جامعه ما امروز تشنه «اصلاحات علوی» است. فقر و فساد و تبعیض سه بیماری جانکاه جامعه است که اگر درمان نشود، هستی نظام اسلامی و حکومت دینی را به شدّت تهدید می کند در سطح مردمی، اصلاح اندیشه ها، اصلاح آرمان ها، اصلاح اخلاق و روحیّه ها، اصلاح عادات و آداب اجتماعی و اصلاح نگاه ها، رفتار و گفتار مردم بویژه نسل جوان از ضروری ترین تحولات فرهنگی امروز است. در سطح فعالیت های دولتی و دستگاه های مدیریتی کشور، اصلاح معیارها، اصلاح سیاست ها، اصلاح نظام برنامه و بودجه و اصلاح نظام آموزش عالی، و مدیریت کلان اقتصادی شرط موفقیت کشور در پاسداری از استقلال و آزادی و حکومت دینی است.
افراد فاسد و منحرف هیچ گاه نمی توانند، در جامعه الگو و پیشاهنگ اصلاح دیگران باشند. خودسازی، پیش نیاز هرگونه اصلاحات اجتماعی است. هرکس از ظلم و بیداد و حق کشی می نالد و به راستی خواستار رعایت حق و عدالت است؛ باید اصلاحات را از افکار و اخلاق و زندگی و رفتار خویش آغاز کند. انتظار اصلاحات و مصلح بزرگ بشریت از ناحیه کسانی که خود سربر آستان تقوا و صداقت و عدالت نمی سایند، انتظاری کاذب و دروغین است و شعار اصلاحات از سوی آنان شعاری توخالی برای فریب نسل جوان محسوب می شود.
«اصلاحات علوی» این است که «تردیدها» نسبت به توحید و رسالت و قیامت به «یقین» تبدیل گردد. فاطعیّت در نظام اجتماعی و پاسداری از قانون الهی و عدالت به جای مدیریت های سازشکارانه بنشیند. جهت گیری همه نهادها و مسؤولان و برنامه ها و سیاست ها به سوی اجرای احکام خداباشد.
«اصلاحات علوی» اقداماتی برخاسته از روح قدرت طلبی نیست. فعالیت هایی پول سالار نیست. تلاش های ایثارگرانه مؤمنان در جهت قرب الهی و برای نجات انسان ها از فقر و فساد و تبعیض است.
امیرالمؤمنین علیه السلام فلسفه جنگ و جهاد و همه مبارزات اجتماعی خویش را چنین بر می شمارد:
«اللّهم انّک تعلم انّه لم یکن الذی قدکان منّا منافسة فی سلطانٍ و لا التماس شی ءٍ من فضول الحطام و لکن لنردّ المعالم من دینک ونظهر الاصلاح فی بلادک. فیأمن المظلومون من عبادک و تقام المعطلّة من حدودک. اللّهم انّی اوّل من اناب و سمع واجاب، لم یسبقنی الاّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله بالصلاة»(1)
بار خدایا! تو به راستی می دانی که اقدامات ما تلاش رقابت جویانه در کسب قدرت نبود و «مرعوبین» به علت عدم اعتماد به خدا دنبال تکیه گاه های دیگر می گردند و برای حفظ امکانات و سمت ها و به دست آوردن نام و نان بر دست خارجیان بوسه می زنند. در جستجوی ثروت و امکانات افزون تر شکل نگرفت. بلکه تنها برای این بود که نشانه ها و رهنمودهای دین تو را به جامعه بازگردانیم و نا بسامانی ها در شهرهای تو را به سامان آوریم تا بندگان مظلومت به «امنیت» دست یابد و قوانین معطّل مانده و متوقف شده ات اجرا گردد.
خدایا! من اول کسی هستم که «با فراخوان پیامبر» به سوی تو آمدم و آوای اورا شنیدم و پاسخ مثبت گفتم. جز پیامبر خدا، هیچ کس در نماز برمن سبقت نگرفت.
