حتی خدا هم با حسینش اشک می ریخت

وقتی قساوت سینه را اِشـــــــــــــــــــــــــــــــغال می کرد

هر لقمه نان , یک مــــــــــــــــــــرد را اغفال می کرد

نازم به آن مردی که در قـــــــــــــــــــــــــــربانگه عشق

می رفت و از پرواز اســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتقبال می کرد

می خواست تا لنگر بگیرد کشتی عشــــــــــــــق

گلهای خود را تک به تک , غربال می کرد

با خون سرخ لاله های مکتب دوســــــــــــــــــــــــــت

افشاگری از نقشه ی دجّـــــــــــــــــــال می کرد

پرواز را با چشــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمهای خویش می دید

می دید و اسب خویش, زین و شال می کرد

هرگز نمی دانم چه حالی داشــــــــــــــــــــــــــــــــت وقتی

در شط , نگاه قــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمری بی بال می کرد

حتی خدا هم با حسینش , اشک می ریخت

آندم که گل را پشت خیمه چـــــــــال می کرد 

شاید خدا از حال زینــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــب با خبر بود

وقتی که دشمن , قتل در گودال می کرد

دشمن سرش را می برید خوشحال , اما

با مرگ هم , فرزند زهرا ,حال می کرد 

طوفان گرفت تا آســـــــــــــــــــــــــــــــمان هرگز نبیند

زینب چها با کشته در گودال می کرد

آه از نهاد دخــــــــــــــــــــــــــــــت زهرا کنده می شد

کافر که قصد کندن خلـــــــــــــخال می کرد

جدا( جدن) هوای خواهرش را داشت مولا 

این ماجرا را موبه مو دنبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــال می کرد

در زیر چوب خیزران , لبــــــــــــــــــــــــــهای عطشان 

با صوت قرآن داشت استدلال می کرد

می خواست (شیردل) ،تا نسوزد دفتر شعر

باران اشکش , بر دل ِ دستمال می کرد

شاعر :محمد علی شیردل