شيعه از ديدگاه امام حسن عسکري
از ديدگاه امام يازدهم هر کس که بنام شيعه خوانده شود ولي اوصاف و ويژگيهاي يک شيعه حقيقي و واقعي را دارا نباشد، شيعه شمرده نميشود. شيعه واقعي کساني هستند که همچون رهبران ديني خويش در نهضت خدمت رساني به مردم و برادران ديني خويش فعال و کوشا باشند و به دستورات و نواهي الهي پاي بند باشند چنان که حضرت عسکري در کلام زيبا و دلنشين خود درباره تعريف شيعه ميفرمايد: «شيعة علي هم الذين يؤثرون اخوانهم علي انفسهم و لو کان بهم خصاصة و هم الذين لايراهم الله حيث نهاهم و لا يفقدهم حيث امرهم، و شيعة علي هم الذين يقتدون بعلي في اکرام اخوانهم المؤمنين[1] ; پيروان و شيعيان علي (عليه السلام) کساني هستند که برادران (ديني) خود را بر خويش مقدم ميدارند گرچه خودشان نيازمند باشند و شيعيان علي (عليه السلام) کساني هستند که از آنچه خداوند نهي کرده دوري ميکنند و به آنچه امر نموده عمل ميکنند و آنان در تکريم و احترام برادران مؤمن خود به علي (عليه السلام) اقتدا مينمايند و در جاي ديگر درباره نشانههاي شيعيان فرمود: «علامات المؤمنين خمس صلاة الاحدي و الخمسين و زيارة الاربعين و التختم في اليمين و تعفير الجبين و الجهر ببسم الله الرحمن الرحيم[2] ، نشانههاي مؤمنان (شيعيان) پنچ چيز است: خواندن پنجاه و يک رکعت نماز در هر روز (17 رکعت واجب و 34 رکعت نافله) زيارت اربعين امام حسين (عليه السلام) داشتن انگشتر در دست راست، و ساييدن پيشاني به خاک و بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحيم (در نمازها).
1- میزان الحکمه چ5 ص 231
2-بحار الانوار ج95 ص348