کبوتر امام رضا (ع)

دلم می خواد کبوتری بشـــم و پرواز کنـــــــــم

به مشهد الرضا برم عقده دل بـــــــــاز کنــــــم

بشینم روی گنبدش سلام کنــــــــــــــم به مولا

با یا رضا رضا رضا  حرف دل آغـــــــــــازکنم

زیارت نامه و نمازم بخونم سجـــــــــده بــــــرم

گریه کنم ، دعا کنم به آقا التمــــــــــاس کنـــم

حاجاتم را یکی یکی به آقا عرضـــــــه بــدارم

تا که به لطف او دلم ز مشکلا رهــــــا کنــــــم

پر بکشم چرخ بزنم به دور گنبـــــــــــد طلاش

از اون بالا با شوروشوق زائراش رانگاه کنم

به سقاخانش می روم که چشمه ای ازبهشته

تا که با آب شفایش بیماریام دوا کنــــــــــــــــم

به پشت پنجره فولاد رضا رضا رضا بگـــــــم

گره زنم دلم به او از همه جا جدا کنــــــــــــم

شب تا به صبح دعا کنم تا حاجاتم روا بشه

رو به رویش بنشینم و ضریحش را نگا کنـم

راجی به لطف او منم که اوامام رئــــوفــــــه 

قربون لطف و کرمش جونم براش فدا کنــــم  

محمد رجب زاده ( راجی )

من دست خالی آمدم ، دست من و دامان تو

سرتا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو

تو هر چه خوبی من بدم ، بیهوده بر هر در زدم

آخر به این در آمدم ،باشم کنار خوان تو

من از هر دررانده ام ، من رانده ی وامانده ام

یا خوانده یا نا خوانده ام ،اکنون منم مهمان تو

پای من از ره خسته شد، بال و پرم بشکسته شد

هر در به رویم بسته شد، جز درگه احسان تو

گفتم منم در می زنم ،گفتی به تو سر می زنم

من هم مکرر می زنم ،کو عهد و کو پیمان تو؟

سوی تو رو آورده ام، ای خم سبو آورده ام

من آبرو آورده ام، کو لطف بی پایان تو؟

حال من گوشه نشین، با گوشه ی چشمی ببین

جز سایه ی پر مهرتان، جایی ندارم جان تو

من خدمتی ننموده ام، دانم بسی آلوده ام

اما به عمری بوده ام، چون خار در بستان تو                                                على انسانى

کنارسفره که بودیم حرف مشهد شـد  

وزید بوی خراسان و ناگـهان رد شد

دوباره یـاد غریب آشـنا و شـوق حرم

و سیل اشک که پشت پلکها سد شد

و دخترم که به دل حسرت زیارت داشت

درست هم نظر مرتضـی و احمـد شد

دو سـال هست که تو قـول داده ای بابا

بـرای مـا که نـرفتیم واقعـآ بـد شد

تمام بودنـم آوار شـد و یـک لحظــه

زمان برای عبور از خـودش مردد شد

دو روز بـعد بلیـط و شـروع یک پروار

کبوترانـه دلـم بـی قـرار گنبـد شد

قطار تهران،مشهد درست ساعت هشت

و ایستگاه که سرشار بـوق ممتد شد

و چند ساعت دیـگر به صحـن آزادی

نگاه منتظرم گـرم رفـت و آمـد شد                                                        سکات قزوينى

کوچه‌های خراسان

قيصر امين‌پور

آشناى غريبان