مولا

با نام علی حماسه آغاز شده

مولاست که سر منشا اعجاز شده

معنای شکاف روی دیوار‌ این است:

کعبه ز تحیّر دهنش باز شده.

او علت آفرینش دنیا بود

در جود و کرم همیشه بی همتا بود

با اذن و اجازه علی می تابید

خورشید که زیر سایه مولا بود

از عهد قدیم یا علی بر لب داشت

چون طفل یتیم یا علی بر لب داشت

گفتند در آن لحظه که از نیل گذشت

موسای کلیم یا علی بر لب داشت

آقای همه کریم ها مولا جان

پایان تمام بیم ها مولا جان

دستی ز سر لطف بکش بر سر ما 

بابای همه یتیم ها مولا جان

از کنه دلش به محضر ماه آمد

با کوله عشق و ناله و آه آمد

زائر که به ایوان نجف می آید

یعنی که گدا به دیدن شاه آمد

در سفره الطاف خدا مهمان است

هم صحبت با محبت باران است

در ساحل امن زندگی خواهد کرد

قلبی که محبت علی در آن است

صاحب کرمی که در جهان بی همتاست

یک عشق مدام در رکوعش پیداست

تردید نکن در آنچه قرآن فرمود:

قطعا فقط او به کل عالم مولاست

دل در شب مهتاب تو را می خواهد

باران شده بی تاب، تو را می خواهد

وقت سفر از زمین به عرش است علی

برخیز که محراب تو را می خواهد

در هر دو جهان قبله نما مولا بود

سرچشمه هر جود و سخا مولا بود

شور و شعف لحظه میلادش را   

از کعبه بپرسید که با مولا بود

ای اسوه استقامت ای مرد علی 

با حضرت مصطفی تو همدرد  علی

عیسی که چنین شهره آفاق شده

با نام تو مرده زنده می کرد علی

سلطان زمین و آسمان است علی

با دشمن و دوست مهربان است علی

دست همه را روز جزا می گیرد

الحق که امیر مومنان است علی

بر تابش خورشید دلیل است علی

محبوب خداوند جلیل است علی

شد آتش دوزخ ز نگاهش خاموش

برتر ز پیمبر خلیل است علی

در رزم و نبرد همچو شیر است علی

در جود و کرم که بی نظیر است علی 

در روز غدیر این چنین گفت نبی 

بر جمله مومنین امیر است علی

هم صوم و صلات با علی می آید

هم حج و زکات با علی می آید

او عاشق حضرت محمد بوده

ذکر صلوات با علی می آید

شاید که ز اندوه به دریا زده بود

آنگونه که از کوه به دریا زده بود 

گفتند در آن روز که طوفان آمد

با عشق علی نوح به دریا زده بود

هم سایه آفتاب خواندند تو را

دروازه  هر ثواب خواندند تو را 

تو صاحب اصلی زمینی مولا

این شد که ابوتراب خواندند تو را

هنگام نبرد و جنگ می گفت علی

بی وقفه و بی درنگ می گفت علی

چون راه رهایی از همه سختی ها ست

یونس به دل نهنگ می گفت علی

در آتش شوق دیدنت می سوزد

هی خیره شده چشم به تو می دوزد

سلطان زمین و آسمانی مولا

بی اذن تو خورشید نمی افروزد‌

شد از می جانانه تو مست علی

چشم از همه خوبی جهان بست علی

خورشید که نور میدهد عالم زا

پشتش به محبت  تو گرم است علی

بر قبله حق اقامه ای مولا جان

بر راه نبی ادامه ای مولا جان

ما بی تو غریب و بی نشانیم همه

ما را تو شناسنامه ای مولا جان

خورشید رسول اکرم و ماه علی ست

از رمز و رموز خلقت  آگاه علی ست

جنگاور بدر و فاتح خیبر شد

معنای دقیق اسدالله علی ست

با جهل به پایه های توحید زدند

شمشیر به ریشه های امید زدند

بر فرق علی زد  آسمان ابری شد

انگار که بر صورت خورشید زدند

چشمش همه دریاست اگر می گرید

بی یاور و تنهاست اگر می گرید

باران که در آسمان عزادار شده

از غربت مولاست اگر می گرید

قلبی که ز تنگی قفس می گیرد

با آمدنش باز نفس می گیرد    

فرزند برومند علی می آید

حقی که ز شیعه رفته پس می گیرد

سنجیده تر از کلام او نیست که نیست

دلچسب تر از سلام او نیست که نیست 

این کعبه اگر چه محترم هست که هست

واجب تر از احترام او نیست که نیست

دنباله رو راه ولی بود فقط

آیینه رب ازلی بود فقط

هرجا که برای حق مولا برخواست 

ذکر لب فاطمه علی بود فقط

در جود و کرم اسوه و یکتاست علی

معصوم و زلال همچو دریاست علی   

از روز جزا چه باک دارد شیعه

سنگ محک محشر کبراست علی

والنجم قسم به روی زیبای علی ست

والیل که هنگامه نجوای علی ست  

ای خلق که قرنها پی خورشیدید

والشمس همان قلب شکیبای علی ست

باید ز صحابه پیمبر دم زد

از میثم و سلمان و ابوذر دم زد  

در وصف رشادت و صلابت اما

باید فقط از ساقی کوثر دم زد

*حسن باقری *