برخورد قاطع و اعتماد به نفس کامل:

امام در جریان انقلاب، با قاطعیتی منحصر به فرد، بر نابودی رژیم و پدید آوردن نظامی مبتنی بر شعارهای انقلاب تاکید می ورزید؛ به گونه ای که همگان باور داشتند وی به هیچ وجه و با هیچ فشاری کوتاه نمی آید(244) این رفتار الگوی مردم قرار گرفت و در تشکیل و تشدید روحیه انقلابی در آن ها سودمند افتاد. امام در جریان انقلاب پیوسته وعده پیروزی می داد، در برابر نعمه های ناسازگار با مواضع اعلام شده می ایستاد و هشدار می داد(245).

جذب ارتش:

امام چنان باور داشت که بدنه ارتش، افسران و درجه داران آن، به مردم مسلمان کشور تعلق دارند. بنابراین از درگیری ملت و ارتش جلوگیری می کرد و ارتشیان را به سرپیچی از فرمان سران و پیوستن به ملت فرا می خواند. بدنی ترتیب، مردم به پای ارتش گل می ریختند و شعار ارتش برادر ماست سر می دادند و ارتشیان نیز گروه گروه ارتش را ترک می گفتند. سرانجام با پیوستن همافران نیروی هوایی به انقلاب، نهضت به پیروزی نزدیک شد.

عدم همگرایی با جریان های انحرافی:

امام با توجه به عملکرد گذشته نیروهای چپ، می گفت: ما با مارکسیست ها کار نمی کنیم، ما به آن ها اعتماد نداریم، آن ها از پشت به ما خنجر می زنند. ما اسلام را می خواهیم، آن ها دشمن اسلامند(246).
خیانت های حزب توده، وابستگی این حزب به اتحاد شوروی، وابستگی گروه های دیگر چپ به بیگانگانم بو بیگانگی ایدئولوژی و اندیشه آنان با فرهنگ مردم ایران همواره سبب سوءظن عمومی و طرد آنان از سوی مردم شده است. البته انقلاب، آن ها را تحمل کرد و تا زمانی که علیه مردم دست به اسلحه نبرده بودند یا جاسوسی شان برای بیگانگان، فاش نشده بود به آن ها فرصت فعالیت سیاسی و فرهنگی داد.

شناخت و خنثا سازی توطئه ها:

امام خمینی در شناخت و خنثاسازی توطئه ها بسیار توانا بود. پیام سرنوشت ساز وی در برابر نقشه شوم دشمن در 21 بهمن 57 بر درستی این سخن گواهی می دهد. برابر اسناد موجود، در آن روز دولت ساعت منع عبور و مرور را 5/4 بعد از ظهر اعلام کرد تا در خلال آن، ارتش در نقاط حساس شهر مستقر شود و با دستگیری و اعدام سران انقلاب، نهضت را سرکوب کند(247).
این توطئه با فرمان تاریخی امام که به سرعت به اطلاع مردم تهران رسید، خنثا شد، پیام چنین بود:
اعلامیه امروز حکومت نظامی خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن اعتنا نکنند(248).