پیامبر اسلام صلی اللّه علیه و آله و سلّم:

«اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیُبغِضَ المُؤمِنَ الضَّعیفَ الّذَی لا دینَ لَهُ، فَقیلَ لَهُ: وَ ما المُؤمِنُ الّذی لادینَ لَهُ؟ قالَ الّذی لایَنهی عَنْ المُنکَرِ.»

(فروع کافی، ج 5، ص 59)

خدای عزیز از مؤمن ضعیفی که دین ندارد عصبانی است و از او نفرت دارد.

عرض کردند چه مؤمنی است که دین ندارد؟

حضرت فرمود: نهی از منکر نمی کند.

رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:

«مَنْ اَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ اَو نَهی عَنْ الْمُنْکَرِ اَوْ دَلّ عَلی خَیر اَوْ اَشارَ بِهِ فَهُوَ شَریک وَ مَنْ اَمَرَ بِسُوءٍ اَوْ دَلَّ عَلَیهِ اَوْاَشارَ بِهِ فَهُوَ شَریک.»

(خصال صدوق، ج 1، ص 138)

کسی که امر به معروف و نهی از منکر کند و بسوی خیر راهنمائی کند و یا به آن اشاره نماید در عمل شریک ثواب است و کسی که با کار ناشایسته سفارش کند و یا به آن راهنمائی نماید، شریک گناه است.

رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:

«اِذا اُمَتّی تَواکَلَتْ الاَمْرَ بِالمَعْرُوفِ وَ النَّهیَ عَنْ الْمُنْکَرِ فَلْیَأذَنُوا بِوِقاعِ مِنْ اللّهِ تَعالی.»(فروع کافی، ج 5، ص 59)

امام رضا(ع) از رسول گرامی (ص) نقل کرده است که فرمود: وقتی ملت من امر به معروف و نهی از منکر را بیکدیگر حواله دادند باید در انتظار حوادثی از طرف خدا باشند.

امام علی علیه السلام :

«اَلْمُؤْمِنُ یَکُونُ آمِرٌ بِالْمَعْرُوفِ ناهی عَنْ الْمُنْکَرِ.»

(اثنی عشریه، ص 25)

مؤمن امر کننده به معروف و نهی کننده از منکر است.</P>

امام علی علیه السلام:</P>

«لَعَنَ اللّهُ الآمِرینَ بِالمُعْرُوفِ التّارِکینَ لَهُ وَ النّاهینَ عَن المُنْکَرِ العامِلینَ بِه.»(وسائل الشیعه، ج 11، ص 420)

آنان که خود ارزشهای الهی، انسانی را رها می کنند و به دیگران دستور می دهند و نیز خود ناارزشیها را عمل می کنند و بدیگران توصیه ترک آنها را می دهند خدای متعال بر آنان لعنت کرده است.

امام علی علیه السلام :

«مَا أعَمالُ البرِّ کُلُّها، وَالجِهادُ فی سَبیلِ اللّهِ عِندَ الأَمِر بِالمَعرُوفِ وَ النَّهیَ عَن المُنکَرِ الّا کَنَفثَةٍ فی بَحرٍ لُجِّیٍّ.»

(نهج البلاغه، حمکت 374)

تمامی اعمال و کارها حتی جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر مانند قطره ای در مقابل یک دریای بزرگ و پهناور است.

امام علی علیه السلام :

«فَرَضَ اللّه الأَمرَ بِالمَعروفِ مَصلَحَةً لِلعَوامِ، وَ النَّهی عَنِ المُنکَرِ رَدْعَاً لِلسُّفَهاء.»

(همان، ص 252)

خداوند متعال امر به معروف را برای صلاح و مصلحتهای جامعه و نهی از منکر را برای راندن بی خردان (نادانان) از گناه، واجب کرد.

امام علی علیه السلام :

«مَن أَمَرَ بِالمَعرُوفِ شَدَّ ظُهُورَ المؤمِنینَ، وَ مَن نَهَی عَنِ المُنکَرِ أَرغَمَ اُنُوفَ الکافِرِینَ (المنافقِین).»</P>

(همان، ص 30)

آن کس که به نیکیها فرمان دهد، پشت مؤمنان را محکم کرده است و کسی که از زشتیها نهی کند بینی کافران(منافقان) را به خاک مالیده است.

امام باقر علیه السلام:

«اِنَّ الاَمْرَ بِالْمَعرُوفِ وَ النَّهی عَنْ الْمُنکَرِ سَبیلُ الاَنْبِیاءِ وَ مِنهاجُ الصُّلَحاءِ، فَریضَةٌ عَظیمَة»

(جامع السعادات، ج 2، ص 84)

امر به معروف و نهی از منکر راه انبیاء، روش شایستگان و واجبی بزرگ است.

امام باقر علیه السلام:

«الاَمرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهیُ عَنْ الْمُنْکَرِ خَلقانِ مِنْ خَلْقِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَمَنْ نَصَرَ هُما اَعَزَّهُ اللّهُ وَ مَنْ خَذَلَهُما خَذَلَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.»

(خصال صدوق، ج 1، ص 115)

امر به معروف و نهی از منکر دو فرد از مخلوق خدای عزیزاند. کسی که امر به معروف و نهی از منکر را یاری کرد خدا او را عزیز گرداند و کسی که آنها را نادیده گرفت خدا هم او را نادیده می گیرد.

امام صادق علیه السلام:

«وَیلٌ لِقَومٍ لا یَدینُونَ اللّهَ بِالاَمْرِ بِالْمَعرُوفِ وَ النَّهیَ عَنْ الْمُنکَرِ.»

(فروع کافی، ج 5، ص 57)

وای به حال ملتی که با امر به معروف و نهی از منکر تسلیم خدا نمی گردند.