آن كسی كه وضوی علی را شرح داده است‏ می‏گوید : علی بن ابيطالب آمد وضو بگيرد . تا دست به آب برد ( آن‏ استحباب اولی كه انسان دستش را می‏شويد ) گفت : « بسم الله و بالله ، اللهم اجعلنی من التوابين و اجعلنی من المتطهرين » بنام تو و به تو ، خدايا مرا از توبه كاران قرار بده ، مرا از پاكيزگان قرار بده . در دوشب گذشته راجع به توبه بحث كردم و گفتم توبه يعنی پاكيزه كردن‏ خود . علی ( ع ) وقتی سراغ آب می‏رود ، چون آب رمز طهارت است به ياد توبه می‏افتد . دستش را كه تميز می‏كند به ياد پاكيزه كردن روح خودش‏ می‏افتد . به ما می‏گويد وقتی با اين آب ، با اين طهور ، با اين ماده‏ای كه‏ خدا آنرا وسيله پاكيزگی قرار داده اس مواجه می‏شوی . وقتی سراغ اين ماده‏ می‏روی ، چشمت به آن می‏افتد و دستت راب ا آن می‏شوئی و پاكيزه می‏كنی ، بفهم كه يك پاكيزگی ديگری هم هست و يك آب ديگری هم هست كه آن‏ پاكيزگی ، پاكيزگی روح است و آن آب ، آب توبه است . می‏گويد علی ( ع ) دستهايش را كه شست ، روی صورتش آب ريخت و گفت « اللهم بيض وجهی‏ يوم تسود فيه الوجوه و لا تسود وجهی يوم تبيض فيه الوجوه » ، صورت را دارد می‏شويد وبر حسب ظاهر نورانی می‏كند . خوب ! وقتی كه صورتش را با آب می‏شويد براق می‏شود ولی علی كه به اين قناعت نمی‏كند ، اسلام هم به اين‏ قناعت نمی‏كند . اين خوب است و بايد هم باشد اما بايد توأم با يك پاكيزگی ديگر ، با يك نورانيت ديگر ، با يك‏ سفيدی چهره ديگر باشد . فرمود : خدايا چهره مرا سفيد گردان آنجا كه‏ چهره‏ها تيره وسياه می‏شود ( قيامت ) . خدايا ! آنجا كه چهره‏هائی سفيد می‏شود چهره مرا سياه مكن ، مرا رو سيفيد گردان . آنجا كه افراد رو سياه و يار و سفيد می‏شوند ، مرا رو سياه مكن . بعد روی دست راستش آب ريخت و گفت : « اللهم اعطنی كتاب بيمينی و الخلد فی الجنان بيساری و حاسبنی‏ حسابا يسرا » ، پروردگارا ! در قيامت نامه عمل مرا بدست راستم بده ( چون نامه عمل سعادتمندها بدست راستشان داده می‏شود ) . خدايا ! در آنجا از من آسان حساب بكش ( به ياد حساب آخرت می‏افتد ) . بعد روی دست‏ چپش آب ريخت وگفت : « اللهم لا تعطنی كتابی بشمالی و لا من وراء ظهری و لا تجعلها مغلولة الی عنقی و اعوذ بك من مقطعات النيران » . پروردگارا نامه عمل مرا بدست چپم مده و نيز آن را از پشت سر به من مده ( نامه عمل‏ عده‏ای را از پشت سر به آنها می‏دهند نه از پيش رو كه آن هم رمزی دارد )
. خدايا ! اين دست مرا مغلول و غل شده در گردنم قرار مده . خدايا ! از قطعات آتش جهنم به تو پناه می‏برم . می‏گويد ، بعد ديدم مسح سر كشيد و گفت : « اللهم غشنی برحمتك و بركاتك » خدايا ! مرا به رحمت و بركات‏ خودت غرق كن . مسح پا را كشيد و گفت : « اللهم ثبت قدمی علی الصراط يوم تزل فيه الاقدام » . خدايا ! اين دو پای مرا بر صراط ثابت بدار و ملغزان ، آنروزی كه قدمهای لغزند. « واجعل سعيی فيما يرضيك عنی » (1). خدايا عمل وسعی مرا ، روش و حركت مرا در راهی قرار بده كه رضای تو در آن است . وضوئی كه اينقدر با خواست و خواهش و توجه توأم باشد ،
يكجور قبول می‏شود و وضوئی كه ما می‏گيريم جور ديگر
پاورقی :
1 - وسائل ، ج 1 ، ص 282 ، ح 1 ، اربعين شيخ بهايی حديث 5.

نقل از کتاب گفتارهای معنوی شهید مطهری