اصلاحات عمیق گسترده و همه جانبه با هدایت و رهبری پیشوای امت اسلام آغاز می شود. و زمامدار اصلاحات در جامعه اسلامی «امام امت» است که از آگاهی و پارسایی و دین شناسی لازم بهره مند است.
اصلاحات حرکتی پیوسته، آگاهانه، دلسوزانه و دین مدار است و عناصر مؤمن و صابر و آگاه و دلسوز باید در خط مقدم آن قرار گیرند. اصلاح نظام آموزشی، اصلاح نظام پژوهشی، نظام اقتصادی ـ مالی، اصلاح نظام تبلیغی و اطلاع رسانی و اصلاح سیستم مدیریت حوزه ها و دانشگاه ها از بنیادی ترین گام های اصلاحی در جامعه ماست. بی تردید، نظام آموزشی کشور و دبیران و معلمان و مبلغان و استادان متعهد و دین باور می توانند، پیشگامان نهضت اصلاحات باشند. اصلاحات بدون تلاش و هوشیاری و همکاری دست اندرکاران نظام تربیتی آموزشی، حوزه و دانشگاه انجام شدنی نیست و تا دانشگاه و حوزه خود را با معیارهای اسلامی همآهنگ نکنند، همآهنگی دیگر بخش های کشور با معیارها و موازین اسلامی امکان پذیر نیست.
شرک و الحاد، ریشه «فساد فرهنگی» است و نظام تربیتی و فرهنگ کشور می تواند و باید به ریشه کنی مالاریای «شرک» و تفکرات بی دینی و ضد دینی بپردازد.
تبعیض و امتیازطلبی، سیاسی و اقتصادی بین مسلمانان، دشمن بزرگ ارزشهاست و منادیان اصلاحات باید برای محو و حذف هرگونه تبعیض از زندگی خود و نزدیکان خویش فداکاری و ایثار کنند.
جهل و فقر «ام الفساد» اجتماعی است. دولت و مجلس اصلاحات باید مبارزه با این دو آفت بزرگ جامعه را در سرلوحه فعالیت های خویش قرار دهند و توجه داشته باشند، اصلاحاتی که از اندیشه های قرآنی برنخیزد، ریشه در آرمان های شیطان دارد.
بی تفاوتی نسبت به افزایش فقر و تبعیض اجتماعی، همزیستی با دیو اعتیاد و فساد اخلاقی، سهل گیری نسبت به رشوه خواری و تجمل گرایی، خود باختگی در برابر نهادهای بین المللی و فرهنگ و آداب غربی، امیدبستن به دیگران و کمک های خارجی تضعیف بی مرز بخش کشاورزی و صنایع داخلی، تشویق بی حدّ ورزشهای وابسته به استکبار جهانی، تجویز قمار و بیلیارد و شطرنج و گسترش روز افزون موسیقی به کارگیری مربیان و مشاوران خارجی دربخش های مختلف ورزشی و سربرآوردن شرکت های گسترده حرام خواری و قماربازی با ادعّای مشروعیت و مشارکت مردمی و پروژه ملّی و بدتر از همه سکوت و یا تأیید ضمنی همه این مفاسد و منکرات اجتماعی از سوی برخی پاسداران دین، تداوم حکومت اسلامی و نظام علوی را با خطر جدّی رو به رو می سازد. «ولایت علوی» با مفاسد اجتماعی تضادّی بنیادی دارد و مفسدان اجتماعی شدیدترین خصومت ها و گسترده ترین مقاومت ها را در برابر حکومت دینی نشان می دهند و در محو و تحریف پیام غدیر می کوشند.
امروز هم، اگر غدیر دوباره فراموش شود، اگر یاران پیامبر صلی الله علیه و آله از گرد علی علیه السلام پراکنده گردند. اگر حقیقت اسلام و تشیع قربانی مصلحت و منفعت قبیله های سیاسی ـ گروهها و جناح هاـ گردد و اگر اندیشه ولایت فقیه به سود سلطه جناح ها و در نهایت حاکمیت آمریکا از ذهن و زندگی کنار گذاشته شود، در پیشگاه خدا و نسل های آینده و نسبت به سرنوشت مسلمانان همه مسؤول و سربزیر خواهیم بود.
