنش عقده ها

یهودیان برای جبران سختی هایی که در طول قرن ها متحمل شده بودند و برای انتقام از سخت گیری و فشار ملت ها، در صدد برآمدند محفل ها و حزب های گوناگون تشکیل دهند تا بدین وسیله بتوانند در مقابل ملت های ضعیف وناتوان صف آرایی کنند.

نخستین واکنش یهود، تشکیل محفلی به نام ماسونی بود که افتخارها و پیروزی های فراوانی برای یهود به ارمغان آورد. یهودی ها در اعلامیه هایی، هدف از تشکیل محفل ماسونی را چنین بیان کردند: «محافظت از صهیونیسم در جهان، نابود کردن ادیان مختلف در جهان و منتشر کردن روحیه بی دینی میان ملت ها».

دومین واکنش یهود، تشکیل سازمانی از مهاجران یهودی بود که در شعله ور نمودن آتش جنگ جهانی اول و دوم سهم ویژه ای داشت. سومین واکنش یهود، جنبش ارتجاعی و نژادی صهیونیسم با هدف بازگرداندن حکومت خیالی بنی اسرائیل و بنا کردن هیکل حضرت سلیمان علیه السلام بر خرابه های مسجدالاقصی بود.

تشکیل دولت یهود

پیشینه تشکیل دولت یهود به انتشار کتاب دولت یهود نوشته تئودور هرتزل باز می گردد. حضور هرتزل در دنیای سیاست، او را چنان مجذوب ساخت که مصمم شد تا با بهره گیری از جریان های سیاسی موجود در اروپا، خود را منجی قوم یهود معرفی کند.

او این فرصت را در سال 1894 به دست آورد. در این سال، یک مأمور ضد اطلاعات وزارت جنگ فرانسه، در میان نامه های باطله وابسته نظامی آلمان و پاریس، به نامه ای بدون امضا برخورد که خبر از ارسال اطلاعاتی طبقه بندی شده در خصوص توپخانه فرانسه می داد. مقامات امنیتی فرانسه بر پایه برخی قرائن، یک سروان یهودی را عامل این جاسوسی متهم کردند.

ماجرای این سروان به صورت افتضاحی سیاسی در اروپا جلوه گر و در حقیقت وسیله ای برای نشان دادن احساسات ضد یهودی شد. این عمل که ناخواسته موجب هم بستگی اقلیت های یهودی مقیم اروپاگردید، فکر ایجاد یک کشور یهودی را در هرتزل به وجود آورد.

اندیشه صهیونیسم

تا پیش از عصر تجدد، در فلسفه و الهیات یهودی، این اندیشه وجود نداشت که دین و ملت یهود حکومتی دینی بر پا کنند. در آن زمان یهودیان در هر جای دنیا اقلیتی به شمار می آمدند که رابطه شان با حکومت و دولت سیاسی حاکم، به گونه ای بود که فقط در پی حفظ هویت دینی خویش بودند. یهودیت قرون وسطی می کوشید تا ثابت کند که در آیین یهود، ارزش هایی بسیار قوی حاکم است.

اندیشه صهیونیسم از قرن نوزدهم در اروپا شکل گرفت. این فکر واکنشی بود در برابر فشارهایی که به ویژه در اروپا بر یهودیان اعمال می شد. جنبشی کاملاً سکولار از یهودیان بر آن بود که یهودی بودن، نه تنها دین، بلکه یک ملت است و به کشوری مستقل نیاز دارد.

