اول:زيارت عاشوراى معروفه است:كه از نزديك و دور خوانده مى‏شود،و شرح آن‏چنان‏كه شيخ ابو جعفر طوسى در«مصباح»ذكر فرموده چنين است:محمّد ابن اسماعيل‏ بن بزيع،از صالح بن عقبه،از پدرش،از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده:هركه حسين بن على عليهما السّلام را در روز دهم‏ محرّم نزد قبر آن حضرت زيارت كند تا آنكه گريان شود،خدا را در روز قيامت ملاقات كند،با قوابى به اندازه‏ ثواب دو هزار عمره،و دو هزار جهاد،كه ثواب آنه همانند ثواب كسى مى‏باشد كه در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرين عليهم السّلام جهاد كرده باشد.راوى گفت:فدايت شوم چه ثوابى است،براى كسى‏كه در شهرهاى دور از كربلا باشد،و برايش در مانند اين روز رفتن به سوى قبر آن حضرت ممكن نباشد؟فرمود:هرگاه چنين باشد به سوى صحرا بيرون رود،يا در خانه خود،بر بام بلندى بالا رود،و به سوى آن حضرت به سلام اشاره كند،و در نفرين كردن بر قاتلين آن حضرت بكوشد و پس از آن دو ركعت نماز بخواند.و اين كار را در اوايل روز،پيش از زوال آفتاب انجام دهد،پس بر امام حسين عليه السّلام زارى و گريه كند و كسانى را كه در خانه‏اش هستند،هرگاه از ايشان‏ تقيه نمى‏كند،به گريه كردن بر آن حضرت امر كند،و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و يكديگر را به مصيبتشان به حسين عليه السّلام تعزيت گويند،و من بر خدا براى ايشان همه آن ثوابها را ضامنم،هرگاه اين عمل را بياورند.گفتم:فدايت شوم اين ثوابها را براى ايشان ضامن مى‏شوى،و آنها را كفيل مى‏گردى؟فرمود: آرى من ضامن و كفيلم براى كسى‏كه اين عمل را بجا آورد.گفتم:يكديگر را چگونه تعزيت گويند؟فرمود:بگويند:
اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَكُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.
خداى بزرگ فرمايد اجرهايمان را به مصيبتمان بر حسين(درود بر او)،و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه‏ با ولىّ‏اش امام مهدى از خاندان محمّد(درود بر ايشان)قرار دهد.
و اگر بتوانى آن روز را به دنبال‏ حاجتى بيرون نروى،بيرون نرو،زيرا روز نحسى است،كه در آن حاجت مؤمن برآورده نمى‏شود،و اگر برآورده شود براى او مبارك نخواهد بود،و در آن خير و رشدى نخواهد ديد،و در آن روز هيچ‏كدام از شما براى منزلش،البته چيزى ذخيره‏ نكند،چرا كه هركه در آن روز چيزى ذخيره كند،در آن چيز بركت نخواهد ديد،و براى او و اهلش كه جهت آنها ذخيره كرده‏ گويا همه را با رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم انجام داده باشد و براى اوست مزد و پاداش مصيبت هر پيامبر و رسول و وصىّ و صدّيق و شهيدى كه مرده يا كشته شده باشد،از زمانى كه حق تعالى خلق فرموده دنيا را تا زمانى كه قيامت بر پا شود.صالح بن عقبه و سيف‏ بن عميرى گفته‏اند:علقمة بن محمّد حضرمى گفت:به حضرت باقر عليه السّلام گفتم:به من دعايى تعليم فرما كه آن در اين روز بخوانم‏ هرگاه آن جناب را از نزديك زيارت كنم،و دعايى كه آن را بخوانم هرگاه او را از نزديك زيارت ننمايم و بخواهم به‏ سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه‏ام اشاره كنم.