سلطه نا اهلان و نامحرمان بر مسند قدرت و گسترش فساد و منکرات اجتماعی به معنای انزوای عترت علیهم السلام نفی غدیر و فراموشی آخرین پیام رسالت است که راه را برهمه مفاسد باز می کند و جاهلیت آریامهری را «مدینه فاضله» نشان می دهد.
اصلاحات راستین همیشه با مخالفت های خارجی وکارشکنی منافقان داخلی روبرو بوده است، حمایت خارجی ها از اصلاحات درون کشور، جهت گیری به سود دشمنان خارجی را نشان می دهد.
اصلاحاتی که جهت گیری خارجی و پشتیبانی مالی، سیاسی و رسانه ای خارج و دشمنان قسم خورده مردم را به همراه داشته باشد، اصلاحات راستین نیست. حرکت های افسادگرانه ای است که «تن پوش اصلاحات» برتن کرده است.
منافقان چون به معیارهای مکتبی از عمق جان عقیده ندارند، اجرای قوانین اسلام را با منافع خویش در تضادّ احساس می کنند و همیشه تلاش می کنند که در عین حفظ شعار و ظواهر و عدم مخالفت علنی، از اجرای دستورهای الهی جلوگیری کنند. آنان خود را اصلاح طلب معرفی می کنند ولی از دیدگاه قرآن آنان مفسدانی هستند که خودشان هم به عملکرد افسادگرانه خویش توجه ندارند.
اندیشمند بزرگ و منادی اصلاح و استقلال پاکستان دکتر اقبال لاهوری چنین می سراید:
| هرکه رمز مصطفی فهمیده است | شرک را در خوف پنهان دیده است |
| خوف حق عنوان ایمان است و بس | خوف غیر از شرک پنهان است و بس |
ترس از ضعف ایمان بر می خیزد و شجاعت فرزند ایمان و توحید و یقین است.
ترسوها «مرعوبین» به علت عدم اعتماد به خدا دنبال تکیه گاه های دیگر می گردند و برای حفظ امکانات و سمت ها و به دست آوردن نام و نان بر دست خارجیان بوسه می زنند، سازشکاری، تسامح، محافظه کاری، تذبذب رفتاری، دودوزه بازی کردن و نفاق و دورویی، حاصل این روحیه است که خود این روحیه مولود بی ایمانی و عشق به زندگی دنیاست.
امام علی علیه السلام سوگند می خورد: «ولعمری ما علیّ من قتال من خالف الحق من ادهان و لا ایهان»(2)
به جانم سوگند! من در نبرد خونین با مخالفان حق هیچ گونه سازش و سستی نمی کنم.
همزیستی با دشمنان خدا و مردم، اصلاحات نیست. راهکار ابداعی منافقان برای بهره وری از اسلام و کفر است.
اصلاحات کامل و راستین، اجرای تمام احکام الهی در قلمرو زندگی فردی و اجتماعی است. اصلاحات علوی تعمیم فرهنگ قرآن و عترت بین همه مسلمانان و ابلاغ این فرهنگ به بشریت مظلوم است.
در همه انقلاب ها، حرکت های ارتجاعی پس از رحلت بنیانگذار انقلاب شکل می گیرد و مخالفان انقلاب ها برای دوران پس از رهبری اولیه برنامه ریزی می کنند. در برابر اسلام هم همین تلاش ها وجود داشت.با آخرین حج رسول خدا صلی الله علیه و آله و اعلام رهبری امیرالمؤمنین علیه السلام از سوی خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله در غدیرخم دین الهی کمال یافت و نعمت بزرگ ولایت و رهبری آینده ـ که ارمغان آسمان به زمین بود.ـ به امت اسلامی تقدیم شد و اسلام توأم با امامت، دین مطلوب و مقبول الهی معرفی گردید. افراد وگروه ها دربرابر این پیام الهی چهارگونه عکس العمل نشان دادند و چهارنوع موضع گرفتند:
1 ـ گروهی با امامت و رهبری علوی به ستیزه برخاستند.
2 ـ گروهی از امامت علی علیه السلام وحشت زده گریختند.
