دو برخورد متفاوت، نسبت به يک خواهر و برادر
علاّمه مجلسي در حديثي به نقل از صادق آل محمّد صلوات اللّه عليهم، آورده است:
روزي پيامبر الهي در منزل خويش نشسته بود؛ که خواهر رضاعي آن حضرت بر ايشان وارد شد.
چون حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله، نگاهش به وي افتاد از ديدار او شادمان گشت و رو انداز خود را براي او پهن کرد تا خواهرش بر روي آن بنشيند.
پس از آن، رسول خدا صلوات اللّه عليه با تبسّم و خوش روئي با خواهر خود مشغول سخن گفتن شد، بعد از گذشت لحظاتي خواهر حضرت از جاي برخاست و از حضور مبارک آن بزرگوار خداحافظي کرد و رفت.
روزي ديگر، برادر آن زن که برادر رضاعي رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله، نيز محسوب مي شد بر آن حضرت وارد شد، وليکن آن حضرت برخورد و خوش روئي را که با خواهرش انجام داده بود با برادرش اظهار ننمود.
اصحاب حضرت که شاهد بر اين جريان بودند، به پيامبر خدا صلّي اللّه عليه و آله، عرضه داشتند: يا رسول اللّه! چرا در برخورد بين خواهر و برادر مساوات را رعايت ننمودي و ميان آن دو نفر تفاوت قائل شدي؟!
حضرت در پاسخ اظهار نمود: چون خواهرم نسبت به پدرش بيشتر اظهار علاقه و محبّت مي کرد، من نيز اين چنين او را تکريم و احترام کردم.
ولي چون پسر نسبت به پدرش بي اعتنا بود، لذا اين چنين با او برخورد و بي اعتنائي شد[1] .