به من فرمود:اى علقمه هرگاه آن دو ركعت نماز را بجاى آوردى به‏ سوى آنحضرت به سلام اشاره كن و در وقت اشاره به آنحضرت پس از گفتن تكبير اين كلام را بگو:]زيارتى كه چند سطر بعد ذكر مى‏شود[به‏ درستى كه هرگاه اين كلام را گفتى،دعا كرده‏اى به آن چيزى كه دعا مى‏كنند،به آن زائران آنحضرت از ملائكه و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنويسد و همانند كسى باشى كه با امام حسين عليه السّلام شهيد شده باشد تا مشاركت كنى با ايشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهيدانى كه با آنحضرت شهيد شده‏اند و براى تو نوشته شود و زيارت هر پيامبر و رسولى و پاداش زيارت هركه زيارت كرده‏ امام حسين عليه السّلام را از روزى كه شهيد شده،سلام خدا بر آن حضرت و اهل بيتش باد،مى‏گويى:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبدِ الله اَلسَّلامُ عَلَيكَ يَابْنَ رَسُوْلِ الله اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميِر المُؤمِنِيَن وَ ابْنَ سَيِدِ الوَصيّيَن اَلسَّلامُ عَلَيكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِدَةِ نِساءِ العْالَمِينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ الله وَ اَبنِ ثَارِهَ وَالوِتْرَ الْمَوْتُورِ اَلسَّلامُ عَلَيكَ وَ عَلي الَأرواحِ الَّتِي حَلَتْ بِفِنآئِكَ عَلَيكُمْ مِنْي جَمِيعاً سَلامُ اللهِ اَبداً ما بَقَيتُ وَ بَقِيَ الَّليلِ وَ النَّهارُ يا اَبا عَبدِ اللِه،
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان،و فرزند سرور جانشيان،سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانيان،سلام بر تو اى خون خدا،و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم،سلام بر تو و جانهايى كه به درگاهت فرود آمدند،از جانب من بر همگى شما سلام خدا براى هميشه،تا هستم و تا شب و روز باقى است،
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَتْ وَ عَظُمَتِ الُمصيبَةُ بِكَ عَلَينْا وَ عَلي جَميِع اَهْلِ الِأسْلِام وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ اَلمُصيبَتكَ في السَّمواتِ عَلي جَميع اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعِنَ اللهُ اُمَّةً اَسَسَتْ اَساسَ الظُّلمِ وَ الجُورِ عَلَيكُمْ اَهْلِ البَيتِ وَلَعَنْ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتي رَتَبِكُمُ اللهُ فيها وَ لَعَنَ اللهُ اُمةً قَتَلَتكُمْ
اى ابا عبد اللّه،هرآينه عزايت بزرگ و سنگين شد،و مصيبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت،و سنگين و بزرگ شد مصيبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان،خدا لعنت كند امّتى را كه بناى ستم و بى‏داد را بر شما اهل بيت بنيان‏ نهادند،و خدا لعنت كند قومى را كه شما را از مقامتان دور كرد،و از مرتبه‏هايتان بركنار نمود،مرتبه‏هايى كه خدا شما را در آنها جاى داد و خدا لعنت كند امّتى را كه شما را كشتند،