مفهوم صهیونیسم

صهیون، نام کوهی در بیت المقدس، و صهیونیست در لغت به معنای دلباخته ی کوه صهیون است .در طول تاریخ واژه صهیونیسم در دو عرصه مذهبی و سیاسی کاربرد داشته است. در تعالیم مذهبی یهود، کوه صهیون و سرزمین بیت المقدس، به دلیل آنکه محل نزول وحی و میعادگاه پیامبران الهی بوده محترم شمرده می شود. تا پیش از دوره رنسانس، صهیونیست به کسی اطلاق می شد که به دلیل دل بستگی به کوه صهیون و سرزمین بیت المقدس، تارک دنیا شده و به عبادت در آنجا مشغول می شد. پس از رنسانس در قرون هفده و هجده میلادی، به مرور زمان صهیونیسم سیاسی شکل گرفت و به گسترش نگرش های نژادپرستانه مبتنی بر برتری قوم یهود بر دیگر اقوام پرداخت. این تبلیغات سبب شد که در اواخر قرن نوزدهم، واژه صهیونیست به کسانی اطلاق شود که یهودیان را نژاد اصیل و قوم برتر می دانستند و معتقد بودند که خداوند بنی اسرائیل را بر دیگر اقوام برتری داده و حاکمیت بر کره زمین را به آنان واگذار کرده است.

ماهیت اندیشه های صهیونیسم

صهیونیسم، مکتب و ایدئولوژی خاصی است که از جنبه نظری حول محور نگرش های نژادی و مبانی فکری مبتنی بر تورات تحریف شده بنا گردیده است. پیروان آن هم ضمن تظاهر به اعتقادات خشک مذهبی و پایبندی به اصول اعتقادی تورات، اهداف و برنامه های ویژه ای را برای تسلط و حاکمیت بر کشورها و ملت های غیریهود دنبال می کنند. از اواسط قرن هجده تا اواخر قرن نوزدهم، صهیونیست ها در تشکل های های مخفی خود که از نظر ساختار شباهت زیادی به سازمان های فراماسونری داشت، به تدوین افکار ومبانی نظری خود پرداختند، و اندیشه هایشان را حول محور چگونگی دست یابی به سرزمین، ایجاد ملت و تشکیل دولت تنظیم کردند. افزون بر این، استراتژی های ویژه ای را با هدف برنامه ریزی برای تثبیت حاکمیت و تحکیم سلطه صهیونیسم جهانی بر ملت ها و کشورهای غیریهود تدارک دیدند.

محور پروتکل های صهیونیسم

استراتژی های سازمان جهانی صهیونیسم در قالب پروتکل های 24 گانه بیان شده است.

در بخشی از پروتکل اول آمده است: هدف نهایی ما (صهیونیسم جهانی)، حاکمیت بر جهان است. این هدف جز با خشونت و زور به دست نمی آید؛ زیرا در ناموس طبیعت، حق با زور است، برابری، قانون، آزادی، حقوق بشر و لیبرالیسم الفاظی هستند که واقعیت خارجی ندارند. اینها ایده هایی بیش نیستند. از این مفاهیم باید به عنوان طعمه برای جذب نیروها و نابودی مخالفان خود استفاده کنیم.

در پروتکل دوم نیز آمده است: ما باید افکار عمومی و روند حرکت بین المللی را به سمتی ببریم که رقابت اقتصادی، محور اصلی تمام فعالیت ها گردد. اینجاست که کشورها و ملت ها، به کمک های مالی و پولی ما وابسته و نیازمند خواهند شد و از این راه امکان حاکمیت ما بر کشورها و ملت های غیر یهود فراهم می آید.

پروتکل های یهود

پروتکل های یهود، برنامه ای است که سرمایه داران، اقتصاددانان، اندیشمندان و علمای یهود برای ویران کردن بنای اسلام و مسیحیت آن را تنظیم کرده اند. یهودیان صهیونیست معتقدند که بعد از این ویرانی که طی صد سال انجام خواهد شد، آنان بر جهان برتری خواهند یافت.

متن پروتکل ها در سال 1897 میلادی به منظور قرائت در چند جلسه کنفرانس و بحث و تأیید نهایی آماده شده بود که پلیس مخفی تزار روسیه به کنفرانس مزبور هجوم آورد و اوراق آنها را به تاراج برد. متن پروتکل ها بسیار مفصل بوده و در 24 بخش تنظیم شده است. در یکی از این پروتکل ها می خوانیم: «اعلامیه حقوق بشر ازتراوشات ذهنی یهود است. اسرار این اعلامیه برای ما بسیار روشن است؛ زیرا ما آن را تنظیم و از راه آن مردم را بیچاره و بدبخت کردیم».

