ستاره سحر از صبح انتظار دمید                                          غدیر از نفس رحمت بهار چكید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش                      زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید

بر آسمان سعادت ز مشرق هستى                                     سپیده داد نوید تولد خورشید

به باغ، بلبل شوریده رفت بر منبر                             چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید

ز خویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود               به بانك زیر و بم، اسرار خطبه توحید

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت                 كه خیل غنچه شكفت و به روى او خندید

هوا ز عطر گلاب محمدى مشحون                            زمین به عترت و آل رسول بست امید

رسول، سدره‏نشین شد،على به صدر نشست              پى تكامل دینش خداى كعبه گزید

گرفت پرچم اسلام را على در دست                        از این گزیده زمین و زمان به خود بالید

به یمن فیض ولایت شراب خم الست                       به عشق آل على از غدیر خم جوشید

(دکتر یحیی حدادی ابیانه)

******************************************************************

غدیر نقش ولاى على به سینه ما

غدیر عید همه عمر با على بودن                                          غدیر آینه‏دار على ولى الله ست غدیر حاصل تبلیغ انبیا همه عمر                                 غدیر نقش ولاى على به سینه ماست غدیر یك سند زنده، یك حقیقت محض                         غدیر از دل تنگ رسول عقده گشاست غدیر صفحه تاریخ وال من والاه                                           غدیر آیه توبیخ عاد من عاد است هنوز لاله «اكملت دینكم» روید                              هنوز طوطى «اتممت نعمتى» گویاست هنوز خواجه لولاك را نداست بلند                          كه هر كه را كه پیمبر منم، على مولاست گو كه خصم شود منكر غدیر، چه باك                        كه آفتاب، به هر سو نظر كنى پیداست (حاج غلامرضا سازگار) **********************************************************************          ترنم غدیر برفراز مجلس ما، ماهی امشب سر زند                     خنده بر خورشید و ماه از تابش منظر زند ساقی گل چهره امشب جلوه دیگر کند                         مطرب خوش نغمه امشب پرده دیگر زند آسمان پوشیده بر تن، پرنیان نیلگون                         چون عروسان، خویشتن را زینت و زیور زند آسمان را گفتم این بزم و نشاط از چیست؟ گفت:          چون که فردا آفتاب از برج خاور سر زند من در آن بزم  کنم خدمت که شاه انبیاء                                مصطفی تاج ولایت بر سر حیدر زند در غدیر خم چو دریا خلق خیز و موج و موج                    کشتی لولاک چون آن جا رسد، لنگر زند کاین علی باشد ولی الله، باید بعد من                           بر سریر دین نشیند بر سرش افسر زند آسمان بر خاک افتاده است خواهد چون زمین                     بوسه بر پای، علی داماد پیغمبر زند نیست مردان خدا را رهبری غیر از علی                             مرد حق باید قدم در راه این رهبر زند آسمان بر گردن افکنده است طوق بندگی                              تا به سر تاج ولای خواجه قنبر زند پرچم شاه ولایت بین که در هر بامداد                                          خنده بر پرچم دار و اسکندر زند دست گیر از کرم افتاده ای گر چون "رسا"                      دست بر دامان او در عرصه محشر زند "دکتر قاسم رسا خراسانی" *******************************************************************************            از غدیر عشق سرشاریم ما مست آن جام اقاقى شد دلم، بى‏خود از چشمان ساقى شد دلم، باز این دل عشقبازى مى‏كند، عاشقانه تكنوازى مى‏كند،  چون كه مست از ساغر یاقوتى‏ام، وامدار چشم آن لاهوتى‏ام. واله‏ام سرگشته در صحراى درد، شیعه‏ام سرمست از صهباى درد، تا ابد دست من و جام الست، تا ابد چشمان اشكم مست مست، اى خداى دیده بارانى‏ام، محو دراندیشه عرفانى‏ام،  محو در نام بلند ساقى‏ام، عاشق آیینه‏هاى باقى‏ام، در نگاهم موج دریا مى‏شود، شعرهایم وقف فردا مى‏شود، خمى از دریاى حیدر مى‏زنم، جامى از درد پیمبر مى‏زنم، جرعه نوش كوثر ربانى‏ام، در خم ابروى ساقى فانى‏ام. از غدیرعشق سرشاریم ما، مست چشم ناب دلداریم ما، چشم ما آیینه اهل ولاست، ساغر ما پر ز جام مرتضى است. جامهاى ما اسیر خم تو، مستى ما از غدیر خم تو، خم تو لبریز از حب ولاست، خم تو سرشار از صهباى «لا»ست. اى خروش آبها در یاد تو، معنى فریادها فریاد تو، اى خداى حلم، معبود نیاز ذكر یا قدوس در اوج نماز تا قنوت یادها چشمان توست. سجده سرخ شفق از آن توست، چشم خورشید است ‏برمستان تو، سبحه افلاك در دستان تو. شب طلوع گریه‏هایت دیده است؛ چاه كوفه، هاى هایت دیده است  ذكر بر سجاده‏ات گل مى‏كند، اشك از چشم تو پر مل مى‏كند. اى تغزلهاى سرخ آفتاب، اى امام رود، اى معشوق آب، از همان روزى كه رویید آفتاب از فراز دستهایش ماهتاب؛ عاشق اصل ولایت گشته‏ایم، واصل و صل و صایت گشته‏ایم، «وال من والا» ست در خم غدیر، عشق ما مولاست در خم غدیر.  حیدر كرار، مستت مى‏شویم، همچو مالك، پاى بستت مى‏شویم.  عمر ما در جذبه نازت گذشت در عروج سرخ پروازت گذشت.  بیعت‏ خورشید را باور كنیم، از مى حب على ساغر كنیم. این غدیرخم، خم اهل ولاست، مى فروشى شیوه اهل صفاست، ما سبكبالان كوى حیرتیم وارثان ذوالفقار غیرتیم، شیعه را تفسیر خون باید نمود درد و داغ و عشق در دشت‏ شهود. خون ما جارى است در رگهاى دشت، سبزه‏ها سرخند در پهناى دشت. خون، بهاى عشق بازى مى‏شود، خون مقام تكنوازى مى‏شود.  مكتب ما مكتب خون است و بس، مكتب گلهاى گلگون است و بس.  هر كه را زخمى نباشد شیعه نیست، شیعه بى‏درد آیا هست؟ كیست؟ شیعه! با سرخى خون اعجاز كن. با دو بال زخمى‏ات پرواز كن پر گشا تا اوج عرفان خدا تا تلاوتگاه قرآن خدا؛ تا خروش چشمهاى منجلى تا خدا، تا اشك تا بیت على. یا على از غربتت دم مى‏زنم با دل تارم نى غم مى‏زنم؛  یا على این آتش جان من است شعله‏هاى زخم سوزان من است، غربت تو غربت آلاله‏هاست غربت تو انعكاس ناله‏هاست. اى امام درد یا مولا على، عاشق شبگرد یا مولا على، معنى غیرت خروش چشم تو مردتر از مرد یا مولا على. اى لطافت‏ خیز معشوق سحر یا امام الورد یا مولاعلى. همچو رب تنها و بى‏همتا تویى اى امیر فرد یا مولا على، مى‏چكد از اشك‏هایت ماهتاب آفتاب زرد یا مولا على. یا على اى امتزاج مهر و ماه، اى امام گریه زخمى چاه. یا على اى همسر بانوى آب، مى‏دمد از چمشهایت آفتاب، پیش چشمت آب نیلى مى‏شود یاس احمد غرق سیلى مى‏شود پیش چشمت آه در را سوختند بیت عترت را به كین افروختند.  دست‏ شبنم رنگ نیلوفر شكست، جامهاى ساقى كوثر شكست، بازوان نسترن مجروح شد قامت زهراى تو بى‏روح شد. مثل گوهر گریه‏ات در چاه شد قوس محرابت‏ شهادتگاه شد. ساقى خم غدیرى یا على، دست ما را چون نگیرى یا على؟!  یا على اى ساقى خم، السلام یا على اى مثنوى ناتمام ...