بسم الله الرحمن الرحیم

کاروان عشق در راه است

حسین (ع) سلطان عشق است، عباس ساقی عشق است، زینب شاهد عشق است و سجاد راوی عشق، و اینک کاروان عشق در راه است و خود عشق نیمه شعبان خواهد آمد، شعبان بهانه ای است برای دوستی با خدا، ضمن عرض تبریک و تهنیت ولادت با سعادت سه نور لایزال از انوار الهی، حضرت امام حسین (علیه السلام) ، حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام) و حضرت امام سجاد (علیه السلام)
ولادت امام حسین (ع) است کسی که در کربلا نشان داد که با شکیب در عطشی کوتاه، میتوان همیشه ی تاریخ را سیراب کرد، و چه کوتاه بود فاصله بالا رفتن دست علی (ع) در ظهر غدیر، و بالا رفتن سر حسین (ع)، در ظهر عاشورا، آری این طفلی که امروز بر دنیای کوچک اطرافش دیده گشوده است، روزی بر تارک تاریخ شجاعت و جوانمردی و مهر جاودانگی خواهد نواخت، تا حقانیت غدیر را برای همیشه تاریخ زنده کند، یا حسین (ع) تولدت یعنی زیبایی خلقت، و مگر می شود با زیبایی همراه و همسایه بود و زیبا نشد؟.
مبارک باد آمدنت ای حسین جان، ای نور چشم رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم، ای ثمره شاخسار نبوت، و ای شبیه ترین به رسول خدا، خجسته باد میلادت ای میراث دار ادب و علم و حلم علوی، و فرخنده باد مقدم خوش یمنت ای نوگل فاطمه زهرا، چه نیکوست میلادت که خود سرور جوانان اهل بهشتی، جد تو بهترین بندگان خدا و پدر و مادرت بهترین زنان و مردان عالم هستند، مبارک باد میلاد پرنورت بر همه دوستداران و رهروان راهت و عاشقان نام نیکویت حسین جان.
کاروان عشاق ماه شعبان از راه رسیده است، ماه شعبان، نورانی و دل پذیر و روح بخش سر می رسد و چون مژده بهاری که به جان خسته باغ می دود، دل های شیعیان و مسلمانان آزاده را تازه و شاد می کند، بوی بهشت در دل ها می پیچد، در چشم ها نور معنویت می درخشد، ماه شعبان سر می رسد، و در سومین روز از این ماه مبارک، سومین ستاره تابناک در آسمان ولایت و امامت می درخشد، فرزند مولی الموحدین علی بن ابی طالب ساقی کوثر و زاده زهرای اطهر، (س) نور چشم رسول خدا چشم می گشاید و عالم خاکی را به بوی بهشتی خود روح آسمانی می بخشد.
در سوم شعبان سال چهارم هجرت، جامعه نوپاى اسلامى با ولادت امام حسين عليه السلام به وجود يكى از قدسيان الهى زينت يافت، همان حسین(ع) که هر راد مردی در طول تاریخ با آن آشناست و محبت شیعیان به این واژه و شجاعت و الگو بودن آن با روح و روان و جانشان گره خورده است، عشق به ابا عبدالله (ع) است که همچون آتشی در دل شیعیان و مسلمانان و آزادگان جهان نهادینه شده و این عشق ملکوتی و الهی روز به روز در دل یارانش شعله ور تر می شود و هیچ گاه و با هیچ ابزاری خاموش نمی شود.
امام حسين(ع) سر سلسله شيدائيان عشق است و شيدائى را به هر کسى نمى بخشند، شيدائى حق پاداش از خود گذشتگى است، شهدا کليد داران کعبه شيدائى هستند، و کعبه شيدائى ما کربلاست.
چهار سال از هجرت پربار رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، می گذرد، ماه شعبان بوی خوشش را در شهر مدینه پراکنده است، مدینه را امروز هلهله ملائک فرا گرفته است، زمین و آسمان مدینه نور باران و سرور در کوچه های شهر جاری است، در خانه کوچک علی شادی موج می زند و لبخند مهمان لب های ساکنان آن است، گویا عالم خلقت در شادی میلاد مولودی مبارک چون حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام در خود نمی گنجد چرا که مولودی گرامی چون حسین علیه السلام پا به عالم خاک می نهد و دل خاندان نبوت را از شادی لب ریز می کند، خدایا، به شادی دل پیامبرت در این روز مبارک دل های مؤمنان را از شادی سرشار دار.
امام حسین علیه السلام در عصر روز پنجشنبه سوم شعبان سال چهارم هجرت در شهر مدینه چشم به جهان گشود و پس از سال ها پرورش در کلاس نبوّت و امامت در سال 61 هجری انقلاب عظیم عاشورا را بنیان گذاشت.