عضویت اسرائیل در سازمان ملل

هنگامی که عضویت اسرائیل با اراده تحمیلی ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد قطعی شد، با سه شرط در شمار دولت های این سازمان قرار گرفت: اول، دست نزدن به وضعیت قدس؛ دوم: اجازه دادن به اعراب فلسطینی برای بازگشت به سرزمینشان، و سوم: احترام نهادن به مرزهای تعیین شده در قطعنامه تقسیم. بر اساس این قطعنامه، یهودیان تنها پنج درصد از خاک فلسطین را در تملک داشتند.

البته اسرائیل پس از عضویت در سازمان ملل، نه تنها هفتصد و هفتاد هزار فلسطینی را آواره کرد، بلکه در سال 1982 مالک 93 درصد از زمین های فلسطین اشغالی شد.

پایتخت اسرائیل

صهیونیست ها در سال 1948 نیمی از شهر قدس، یعنی بخش غربی آن را به اشغال در آوردند. آنها نشانه ها و آثار اسلامی موجود در این بخش را منهدم کردند و با بیرون راندن اجباری هشتاد هزار فلسطینی، آن را یهودی نشین ساختند. امروزه پارلمان رژیم صهیونیستی و برخی از وزارتخانه ها و هتل ها بر روی زمینی بنا شده که زمانی به روستاییان تعلق داشته است. یکی از مقامات رژیم اشغال گر قدس در سال 1949 اعلام کرد که بیت المقدس غربی، دیگر قلمرو اشغالی نبوده و بخش جدانشدنی کشور اسرائیل است. اسرائیل در اجرای همین سیاست، در 13 دسامبر 1949، بیت المقدس غربی را به طور غیرقانونی پایتخت خود خواند.

انتقال یهودیان به فلسطین

انتقال یهودیان جهان به فلسطین و اسکان آنها در مناطق اشغالی فلسطین، از جمله سیاست های این رژیم در راستای یهودی کردن فلسطین است. این سیاست از آغاز حاکمیت صهیونیسم و تأسیس اسرائیل در این سرزمین، همواره به موازات سیاست تجاوزکارانه آن، مدنظر رژیم صهیونیستی بوده و در حفظ امنیت، تقویت و تحکیم مسلط صهیونیسم بر سرزمین های اشغالی، و در نهایت یهودی کردن فلسطین، تأثیر به سزایی داشته است.

یکی از تاریخ نگاران یهودی، تاریخ رسمی انتقال یهودیان به فلسطین را سال 1881 و سال کوچ تعدادی از جوانان یهودی روسیه به فلسطین عنوان کرده و بیان می کند که قبل از این زمان، انتقال یهودیان، به سبب امتناع آنها از مشارکت عملی در اسکان و همکاری در طرح های مستعمره نشین سابق، وجود نداشته است.

نابودی اقتصاد غیریهود

اسرائیل برای ایجاد اقتصادی متکی به طبقه کارگر و کشاورز یهودی، در سال 1905، تعاونی های کارگری و دهقانی به وجود آورد که به موجودیت کشاورزان فلسطینی پایان می داد. برنامه دیگر آنان، آغاز عملیاتی بزرگ به نام تأسیس صندوق ملی یهود در سال 1901 بود. زمین هایی که این صندوق به تملک خود در می آورد، قابل فروش یا اجاره دادن به غیر یهود نبود. پس از آن، در قانون دیگری در مورد صندوق تصویب شد که زمین های خریداری شده از سوی صندوق ملی یهود، زمین اسرائیل خوانده شود.

