بسم الله الرحمن الرحیم

اربعین بالاترین نماد اسلام انقلابی است

باز هم اربعين آمد با اینکه قرن ها از وقوع آن همه مصيبت مي گذرد ولي هنوز بغض ها تازه است، گويي اربعين هر سال نخستين اربعين حسيني است که عاشقان به عزاي حسين(ع) و يارانش مي گریند، اربعين بيعت دوباره با عاشوراست ، اربعين بعثت جانهاي ملتهب است و تکرار بیعت پايدار شيعه در غدير است، و چه کوتاه بود بالا رفتن دست علی (ع) در غدیر و بالا رفتن سر حسین (ع) بر نیزه در ظهر عاشورا.
و اين قلم هائی که ما میزنیم هيچ سطري از تشنگيِ مردان خورشيد را نچشيده، منظومه بلند آوارگی را همراهی نکرده، از خارستان هاي ناتمام و گستاخ عبور نکرده، و حال چگونه خواهند توانست به منزلتِ اربعين دست پيدا کنند؟ قلم ها تنها مي توانند حواليِ نام و ياد اربعين چند قطره ای اشک بريزند و دلتنگ نوشتن از تنهايی خودشان باشند.
اربعین آمده است، زینب (س) شاهد عشق و امام سجاد (ع) که راوی عشق هستند با اسرای اهل بیت پیامبر (ص) آمده اند تا احياگر پيام ناميان كربلا باشند، چرا که آنان پيام آوران کربلا هستند، کاروان اهل بیت پیامبر (ص) بعد از چهل روز به نینوا رسیده اند، چهل روز از اشک هاي کربلا مي گذرد اشکی هایی که حاوی پيام فتح و جوانمردی اند.
گاهي رنج و زحمت زنده نگه داشتن خون شهيد از خود شهادت کمتر نيست و رنج چندين ساله حضرت زينب کبري (س) و امام سجاد (ع) از اين قبيل است، اگر خون حسین (ع) و یارانش در عاشورا به زمین ریخت ولی با صبر زینب (س) در اربعین معنا یافت، همان زینب (س) که زيبا و پرمنطق در کوفه و شام سخن گفت، چنان ‌که قلب‌هاي خفته را بيدار کرد، سخنان زينب در کاخ یزید و در میان مردم شامات از آن چه يزيديان شرم زده هراس داشتند بالاتر و رساتر بود، آب معرفتی بود بر آتش جهل و گناه شان.
ای زینب قهرمان (س) ای که فریادت ضرب آهنگ قیام ما شده است، اینک تاریخ آمده است تا همراه تو بعد از هزار و چهارصد سال بغضش را بترکاند، تاریخ با آن همه ابهت و وقارش در مقابل دل بی قرار تو کم آورده است.
زینب سلام الله علیها فصاحت و بلاغت را از علی (ع) نجابت را از فاطمه (س)، صبر و شکیبایی را از حسن (ع) و مظلومیت در عین ایستادگی را از حسین (ع) آموخته بود.
زینب (س) در روز عاشورا به تماشاي زيباترين جلوه هاي هستي ايستاد و با صلابت و استوار در برابر فريبکاران تاريخ جلوه ای زيبا و ماندگار خلق کرد، علی وار خطبه خواند و غرور جاهلی و ناپاک امويان را در هم شکست و کاخ ستم يزيديان را متزلزل ساخت، زینب (س) با اسارت آزادي بخش خويش دفتر ننگين بني امیه را در پيشگاه عقل همه فرزانگان عالم گشود، و همه مردمان را آگاه ساخت که این خاندان (طُلَقا) آزادشدگان و مولفه القلوب هستند.
زينب (س) تمام يادگار كربلا را با كاروان صبرش براي زيارت شهداي كربلا آورده است، همه كاروانيان خاك كربلا را به سر می ‌ريزند و زينب (س) در جستجوي گمشدگانش خاك نینوا را می ‌بويد هوا را با تمام احساس خسته‌ اش لمس می ‌كند تا جاي قامت علی ‌اكبر دستان عباس حنجره علي ‌اصغر و سر حسين (ع) را پيدا كند، زمين زیر پای زینب شرمنده جستجوی زينب (س) است.
حضرت زینب (س) خسته است در گوشه ای می ‌نشيند، آفتاب رمقي ندارد گويي از غروب غريبانه‌اش در عاشورا ديگر طعم طلوع را نچشيده است، زینب (س) نگاهش در لحظه ‌ای پهنای صحرا را طی مي‌كند و گوش صحرا، سنگ صبور نجوای آرامش او می ‌شود و گويی چشمانش برق آفتاب را چون شاهدی روشن نشانه می ‌رود، حضرت زينب (س) بلند می شود و هم چنان واژه های گفته و ناگفته خویش را بر دوش خستگی ‌هايش می ‌گذارد و باز هم می ‌ايستد، چرا که دشمنان اهل بيت (ع) رعب اين ايستادگی ها را بارها تجربه كرده‌اند.
حالا اربعین بالاترین نماد اسلام انقلابی است و انقلاب اسلامي ايران پرتويي از پیام کربلا و انقلاب عظيم الهي آن است، انقلابی که با پیروی از پیام عاشورا كاخ ستمگران تاریخ را با خون در هم كوبيد و كاخ سلطنت شیاطین را فرو ريخت.

بهمنیار http://bahmaneyar.blogfa.com/post-472.aspx