حسین علیه السلام چشم می گشاید و جهان را به حضور نورانی خود روشن می کند، بوستان عصمت و طهارت به شکفتن گل وجودش زیبایی دو چندان می گیرد و آسمان زمین به میلادش لب به تبریک و تهنیت می گشاید، حسین علیه السلام می آید تا راه بر پایندگی دین جدّش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بگشاید، و آزادگی و شرافت انسانی را در کامل ترین صورت به تصویر بکشد و راه سرخ شهادت را به خون سرخ خود رنگین کند و مهر جاودانگی بر اسلام ناب محمدی زند، مبارک باد آمدنش! مبارک باد حضور پرنورش و مبارک باد میلاد خجسته اش!
امام حسین علیه السلام دومین نوگل بهشتیِ بوستانِ فاطمه علیها السلام قدم به عالم خاک می نهد تا مردانگی و پایمردی را در اوج عظمت خود به تصویر بکشد و چراغ هدایتی پرنور شود در ابتدای جاده امر به معروف و نهی از منکر، او می آید تا معروف را معنا کند، منکر را بشناساند، و ایستادگی تا پای جان را در راه اعتلای خوبی ها به نمایش گذارد، او می آید تا در خاطرها تا ابد بنگارد که: آن دم که حریم اسلام در خطر است، آن گاه که ارزش ها مورد هجوم است و آن هنگام که «بایدها» پایمال می شود، باید برخاست، باید دست به کاری زد، باید ایستاد و ارزش ها را فریاد زد و این ایستادگی و این قیام، نه زن و مرد می شناسد، نه پیر و جوان، و نه کوچک و بزرگ.
سلام بر سرور جوانان اهل بهشت، سلام بر نوگل خوش بوی بوستان محمدی، سلام بر غنچه نوشکفته شاخسار علوی، سلام بر دردانه درخشان فاطمی، سلام بر حسین علیه السلام، چراغ پرنور هدایت و کشتی نجات امت.
سلام بر حسین علیه السلام که خونش مهر پایندگی بر تاریخ اسلام زد، و مردانگی اش عزت را به مثابه میراثی همیشگی در دل های مسلمین قرار داد، سلام و درود خدا بر او باد.
سلام بر حسین که دوستی اش دوستی خدا، و دشمنی اش دشمنی با خداست، وجود مبارکش ریسمان عرش خدا و دامن پرمهرش دریچه نزول فیض خداست، هرکه دل به مهرش سپارد، رستگار شود و هرکه کینه اش به دل گیرد به گرداب هلاکت در افتد، سلام و درود خدا بر حسین و بر جدش، و بر پدر و مادر و برادرش و بر فرزندان معصومش که چشمه های حیات آفرینشند.
در خجسته سالروز میلاد سیدالشهدا، سرور جوانان اهل بهشت، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به دامن رحمتش چنگ می زنیم، دستان سراسر نیاز خود را به سویش دراز می کنیم و به او که معدن سخاوت و بخشش است، امید لطف و کرم می بندیم، تا به نور هدایتش دل هامان را روشن دارد، و به زلال مهرش زنگار گناه از دل هامان برگیرد، و در پرواز به سوی وادی لطف و رحمت الهی دریچه شفاعت مان باشد، ما بر این امید دل خوش داریم که هرگز دل عطشناک مان از چشمه سار زلال او باز نمی گردد و هیچ دستی، تهی از لطف او باز نمی ماند.
نهضت عاشورا به مانند انقلابی بزرگ، با هدف احیای احکام دین و زدودن انواع انحرافات دینی و سیاسی در سال 61 هجری به رهبری حسین بن علی علیه السلام به وقوع پیوست، آن حضرت وقتی اساس اسلام را در خطر دید، همراه یاران اندک ولی باایمان خود، به مبارزه با یزید و سپاه سنگ دل او برخاست و کربلا را در روز دهم محرم سال 61 هجری به صحنه درگیری حق و باطل و روز جان بازی و فداکاری در راه دین و عقیده تبدیل ساخت، به گونه ای که دامنه تأثیر آن تا ابدیت کشیده شد و چنان در عمق دل ها اثر گذاشت که همه ساله عاشقان حقیقت، دهه محرم و به ویژه روز عاشورا را روز اظهار ارادت به اسوه جهاد و آزادگی و شهادت قرار می دهند و به بزرگ داشت خاطره این حادثه مهم تاریخ بشر می پردازند.
روزهای آغازین ماه شعبان، ولادت این دو برادر را در خود دارد، دو برادر بزرگواری که نام شان در ذهن هر مومن شیفته ای، تداعی گر قله های بلند حماسه و سرافرازی است، حسین و ابوالفضل علیهم السلام ، نام های قدسی هستند که چشم اندازی از اخلاص، عبودیت، دلیری و ایثار را پیش دیدگان آدمی می گشایند، و در درون مریدانشان، تواضع و حیرتی وصف ناشدنی را برمی انگیزانند.
چهارم شعبان، سال روز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام است، عباس بن علی علیه السلام در سال 26 هجری قمری، در مدینه، دیده به جهان گشود، وی در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت.