تجزیه کشورهای اسلامی

اندیشه تجزیه کشورهای اسلامی، همواره ذهن رژیم صهیونیستی را به خود مشغول کرده است. این سیاست در تحقق استراتژی صهیونیسم، مبنی بر برپایی دولتی صهیونیستی و سلطه آن بر سراسرجهان بوده و برنامه آن، دور کردن کشورهای عربی از یکدیگر و نابودی شخصیت آنان و در نتیجه بردگی مردم است. نخستین گام برای برپایی و تحکیم سلطه دولت صهیونیستی، چیرگی آن بر خاورمیانه، با تمام ثروت ها و موقعیت استراتژیک آن می باشد.

ردّ پای صهیونیسم در سازمان های بین المللی

آرم و نشانه برای هر سازمان و تشکیلات، به دلیل شناساندن ابعاد، مفاهیم و اهداف آن، اهمیت ویژه ای دارد. طبیعی است که در طرح های جهانی، همچون سازمان ملل متحد، دقت وتوجه بسیاری به نوع علامت ها می شود.

در مورد آرم های مربوط به سازمان ملل متحد، شواهد بسیاری درباره ارتباط این سازمان با صهیونیسم جهانی به چشم می خورد. مهر اصلی و رسمی سازمان ملل که پرچم آن نیز به همان شکل است، کره زمین است با دو شاخه زیتون در دو طرف آن که بر روی پرچم سازمان ملل، این نقش به رنگ سفید بر زمینه آبی است. رنگ آبی، هم برای یهود مقدس است و هم برای تشکیلات فراماسونری. این رنگ در پرچم اسرائیل، عنوان رنگ اصلی شمرده می شود و شاخه زیتون نیز از مهم ترین و اساسی ترین نمادهای یهود است.

طرح به کار رفته در برخی آرم های بین المللی، از جمله سازمان یونسکو، کاملاً شبیه کنیسه های یهودی و معابد فراماسونری است. نماد مار که در آرم سازمان بهداشت جهانی به کار رفته، از اصلی ترین نمادهای یهود است که پس از معجزه ی عصای موسی علیه السلام به عنوان نماد قدرت یهود شناخته می شود.

دنیا تحت سلطه یهود

سردمداران صهیونیسم افزون بر تسلط بر بسیاری از سازمان های جهانی و شرکت های بین المللی از بسیاری از مراکز فرهنگی، خبری و هنری مهم دنیا برای برتری خود بر ملّت ها، استفاده می کنند.

خبرگزاری هایی چون رویتر، آسوشیتیدپرس، یونایتد پرس، انترنشنال، نیوز، هافاس و.... زیر سلطه صهیونیسم هستند. مطبوعات جهانی و از جمله روزنامه تایمز، دیلی اکسپرس، نیویورک تایمز، واشنگتن پست، شیکاگو، لایف، الشرق الاوسط، الاهرام، الحیات و... و نیز شبکه های خبری سی بی اس، ای بی سی، ام بی سی، سی ان ان، فاکس نیوز، بی بی سی و... تحت نظارت مستقیم یهود اداره می شوند.

برخی از هنرمندان مطرح جهانی نیز در گروه صهیونیسم ها جای دارند؛ همچون وودی آلن، جری لوئیس، جک لمون، کرک داگلاس، و... .

استفاده ابزاری از سینما

تنها آرزویی که یهود آشکارا از آن یاد می کند، تشکیل دولت یهودی جهانی است. برای نیل به این مقصود، یهود تلاش های فراوانی نمود و اکنون سرچشمه های علمی و فرهنگی جهان در دست آنهاست. یکی از این نهادهای فرهنگی، سینما و تئاتر است.

هنر هفتم (سینما) از بدو پیدایش در آستانه سده آخر هزاره سوم تاکنون، غالبا برآورنده خواسته ها و نمایانگر سیاست های صهیونیست ها بوده است. امروز حتی هالیوود نیز منکر این واقعیت نیست که بسیاری ازمهره های کلیدی سینمای آمریکا، صرف نظر از تخصص شان در زمینه های گوناگون سینمایی، یهودی یا یهودی زاده اند.