وَ لَعَنَ اللهُ المُمهِدِينَ لَهُمْ بِا لتَمكيِن مِنْ قِتالِكُمْ بَرِئتُ اِلَي اللهِ وَ اِلَيكُمْ مِنهُمْ وَ اَشياعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْليائهِمْ يا اَبا عَبدِ الله اِني سِلْمٌ ِلِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَربٌ لِمَنْ حارَبَكُم اِلي يُومِ القِيمةِ وَ لَعَنَ اللهُ الُ زِيادٍ وَ ال مَروانَ وَلَعَنَ اللهُ بَنِي اُمَيةَ قاطِبَةً وَ لَعَنَ اللهُ بْنَ مَرجانَةً وَ لَعَنَ اللهُ عُمَرِبْنِ سَعْد وَ لَعَنَ اللهُ شِمراً،
و خدا لعنت كند آنان را كه امكان و توان جنگ با شما را براى ايشان تدارك ديدند من بيزارى مى‏جويم به سوى خدا و به جانب شما از ايشان و از شيعيان و پيروان و دوستدارانشان،اى ابا عبد اللّه من در صلحم ما كسى‏كه با شما صلح كرد،و در جنگم با كسى‏كه با شما جنگيد تا روز قيامت،و خدا لعنت كند خاندان زياد و خاندان مردان را و خدا همه بنى اميه را لعنت كند،و لعنت كند پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر را،
وَلَعَنَ اللهُ اُمةً اَسْرَجَتْ وَالجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ بِاَبي اَنتَ وَ اُمّي لَقَدْ عَظُمَ مُصابي بِكَ فَاَسئلُ اللهَ الَّذي اَكرَمَ مَقامَكَ وَ اَكْرَمَني اَنْ يَرزُقَني طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلي اللهُ عَلَيهِ وَ الِه اَللّهُمَّ اَجْعَلني عِندكَ وَجيهًا با الحُسَينِ عَليهِ السَّلامُ فيِ الدُنيا وَ الأخِرَةِ يا اَبا عَبْدِ اللهِ اِني اَتَقرَّبُ اِليَ اللهِ وَ اِلَي رَسُولِهِ وَ اِلَي اَمير الُمؤمِنينَ وَ اِلي فاطِمَةً وَ ِالي الْحَسَنْ وَ اِلَيكَ ِبمُوالاتِكَ وَ بالَبرائةِ ِ.
و لعنت كند امّتى را كه مركبها را زين كردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال كردند،پدر و مادرم به فدايت همانا مصيبت بر من سنگين شد،از خدا كه مقامت را گرامى داشت،و مرا به وسيله تو كرامت بخشيد،درخواست مى‏كنم،كه خون‏خواهى تو را همراه پيشواى يارى شده از اهل بيت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)روزى من كند،خدايا به حق‏ حسين مرا نزد خود در دنيا و آخرت آبرومند قرار ده،اى ابا عبد اللّه من به خدا و رسولش و امير مؤمنان،و فاطمه و حسن تقرّب مى‏جويم،به دوستى تو و به بيزارى.
ممنِ اَسَّسَ ذلِكَ وَ بَني عَليهِ بُنيانَهُ وَ جَري في ظُلمِه وَجَوْرِه عَلَيْكُمْ وَ عَلي اَشياعِكُمَ بَرِئتُ اِليَ اللهِ وَ اِليكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَربُ اِلَي اللِه ثمَّ اِلَيكُمْ بِموالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِيكُمْ وَ بِالبَرائةِ مِنْ اَعدائِكُمْ وَ النّاصِبينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَبالبرآئةِ مِنْ اَشياعِهمْ وَ اَتباعِهمْ اِنيّ سِلمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَربٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ
