جهان ز مولد زینب چو خویشتن آراست
عنایت ازلی جلوه کرد از چپ و راست

زنی چگونه زنی فخر عالم و آدم
زنی که چون پدر و مام عروةالوثقی است

ولیّةالله و عین الله و لسان الله
زنی بزرگ که الگوی دانش و تقوا است

زنی کریمه زنی عالم علوم خفی
زنی که پایة قدرش ز آسمان بالا است

زنی ستوده، زنی اسوة وقار و جلال
زنی که خواهر و هم رزم سیدالشهدا است

زنی بزرگ زنی قهرمان کوفه و شام
زنی که معدن صبر و عفاف و شرم و حیا است

زنی چگونه زنی آیت کمال ابد
زنی که درگه او مشعر و منا و صفا است

زنی تهمتن و شیر افکن و علی هیبت
زنی که بانوی بی مثل روز عاشوراست

زنی معلّمة مکتب نبوت و وحی
که خود معلّمة مکتب کمال و وفا است

زنی عظیمه، بزرگ و عزیز و نیرومند
زنی که باقی از او انقلاب کرب و بلا است

عظیمه گر چه همی بوده است و خواهد بود
و لیک زینب کبری عظیم در عظما است

زنی به منطق و گفتار حیدر کرّار
زنی که در شرف و مجد، ثانی زهرا است

مقام و مشهد او در دمشق و قاهره هست
دلیل آن که حقیقت، مدار عزّ و بقا است

از آن خطابه که در مجلس یزید سرود
هنوز ولوله و شور در زمین و سما است

چنان نمود یزید پلید را محکوم
که تا ابد بر تاریخ، ساقط و رسوا است

رساند ناطقة او به گوش عالمیان
که عزّ و مجد و کرامت از آن آل عبا است

بیان نمود در آن خطبه فصیح و بلیغ
که حق ز باطل و باطل ز حق همیشه جدا است

ره حسین و علی راه حق و توحید است
ره یزید و معاویه راه شرک و خطا است

سخن ز قدر و جلالش نمی توان گفتن
که درک شأن و مقامش ورای بینش ما است

سرود «لطفی صافی» مر این چکامة نغز
اگر قبول شود بس برای هر دو سرا است

سروده  حضرت آیت الله  صافی گلپایگانی