انزجار یهود از صهیونیسم

روند حرکت صهیونیسم و رژیم اسرائیل به گونه ای است که طی دو دهه گذشته، در میان یهودیان دنیا جنبش ها و نهضت هایی ایجاد گردیده که تمام تلاش خود را برای اثبات دوری خود از اسرائیل و اعلام بیزاری از صهیونیسم به کار گرفته اند. روند جدا شدن اقلیت های یهودی سراسر جهان از قلمرو صهیونیسم رو به افزایش است. به عبارت دیگر، جنبش صهیونیسم که در اوایل قرن بیستم سخنگوی تمام یهودیان بود، اینک پایگاه خود را از دست داده و یهودیان بسیاری از سراسر دنیا، به شیوه های گوناگون بیزاری خود را از صهیونیسم بیان می کنند.

کشتار و جنایت

رژیم صهیونیستی از نخستین روزهای اشغال فلسطین به منظور ایجاد وحشت در دلِ فلسطینیان و اجرای طرح های استعماری خود در سرزمین های اشغالی، کشتار وسیع مردم فلسطین را آغاز کرد. یکی از فجیع ترین این کشتارها، قتل عام اهالی روستای دیریاسین بود که به شهادت ده ها تن از ساکنان عرب این روستا انجامید. هرچند این کشتار در محافل منطقه ای و بین المللی به شدت محکوم شد، اما رژیم صهیونیستی از این خوی حیوانی خود دست برنداشت و بارها به کشتار مردم بی دفاع فلسطین پرداخت.

گروه های تروریستی یهودی در فلسطین

در فلسطین، سازمان های افراطی یهودی هستند که هدف مشترکشان، اخراج مسلمانان فلسطینی از سرزمین های اشغالی است. در اینجا به برخی از این گروه ها اشاره می کنیم:

1. جنبش کاخ: این جنبش به وسیله یک خاخام متعصب آمریکایی به نام «رابی میرکاهانا» تأسیس شد. این جنبش نژادپرست یهودی، خواهان بنیان گذاری اسرائیل بزرگ (از نیل تا فرات) و اخراج اجباری مسلمانان عرب از سرزمین موعود است.

2. ارواح کاهانا: این جنبش به وسیله بنیامین فرزند میرکاهانا، در یک شهرک مهاجر نشین واقع در جنوب نابلس در کرانه باختری رود اردن تأسیس شد.

3. کمیته تأمین جاده ها: این گروه بازوی مسلح جنبش کاخ شمرده می شود که مسئولیت اغلب حمله های مسلحانه بر ضد فلسطینیان را در کرانه غربی رود اردن، به عهده گرفته است.

بسوزانید!

آریل شارون، نخست وزیر کنونی رژیم صهیونیستی، در سال 1335 که وزیر جنگ آن رژیم اشغالی بود، پس از قتل عام صدها آواره فلسطینی در منطقه رَفَح با غرور در جمع خبرنگاران حاضر شد و اعلام کرد: «من چیزی به نام اصول بین المللی نمی شناسم. من قول می دهم هر کودک فلسطینی را که در این منطقه به دنیا بیاید، بسوزانم. یک زن و کودک فلسطینی به مراتب از یک مرد فلسطینی خطرناک تر هستند؛ چرا که وجود یک کودک فلسطینی، نشانه تداوم نسل هایی است که در آینده خواهد آمد. من اگر حتی یک شهروند معمولی اسرائیل هم بودم، زمانی که یک فلسطینی را می دیدم، او را می سوزاندم و قبل از کشتن او را شکنجه می کردم».

نفوذ سیاسی

مداخله قوم یهود در نظام سیاسی آمریکا، به کمک مثلث سیاست مداران یهودی، ثروت یهودیان و آرای آنان تحقق می یابد. سیاست مداران یهودی در منصب های مختلف، در سیاست خارجی ایالات متحده تأثیر می گذارند. از این رو، رأی یهودیان چیزی است که سیاست مداران آمریکایی نمی توانند از آن غافل باشند. سرانجام یهودیان درمیان حمایت کنندگان مالی کاندیداهای سیاسی ظاهر می شوند و ثروت یهودی، به عنوان پشتوانه مالی احزاب و فعالیت های سیاست مداران، تعیین کننده بسیاری از خطوط راهنما می گردد.