3 ـ جمعی پیشوایی او را به فرمان خدا و پیامبر پذیرفتند.
4 ـ گروهی برای دفاع از امامت علی علیه السلام ـ چون حجربن عدی و عمّار بن یاسر و میثم وار بر فراز دار به شهادت ایستادند.
کافران و دشمنان خارجی نظام نو بنیاد قرآنی، طبیعی است که با اصل دین، شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و وصیّ او مخالف باشند.
منافقان که توان مقابله آشکار با پیام الهی ندارند، به طور طبیعی تظاهر به موافقت گفتاری می کنند و از اجرای آن به هر شکل ممکن جلوگیری می نمایند. تلاش و کوشش در زمینه جلوگیری از ابلاغ پیام، تشکیک و ایجاد تردید در آسمانی بودن پیام، تبریک و تهنیّت ظاهری و سروصدا و غوغاسالاری به هنگام ابلاغ پیام در منی و مکّه و برنامه ریزی برای ترور پیامبر صلی الله علیه و آله پس از پیام غدیر و جوّسازی در زمینه خشونت علی علیه السلام در سفر یمن، همه و همه حرکت هایی بود که از سوی منافقان و مخالفان «ولایت علوی» شکل گرفت.
مسلمانان پاکدل و اکثریت مؤمن و فداکار همراه پیامبر صلی الله علیه و آله به پیام غدیر پاسخ مثبت گفتند و رهبری علی علیه السلام را پذیرفتند.
مؤمنان مخلص و فداکاری که جایگاه علی علیه السلام را در ایمان و جهاد و دانش و دینداری می دانستند و خود از دلسوزان فداکار و همراهان اصلی پیامبر صلی الله علیه و آله در جریان گسترش اسلام بودند، از اعلام رسمی ولایت علوی چون گل شکوفا شدند و لب به سپاس و ستایش خدای بزرگ گشودند.
انقلاب نبوی با نصب علی علیه السلام در جایگاه رهبری و نظارت و هدایت نظام اسلامی امکان تداوم یافت و علی علیه السلام پرچم اصلاحات را در غیاب پیامبر بردوش گرفت.
«و قال موسی لاخیه هارون اخلفنی فی قومی و اصلح و لاتتبع سبیل المفسدین»(3)
* * *
این ماهنامه نشریه ای مخصوص شناخت و معرّفی چهارده معصوم علیه السلام بود که در چهار سال تلاش مطبوعاتی خود حدود هزار و چهار صد عنوان مقاله و گزارش و مصاحبه درباره اهل بیت علیهم السلام به خوانندگان گرامی تقدیم داشت.
از نظر تدوین و نگارش وابسته به گروهی محدود و نویسندگانی ثابت نبود بلکه در مجموع از آثار یکصد و چهل و پنج نفر از محققان حوزوی و دانشگاهی و فرهنگی بهره برد.
ـ حدود 70% مقالات تاریخ و سیره و اندیشه ی و سیاست عترت علیهم السلام و یاران، حدود 10% شعر و داستان مربوط به اهل بیت علیهم السلام و 5% گزارش و اخبار مسلمین بویژه شیعیان جهان و 5% مباحث سیاسی روز و روشنگری درباره موضع گیری رسانه ای و سیاسی و بقیه مباحث متفرقه بوده است.
در این مدت ماهنامه پنج ویژه نامه به نام ویژه نامه غدیر، ویژه نامه حضرت زهرا علیهاالسلام ، ویژه نامه امام صادق علیه السلام ، ویژه نامه امام کاظم علیه السلام و ویژه نامه امام علی علیه السلام چاپ و منتشر کرد و فصل های ویژه ای به قرآن، امام زمان علیه السلام ، حضرت معصومه علیهاالسلام و امام خمینی قدس سره اختصاص داد.
و آخر دعوانا ان الحمد للّه رب العالمین
والسلام ـ محمود مهدی پور
1 ـ نهج البلاغه، فیض الاسلام، ج 1، ص 398.
2 ـ همان، خطبه، 24، ص 233.
3 ـ سوره اعراف، آیه 142.