چون سپيده مي‏زد، نماز بجا مي‏آورد، سپس در سجاده خود مي‏نشست، و تا طلوع خورشيد، مشغول تسبيح و ذکر و صلوات مي‏شد. معمر بن خلاد مي گويد: امام رضا عليه‏السلام در خراسان که بود هر روز پس از نماز صبح در سجاده خود مي‏نشست و تا طلوع آفتاب به تعقيب نماز مي‏پرداخت، آنگاه مسواک مي‏کرد و پس از مسواک مقداري کندر مي‏جويد، سپس آن را کنار مي‏گذاشت و شروع به قرائت قرآن مي‏کرد (مکارم الاخلاق: 305) سپس به سجده مي‏رفت و آنرا طول مي‏داد و تا اين که خورشيد بالا مي‏آمد، آنگاه از سجاده نماز برمي‏خاست و تا زوال آفتاب به مسائل مردم مي‏پرداخت، و برايشان حديث مي‏گفت و آنان را موعظه و پند مي‏داد.
عصر
چون سلام نماز را مي‏داد، بلند مي‏شد و نماز عصر را اقامه مي‏کرد، و پس از نماز در مصلاي خود مي‏نشست و به تسبيح و تکبير و تهليل و حمد خدا مشغول مي‏شد، سپس به سجده مي‏رفت و در آن، صد مرتبه «حمد الله» مي‏گفت.
مغرب
غروب که مي‏شد، و هوا تاريک مي‏گشت، وضو مي‏گرفت و اذان و اقامه مي‏گفت، و نماز مغرب را اقامه مي‏فرمود. پس از سلام نماز به تسبيح و تکبير و تهليل و حمد پروردگار مي‏پرداخت، بعد سجده شکر بجا مي‏آورد، سپس سربرداشت، و بدون اين که با کسي حرف بزند چهار رکعت نماز به دو سلام، اقامه مي‏کرد، در رکعت اول بعد از حمد، سوره قل يا ايها الکافرون و رکعت‏هاي ديگر بعد از حمد، سوره توحيد را مي‏خواند و پس از نماز به تعقيب پرداخت.
عشاء
بعد از نماز مغرب و افطار، قدري استراحت مي‏کرد، تا پاسي از شب  بگذرد، آنگاه به نماز عشاء مي‏پرداخت، پس از نماز، به تسبيح و تکبير و تهليل و حمد خدا مشغول مي‏شد، و بعد از تعقيب، سجده شکر بجا مي‏آورد.
شب
ثلث آخر شب که مي‏شد، از بستر خواب برخواسته با ذکر تسبيح و تکبير و تهليل و استغفار، به مسواک و دندان‏هاي خويش مشغول مي‏شد، سپس وضو مي‏گرفت و به نماز شب مي‏پرداخت، هشت رکعت، هر دو رکعت به يک سلام، و در هر رکعت بعد از قرائت حمد، سي بار سوره توحيد را مي‏خواند و آنگاه چهار رکعت نماز جعفر طيار را مي‏خواند و آن را از نماز شب، محسوب مي‏فرمود. 
(در رکعت اول نماز جعفر، بعد از سوره حمد، اذا زلزلت، و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره و العاديات، و در رکعت سوم بعد از حمد، سوره نصر و در رکعت چهارم بعد از حمد: سوره توحيد قرائت مي‏شود.) 
سپس برخاسته و دو رکعت ديگر مي‏خواند، در رکعت اول بعد از حمد، سوره‏ي ملک و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره هل اتي علي الانسان مي‏خواند، پس از دو رکعت، برمي‏خواست و به نماز شفع مي‏پرداخت، در هر رکعت بعد از حمد، سه بار سوره توحيد را قرائت مي‏نمود. بعد از شفع به نماز يک رکعتي وتر، مي‏ايستاد و در آن بعد از حمد، سوره توحيد را سه بار و سوره ناس را هر کدام يک بار قرائت مي‏نمود. در قنوتش بعد از دعا، هفتاد بار مي‏گفت: 
استغفرالله‏ و اسئله التوبه.
قبل از فجر
چون نزديک طلوع فجر مي‏شد، دو رکعت نماز فجر را مي‏خواند، و در رکعت اول بعد از حمد، سوره قل يا ايها الکافرون و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره توحيد را قرائت مي‏نمود.
بعد از فجر
چون فجر، طلوع مي‏کرد، اذان و اقامه مي‏گفت، و دو رکعت نماز صبح را بجا مي‏آورد. آن حضرت در تمام نمازهاي واجب، در رکعت اول بعد از حمد، سوره قدر و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره توحيد را مي‏خواند بجز نماز صبح و ظهر و عصر روزهاي جمعه،که در آن اوقات سوره حمد و جمعه و منافقين را قرائت مي‏کرد و در نماز عشاي شب جمعه در رکعت اول پس از حمد، سوره جمعه، و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره سبح اسم ربک الاعلي را مي‏خواند، و در نماز صبح روز دوشنبه و پنجشنبه در رکعت اول سوره حمد، و سوره اهل اتي علي الانسان و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره هل اتاک حديث الغاشيه و را قرائت مي‏فرمود [1] .