حمایت آمریکا از اسرائیل

قوای اجرایی آمریکا، از ابتدای تشکیل اسرائیل تاکنون، حفظ روابط با اسرائیل را با اهمیت جلوه می دهد. منحنی حمایت دستگاه اجرایی ایالات متحده از اسرائیل، همواره سیر صعودی داشته است. برای مثال دوران ریاست جمهوری کلینتون، یکی از بهترین دوره های حیات اسرائیل است. او بیش از رؤسای جمهوری پیشین، اقلیت یهودی را به دولت راه داد. یهودیان که تنها دو درصد از جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند، حدود 42 درصد منصب های مختلف کابینه کلینتون را در اختیار داشتند.

در سال 1997 فهرستی چاپ شد که در آن، اسامی برخی افراد سرشناس یهودی در کابینه کلینتون نقش بسته بود: مادلین آلبرایت (وزیر خارجه)، رابرت روبین (وزیر خزانه داری)، ویلیام کوهن (وزیر دفاع)، دان گیلکن (وزیر کشاورزی)، جرج تِنِت (رئیس سازمان سیا)، لوییس فریح (رئیس اف بی آی) و... .

مفهوم انتفاضه

انتفاضه یا انقلاب سنگ، جنبش جوان و نوین ضد صهیونیستی است که با بهره گیری از کمترین امکانات در پی نیل به هدفی بزرگ، یعنی آزاد سازی فلسطین است. این حرکت، محصول تأثیرپذیری از انقلاب اسلامی در احیای اسلام، پاسخی به اعمال فشار و اقدامات سرکوب گرانه رژیم اشغالگر قدس، واکنش در برابر یأس، ناامیدی، ضعف و سستی دولت های عرب در رویارویی با اسرائیل و سرانجام، عکس العمل در برابر ناتوانی و ناکامی گروه های نظامی و سیاسی فلسطینی در نجات آن کشور است. مردم و سازمان های هوادار انتفاضه، با تکیه بر ایمان انقلابی در درون مرزهای اشغالی، به مبارزه ای بی امان بر ضد اسرائیل دست زده اند، به گونه ای که سازش ناپذیری آنان، اسرائیل، آمریکا و سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) را در حل بحران خاورمیانه، با دشواری های بسیاری رو به رو کرده است.

چیستی انتفاضه

انتفاضه، در لغت به معنای جنبش، لرزش، غبارروبی، انقلاب، قیام، مرحله قبل از انقلاب، قیام بر ضد رخوت و رکود و حرکت همراه با نیرو و شتاب است. در اصطلاح هم به مفهوم جنبش ضد صهیونیستی مردم فلسطین گفته می شود که با بهره گیری از امکانات کم و ایمانی قوی، در صدد رسیدن به آزادی فلسطین هستند. در واقع، انتفاضه نامی است که برای خیزش خودجوش، مردمی، مستقل، مستمر، همگانی و اسلامی مردم فلسطین بر ضد اشغالگران صهیونیست به کار می رود.

بسترهای زایش انتفاضه

انتفاضه مردم فلسطین، معلول عوامل پرشماری است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

انقلاب اسلامی ایران: انقلاب اسلامی ایران، موجب احیای اسلام و بیداری مسلمانان شد. این انقلاب، خودباوری را در فلسطینی ها تقویت کرد و آنان را به برخورداری از توانایی لازم برای گرفتن حق خویش آگاه ساخت.

ناتوانی گروه های نظامی و سیاسی در نجات فلسطین: از اواخر دهه هفتاد میلادی، گروه های نظامی به ناتوانی خود برای رهایی فلسطین پی برده، در نتیجه رو به سستی نهادند و مبارزه سیاسی را جای گزین مبارزه نظامی کردند. البته این شیوه نیز با شکست رو به رو شد و مردم را بر آن داشت تا با حرکت های خودجوش، در اندیشه نجات فلسطین باشند.

