ايمان گرائي و سود رساني
فکر و انديشه، و يا تأمل و تدبر آنگاه ارزش حقيقي و عيني خويش را نشان مي‏دهد که منجر به ايمان و عمل و تلاش شود وگرنه تفکري که بدنبالش ايمان و عمل نباشد مطلوب و کارساز نيست. به همين جهت آن حضرت تأکيد فرمود که شيعيان به دو خصلت توجه داشته باشند «خصلتان ليس فوقهما شي‏ء الايمان بالله، و نفع الاخوان[1]  ; دو خصلت است که برتر از آن چيزي نيست، ايمان به خداوند و فايده رساندن به برادران (ديني)».
--------------------------------

1-تحف العقول ص 518

به ياد خدا و قيامت‏بودن
ايمان برگرفته از انديشه بدنبال خود عمل و ياد خدا و همچنين انجام عبادت را در پي دارد، به همين جهت‏يکي ديگر از انتظارات حضرت عسکري (عليه السلام) از شيعيان اين است که خداوند و قيامت و رسول را فراموش نکنند. چنان که فرمود: «اکثروا ذکر الله و ذکر الموت و تلاوة القرآن و الصلاة علي النبي; زياد به ياد خدا و مرگ باشيد و همواره قرآن بخوانيد و بر پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) (و آل او) درود بفرستيد.[1] . 
و هوشمندترين و زيرکترين افراد کسي است که به ياد بعد از مرگ باشد و وجدان خويش را براي رسيدگي به اعمال قاضي قرار دهد.[2] .
----------------------------

1-تحف العقول ص 487

2- وسائل الشیعه ج16 ص98

استواري بر دين و ولايت در دوران غيبت
آخرين انتظاري که در اين سطور بدان اشاره مي‏شود، انتظار حضرت عسکري (عليه السلام) از شيعيان خويش است در دوران غيبت کبراي امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، چرا که يکي از دورانهاي بسيار سخت و طاقت فرسا که صبر و استواري فراواني مي‏طلبد همين دوره است، انتظار آن حضرت اين است که مردم و شيعيان دوران غيبت را تحمل کنند و از خود بردباري و استقامت‏ به خرج دهند، و بر دين الهي و امامت و ولايت ثابت و استوار بمانند، و دائماً براي ظهور مهدي موعود (عجل الله تعالي فرجه الشريف) دعا نمايند، چرا که «و الله ليغيبن غيبة لاينجوا فيها من الهلکة الا من ثبته الله عزوجل بامامته و وفقه للدعاء بتعجيل فرجه; به خدا سوگند (حضرت مهدي) غيبت طولاني خواهد داشت که نجات پيدا نکند در آن دوران مگر کساني که خداوند عزيز و جليل بر قائل بودن (و اعتقاد) به امامت او استوارش نگهدارد، و توفيق دهد که براي فرج آن حضرت دعا نمايد»[1] ، سخن را با اشعاري به ياد آن سفر کرده به پايان مي‏بريم: 
 
فکر بلبل همه اين است که گل شد يارش 
گل در انديشه که چون عشوه کند در کارش
 
اي که از کوچه معشوقه ما مي‏گذري 
با خبر باش که سر مي‏شکند ديوارش
 
اگر از وسوسه نفس و هوا دور شوي 
به يقين ره ببري در حرم اسرارش
 
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست 
هرکجا هست‏خدايا به سلامت دارش
-------------------------------------

1-شیخ صدوق - کمال الدین ج2ص384