از كسى‏كه پايه‏گذارى كرد اساس اين واقعه را،و بنا نهاد بر آن بنيانش را،و روان شد در ستم و بيدادش‏ بر شما،و شيعيان شما،از ايشان به سوى خدا و شما بيزارم و به خدا تقرّب مى‏جويم،و پس از آن به شما نيز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما،و به بيزارى از دشمنانتان شما،و به بيزارى از دشمنانتان،و برپاكنندگان جنگ با شما،و به بيزارى‏ از شيعيان و پيروان آنها،من در صلحم با كسى‏كه با شما صلح كرد،و در جنگم با كسى‏كه با شما جنگيد،
وولٌّي لِمَن والاكُمْ وَ عَدُ وٌّ لِمَنْ عاداكٌمْ فَاسُئلُ الله اَلذي اَكرَمَني بِمَعرفَتِكُمْ وَ مَعرفَةِ اَوليائِكُمْ وَرَزَقنِي اَلبرائَةَ مِن اَعدائِكُمْ اَنْ يَجعَلنِي مَعَكُمْ في الدُّنيا وَ الاخرةِ وَ اَن يُثَبِتَ لي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ في الدُّنيا وَالأخرةِ وَ اَسَئلهُ اَن يُبَلغَنيَ المَقامَ الَمحمودَ لَكُمُ عِنْدَ اللهِ وَ اَنْ يَرزُقَني طَلَبَ ثاري مَعَ اِمامٍ هُدي ظاهِرٍ ناطِقٍ بالحَقِ مِنْكُمْ وَ اَسئلُ اللهَ بِحَقِكُمْ
و دوستم با كسى‏كه‏ شما را دوست داشت،و دشمنم با كسى‏كه شما را دشمن داشت،پس درخواست مى‏كنم از خدا كه مرا به معرفت و دوستان شما گرامى داشت‏ و بيزارى از دشمنان شما را نصيب من كرد،اينكه مرا در دنيا و آخرت با شما قرار دهد،و جايگاهم را نزد شما استوار بدارد،و از او مى‏خواهم كه مرا برساند به مقام ستوده‏اى كه براى شما نزد خداست‏ و روزى كند خون‏خواهى‏ام را به همراه امام هدايت‏گر آشكار و گوياى به حق از خاندان شما،و از خدا درخواست مى‏كنم به حق شما،
وَ بِالشَانِ اَلذيِ لَكُمْ عِندهُ اَنْ يَعطنِي بِمصابي بِكُمْ اَفْضَلَ ما يُعطي مُصاباً بِمُصيبةً ما اَعْظَمَها وَ اَعظمَ رَزَيِتها ِفي اِلاسلامِ وَ في جَميعَ السَّمواتِ وَ الارضِ اَللهُمَّ اجْعَلني في مَقامي هذا ِممَنْ تَنالُهُ مِنكَ صلَواتٌ وَ رحمةٌ وَ مَغفِرةٌ اَللهُمَّ اَجْعَلْ مَحيايَ مَحيا محمدٍ و ال مُحمد وَ مَماتي مَماتَ مُحمدٍ وَ ال مُحمدٍ.
و شأنى كه براى شما نزد اوست،كه عطا كند به من به خاطر مصيبت‏زدگى‏ام به شما برترين چيزى را كه عطا كند به مصيبت‏زده‏اى به خاطر مصيبتش،چه مصيبتى بزرگ است آن مصيبت،و چه عظيم است آن عزا در اسلام،و در همه آسمانها و زمين.خدايا در اين‏جايگاه مرا از كسانى قرار ده،كه از جانب تو به آنان درود و رحمت و آمرزش مى‏رسد خدايا حياتم را حيات ]آميخته به عشق[محمّد و خاندان محمّد،و مرگم را مرگ]در حال شيفتگى به[محمّد و خاندان محمّد قرار دهد.
اَللهمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبركَتْ به بنوامَيَةَ وَ ابْنُ اكِلةَ الأَكبادِ الَّلعينُ ابنُ اللعينِ عَلي لِسانِك وَ لِسانِ نَبِيكَ صليَّ الله عليهِ و اله في كُلِ مَوْطِن وَ مَوقِفٍ وَقَفٍ فيهِ نَبيكَ صلي الله عليهِ و اللهمَّ الَعن اَبا سُفيانَ وَ معاويةَ وَ يزيدَ بْنَ مُعاويةَ عَليهِمْ مِنكَ الَّلعنةُ اَبَدَ الابِدينَ وَ هَذا يَوْمٌ فَرِحَتْ به ال زِيادٍ وَ الُ مَروانَ بِقَتلِكُمْ اَلحسُيَن صَلواتُ اللهِ عَليهِ اَللهُمَّ فَضاعَفْ عَليهمُ اللعنَ منكَ وَالعذابِ الأَليمَ اللهمَّ اني اتقربُ اليكَ في هذا اليومِ وَفي مَوقفي هذا وَ اَيام حَيوتي بِالبرآئةِ مِنهم وَاللعنةِ عَليهَمّْ وبِالمُوالاتِ لِنبِیَّکَ وَ الِ نَبِیَّک(عَلَیهِ وَ) عَلَیهِمُ السلامُ.