و تو مگر نمیدانی که امام حسین (ع) آزاد مرد تاریخ بشریت است؟ و تو چگونه می توانی دریابی که عشق و حماسه دو برادر به هم، چگونه در یک نبرد نمایان می شود؟ آنجا که عباس برادر را، برادر خطاب می کند، زیباترین تابلوی عشق و محبت در عین سربازی در رکاب ولی نمودار می شود، و مگر میشود در جایی از حسین (ع) یاد کنند و از برادر با وفایش نامی به میان نیاید.
ابوالفضل(علیه السلام) دل و اندیشه بزرگان را مسخر خود كرد، و براى آزادگان در هـمـه جـا و هـر زمـان سـرودى جـاودانـه گـشـت، زیـرا بـراى بـرادرش دسـت به فداكارى بزرگى زد، برادرى كه در برابر ظلم و طغیان خروشید، و براى مسلمانان عزت جاودانه و عظمتى همیشگى، به ارمغان گذاشت.
سلام بر حضرت ابوالفضل علیهم السلام، سمبل وفا، صفا، صداقت، شجاعت، مردانگی، دلیری و جوان مردی، سلام بر ابوالفضل، فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام، که با جانش با حسین علیه السلام مواسات ورزید، از دنیایش برای آخرت بهره برد و خود را فدای برادر کرد.
به راستی که حضرت عباس علیه السلام در ستیز با دشمن، سنگ تمام گذاشت، بدنش مجروح گشت، دست هایش قطع شد، عمود آهنین بر فرقش زدند و تیر به چشم و مشک آب او رسید، کشت و کشته شد، ولی جهاد با نفس او ارزش مندتر است، زیرا با لب تشنه، آب را تا نزدیک دهان آورد، آن گاه از لب تشنه ی برادر و کودکان تشنه اش یاد کرد و آب را بر روی شریعه ریخت، و همین نشان دهنده ی جهاد عباس علیه السلام با نفس خویش است.
حضرت ابوالفضل علیه السلام به پیمانی که با خداوند برای حفظ بیعت خود با برادر، راهبر و امامش بسته بود، وفادار ماند، مردمان در طول تاریخ مانند این وفاداری را ندیده اند و زیباتر از این وفاداری در کارنامه ی وفای انسانی به ثبت نرسیده است، وفاداری که هرآزاده ی شریفی را به خود جذب می کند.
حضرت ابوالفضل علیه السلام ، پرچم دار لشکر اخلاص و شهادت، مظهر دلدادگی به معبود، و نمود مجسمی از یک انسان کامل است، او بزرگ مردی حماسه آفرین است که در قیامت، شهیدان بر مقام او رشک می برند، او پرچم داری است که یادمان دلاوری و آزادگی وی، پیوسته در تاریخ جاری است، سلام همه ی صالحان و پاکان، بر روان پاک آن دریا دل باد، سلامی تا سپیده دمان ظهور.
سلام بر ابوالفضل علیه السلام، بزرگ مردی که به یمن نام بلندش، پرواز را می آموزیم و یادش هماره در مینای عشق می درخشد، سلام بر ابوالفضل علیه السلام ، که سرو بلند آزادگی را بر بام تاریخ ما می کارد، و آینه های طور و تجلی را در برابر جوانان ما می افرازد، و پرچم صلابت و سادگی، صبر و ایستادگی، شهادت و مردانگی را بر ایوان آیین زندگی جانبازان عزیز ما به اهتزاز در می آورد، سلامی ویژه، از هر سپیده دمان، تا هر شام گاهان، هزاران بار!
حضرت ابوالفضل علیه السلام ، پرچم داری است که ولادتش، طلیعه ی آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی است، او بیرق دار فریادگری است که در دشت نینوا بر شب تاخت و هیمنه ی دروغین تیرگی ها را درهم ریخت، آن والا مرد، برزگر عشق، در دشت خون و رهایی شد، عزیزی که فداکاری ها و ایثارگری هایش، اندیشه های سبز ایثارگران ما را به نور و روشنایی هدایت کرد و باغستان تفکر جانبازان رشید ما را، سرسبزی و طراوتی جاودانه بخشید، ولادت با سعادت قمر بنی هاشم، حضرت عباس علیه السلام و روز جانباز را به محضر سید و مولای جانبازان، امام خامنه ای (مدظله العالی) تبریک می گوییم و برای همه ی جانبازان، آرزوی توفیق و سربلندی داریم.
یاران اینک به احترام قدم های پرصلابت عباس دلاور، عرشیان در گوش خاکیان، حدیث تهنیت می خوانند، این ولادت پرمیمنت بر شما نیز مبارک باد!
رسیدن ماه پر سعادت شعبان و ولادت با سعادت سه نور لایزال از انوار الهی، حضرت امام حسین (علیه السلام)، حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام) و حضرت امام سجاد (علیه السلام) را به تمامی دوست داران و عاشقان آن بزرگواران و همه مردم ایران و مسلمانان جهان تبریک و تهنیت می گوییم.


داریوش احمد رضا بهمنیار