نوع دوستی در قرآن کریم ، سخن پیامبر (ص) و شعرای بزرگ
قرآن کریم:
مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی اْلأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعًا وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النّاسَ جَمیعًا. (مائده: 32)
هر کس، فردی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسان ها را کشته و هر کس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است.
خداوند در قرآن کریم می فرماید:
فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ * وَ ما أَدْراکَ مَا الْعَقَبَةُ * فَکُّ رَقَبَةٍ * أَوْ إِطْعامٌ فی یَوْمٍ ذی مَسْغَبَةٍ. (بلد:10ـ14)
و نخواست از گردنه بالا رود و تو چه دانی آن گردنه چیست؟ بنده ای را آزاد کردن یا در روز گرسنگی طعام دادن.
. پیامبراعظم صلی الله علیه و آله
مَثَلُ الْمُؤمِنینَ فی تَوادِّهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ: اذَا اشْتَکی مِنْهُ عُضْوٌ تَداعی لَهُ سائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَر وَ الْحُمّی.
مَثَل مؤمنان در دوستی و ابراز رحمت و عاطفه به یکدیگر، مثل پیکر است. هر گاه عضوی از آن دردمند شود، دیگر اعضای پیکر، با بی خوابی و تب، با آن عضو هم دردی می کنند.
|
بنی آدم اعضای یکدیگرند |
که در آفرینش ز یک گوهرند |
|
چو عضوی به درد آورد روزگار |
دگر عضوها را نماند قرار |
|
تو کز محنت دیگران بی غمی |
نشاید که نامت نهند آدمی |
اقبال لاهوری:
|
نه افغانیم و نی ترک و تتاریم |
چمن زادیم و از یک شاخساریم |
|
تمییز رنگ وبو بر ما حرام است |
که ما پرورده یک نوبهاریم |
صائب تبریزی:
|
تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است |
عالمی را شاد کرد آن کس که یک دل شاد کرد |