خدايا اين روز روزى است كه به آن تبرّك جستند بنى اميّه،و فرزند جگرخوار،آن لعنت‏شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در هر كجا و هر موقفى كه پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در آن ايستاد.خدايا لعنت كن ابا سفيان،و معاويه و يزيد فرزند معاويه را،كه از جانب تو بر آنان‏ لعنت باد به جاودانگى جاودانها،و امروز روزى است كه خوشحال شدند به اين روز خاندان زياد و خاندان مردان،بخاطر كشتن حضرت‏ امام حسين را(درود خدا بر او)خدايا پس لعنت و شكنجه‏ات را بر آنان دوچندان كن،خداى من‏ در اين روز و در اين‏جايگاه و همه روزهاى زندگى‏ام به تو تقرّب مى‏جويم،به بيزارى‏ام از اينان‏ و لعنت بر ايشان،و به دوستى پيامبر و خاندان پيامبرت(درود بر او و ايشان)
سپس صد مرتبه مى‏گويى
اللهمَّ العن اولَ ظالم ظلمَ حقَّ محمد و ال محمد و اخِرَ تابِع له علي ذالكَ اللهمَّ العنِ العصابةَ التي جاهدتِ الُحسين وَشايعتْ و بايِعتْ و تابِعتْ علي قِتله اللهمَّ العنهم جميعاً
بعد صد مرتبه مى‏گويى:
السلام عليكَ يا ابا عَبداللهِ وَ علي الاَرواح الَّتي حَلت بفنآئِكَ عليكَ مِني سلامُ الله ابداً ما بَقيتُ وَ بقيَ الليلُ وَ النهارَوَ لاجعلهُ اللهُ اخرَ العهدِمني لزيارتكم السلامُ علي الحسين وعلي علي بن الحيسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين
خدا لعنت كن نخستين ستمكارى را كه به حق محمّد و خاندان محمّد ستم كرد،و آخرين كسى را كه در اين ستم از او پيروى‏ نمود.خدايا لعنت كن جمعيتى را كه با حسين كردند،و همراهى نمودند و پيمان بستند،و پيروى كردند بر كشتن‏ آن حضرت،خدايا همه آنان را لعنت كن،بعد صد مرتبه مى‏گويى:سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،و بر جانهايى كه به درگاهت فرود آمدند،از جانتب من سلام خدا بر تو باد هميشه تا هستم و تا شب و روز باقى است‏ و خدا زيارت شما آخرين زيارت از سوى من قرار ندهد،سلام بر حسين و بر على بن الحسين‏ و فرزندان حسين،و ياران حسين.
آنگاه مي گوئي
اللهمَ خُصَّ انتَ اَوّل ظالم باللعن مني وَابدَءُ به اولاًثمَّ الثاني وَالثالث َوَالرابعَ اللهمَّ العنِ يزيد خامساً و العن عبيدَ اللهِ بن زيادٍ و ابن مرجانةَ و عمربن سعد وَ شمراً و ال ابي سفيانَ وَال زياد و ال مروان و الي يوم القيامَة
آنگاه مى‏گويى:خدايا اختصاص ده،اوّلين‏ ستمكار را از جانب من به لعنت،و آغاز كن به آن لعنت اولين را،سپس دومين و سومين و چهارمين را،خدايا يزيد پنجم‏ آنان را لعنت كن،و لعنت كن عبيد اللّه بن زياد و پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر و خاندان ابو سفيان خاندان زياد و خاندان مروان را تا روز قيامت.
سپس به سجده مي روي و مي گوئي:
اللهمَّ لكَ الحَمد حمدَ الشاكرينَ لَكَ علي مصابهم الحمدُ للهِ علي عَظيمِ رَزيتي اللهمَّ ارزقني شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُروُدِ وَثبِتْ لي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدِكَ مَعَ الحُسَينِ وَ اَصْحابِ الحُسَينِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهْجُهْم دُوْنَ الحُسَينِ عَلَيه السَّلام.
سپس به سجده مى‏روى و مى‏گويى: خدايا سپاس تو را سپاس شكرگزاران بر مصيبت‏زدگى آنان،خداى را سپاس بر بزرگى عزايم، خدايا شفاعت حسين را در روز ورود]به قيامت[نصيبم كن،و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسين‏ و ياران حسين،آنان‏كه جانشان را در دفاع از حسين(درود بر او)بخشيدند

با تشكر از پايگاه استاد انصاريان