ظلم رژیم صهیونیستی

شهید دکتر فتحی شقاقی درباره علت زایش انتفاضه فلسطین معتقد است: «انتفاضه... پاسخی بود به اشغالگران و اعمال سرکوب و طغیان و تکبر آنان، و اقدامات شان در ویران سازی منازل، مصادره زمین ها، اسکان یهودیان و ساخت شهرک ها، شکنجه مبارزان، دستگیری و تبعید و ترور، نابود کردن اقتصاد فلسطین و زیرسازهای جامعه، تحمیل مالیات و جرایم سنگین، تعطیل مدارس و دانشگاه ها، جلوگیری از کار و کسب، نادیده گرفتن حقوق انسانی و سیاسی و دیگر اقدامات مربوط به مجازات دسته جمعی.»

انتفاضه و تشکل های سیاسی

مهم ترین گروه ها و سازمان های فلسطینی، همواره تحت تأثیر جنبش «اخوان المسلمین» مصر بوده اند. اخوان المسلمین مصر از اواخر دهه بیست میلادی فعالیت خود را به فلسطین گسترش داد و به ویژه در سال 1948 و سال های پس از آن، سهمی بسیار در مبارزات ضد صهیونیستی و اسرائیلی داشت. اما کناره گیری تدریجی شعبه فلسطینی اخوان المسلمین از صحنه مبارزات سیاسی و پای فشاری بر تداوم فعالیت های فرهنگی، آموزشی و کادرسازی، به جدایی جوانان انقلابی مخالف خط مشی مسالمت آمیز آن سازمان انجامید.

جنبش جهاد اسلامی فلسطین، به رهبری شهید دکتر فتحی شقاقی نخستین انشعاب از اخوان المسلمین به شمار می آمد. برجسته ترین ویژگی این جنبش، بهره جستن از مشی مسلحانه برای نجات فلسطین است.

پیشینه انتفاضه

اگر چه در دهه اخیر، کلمه انتفاضه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته، اما کاربرد انتفاضه پیشینه ای طولانی دارد. از جمله، قیام فلسطینیان بر ضد انگلستان و گسترش صهیونیسم در سال 1300 و نیز حرکت ضد انگلیسی و ضد یهودی شیخ عزالدین قسّام و حاج امین حسینی، به ترتیب در سال های 1311 و 1318 انتفاضه نامیده شده اند. البته انتفاضه ای که از سال 1366 آغاز و در سال 1379 شدت یافت، انتفاضه بزرگی است که از انتفاضه های گذشته، گسترده تر و عمیق تر است.

انقلاب سنگ

انتفاضه جدید مردم فلسطین را انقلاب سنگ هم می نامند؛ زیرا آنها به جای سلاح گرم، از سنگ برای دفاع از خود و تهاجم بر ضد دشمن استفاده می کنند. استفاده از سنگ، نگرانی عمیقی در اسرائیلی ها ایجاد کرده است؛ چون ممکن است فلسطینی ها نیز همانند حضرت داوود، پیامبر بزرگ بنی اسرائیل که با سنگ بر جالوت ستمگر پیروز شد، بر اسرائیل پیروز شوند.

بازتاب های انتفاضه

انتفاضه فلسطین، آثار گوناگونی در عملکرد دولت غاصب اسرائیل به وجود آورده است که برخی از آنها چنین است:

1. صلح خواهی را در بخشی از مردم و بدنه دولت اسرائیل تقویت کرده، تا حدی که مجلس صلح و امنیت در اسرائیل تشکیل شده است. این مجلس می کوشد ثابت کند که چشم پوشی تدریجی از مناطق اشغالی به افزایش امنیت اسرائیل می انجامد.

2. دولت اسرائیل برای کنترل و سرکوب انتفاضه، به روش های خشونت آمیز می پردازد. این موضوع، مخالفت افکار عمومی جهانی و انتقادهای ظاهری اروپا و سرانجام کاهش اعتبار و موقعیت بین المللی این رژیم را در پی دارد.

3. هزینه مقابله با انتفاضه برای اسرائیل تکان دهنده است. به علاوه، انتفاضه به کاهش درآمدهای صنعت توریسم، تنزل سه درصدی تولید ناخالص ملی، کم شدن صادرات در اراضی اشغالی، افزایش تورّم و افزایش آمار بیکاری منجر شده است.

ترور فعالان انتفاضه

ترور رهبران و فعالان انتفاضه به دست جوخه های مرگ رژیم صهیونیستی، از کارهای ننگ آور رژیم اسرائیل است. بر اساس آمارهای موجود در سال اول انتفاضه مسجدالاقصی، 45 نفر از مجاهدان و فعالان انتفاضه، به دست جوخه های مرگ ترور شده و به شهادت رسیده اند. بیشتر این ترورها، به وسیله بالگردهای آپاچی رژیم صهیونیستی که ساخت آمریکاست و با استفاده از موشک های هدایت شونده انجام می گیرد.

مأیوس از آینده

یکی از پژوهشگران ارشد یهود با انتشار کتابی تحت عنوان سقوط اسرائیل که در سرزمین های اشغالی چاپ و منتشر شده است، به صراحت اعلام کرد: «رژیم صهیونیستی به دلیل بحران های داخلی و تکیه بر تعصب و باورهای غلط وتحریف شده ایدئولوژیک، به سوی فروپاشی پیش می رود. حاکمیت تفکر جنگ طلبانه بر سردمداران این رژیم، باعث شده بدهی های خارجی رژیم کوچکی مانند اسرائیل، اکنون به 66 میلیارد دلار برسد. بحران اقتصادی، موجب تعطیلی 55 هزار شرکت و مؤسسه مالی شده ومیزان بیکاری به 8:12 درصد افزایش یافته است. مردم اسرائیل، مردمی مأیوس از آینده هستند و اکنون دامنه اعتیاد به مواد مخدر و میزان خودکشی رو به افزایش است و روزنامه ها، همواره از فساد سیاسی و اقتصادی و بیماری های اجتماعی پرده برمی دارند.»

روند فروپاشی اسرائیل

صهیونیست ها به رغم در اختیار داشتن رسانه های ارتباط جمعی جهان، نتوانستند چهره کریه خود را در پشت تبلیغات مخفی نگه دارند؛ به گونه ای که جوّ ضدیت با صهیونیسم، حتی در میان مردم آمریکا و سیاست مداران مستقل اروپایی که به منافع ملی کشورهایشان می اندیشند، در حال افزایش است. این امر حمایت های همه جانبه آمریکا و اروپا را با بحران مواجه می سازد و تأثیری مستقیم در روند فروپاشی اسرائیل خواهد داشت.

ماهیت رژیم صهیونیستی

انتفاضه اخیر مسجد الاقصی از یکسو، و حمایت های همه جانبه مردم جهان از مردم فلسطین از سوی دیگر، حاکی از آگاهی و بیداری افکار عمومی جهانیان در مورد ماهیت ضد انسانی رژیم صهیونیستی و حقانیت ملت فلسطین است. ادامه انتفاضه و استمرار مبارزات مردمی بر ضد رژیم اشغالگر قدس، امواج مهاجرت های معکوس از اسرائیل به سوی آمریکا و اروپا را گسترده تر کرده است.

خطر صهیونیسم

خطر صهیونیسم تنها مختص فلسطین نیست، بلکه خطر آن سراسر جهان اسلام را تهدید می کند. ماهیت و ویژگی های رژیم صهیونیستی هرگز از آن جدا نخواهد شد. این رژیم هرگز از دخالت در امور کشورهای اسلامی دست برنخواهد داشت. صهیونیست ها اگر بتوانند، سیاست های خود را با نیروی نظامی سرکوبگر و تجهیزات نظامی پیشرفته اجرا می کنند و اگر نتوانند، از شیوه های دیگری نظیر تبلیغات، جاسوسی، اقتصاد و برقراری روابط سیاسی با کشورهای عربی اطراف خود، استفاده خواهند کرد