زندگي‌نامه

در عالم رويا پنجره‌اي به روي مادر مؤمن و مسلمان باز شد و شبه مردي كه شال سبز خود را بر كمر بسته بود نمايان گشت. از مادر دلسوخته، پرسيد آيا دوست داري فرزند پسري كه به زودي به عطا خواهد شد نامش را ابراهيم بگذاري؟ فرمود آري چه افتخاري بالاتر از اين كه فرزندي داشته باشم همنام اولين بت شكن تاريخ و پيغمبر خدا! چند ماهي گذشت و سرانجام در سحرگاه دهم آبان ماه 1344در خانواده‌ي مذهبي و متدين و مستضعف غلامحسين كه در روستاي مهدي‌آباد دستگردان به كار كشاورزي مشغول بودند پسر پا به عرصه وجود گذاشت و براساس خواب مادر، ابراهيم نام گرفت. گويا مادر زحمتكش خبر داشت كه ابراهيم در آينده‌اي نه چندان دور، سربازي مخلص و متقي براي امام خود كه بت‌شكن قرن حاضر شد خواهد بود. لذا تحت توجهات خاص از شيره‌ جان خود به او خورانيد و با و ياد ذكر خدا در محافل حسيني و اهل‌بيت عصمت و طهارت: او را پرورش داد. سال 1350 آمادگي رفتن به مدرسه برايش فراهم گرديد. لذا تحصيلات ابتدايي خود را در دبيرستان آيت‌الله كاشاني كاظم‌آباد شروع و پس از پايان دوره پنج ساله و با وجود گرفتاري‌هاي زياد و مشكلات عديده مالي خانواده، جهت ادامه تحصيل به مدرسه راهنمايي عشق‌آباد رفت. ولي عدم تمكن مالي و كار فراوان پدر در امور كشاورزي با عائله زيادي كه داشت باعث گرديد كه او در سال دوم راهنمايي ترك تحصيل نمايد و در كنار پدرش مشغول كار گردد.

از دوران كودكي و نوجواني علاقه‌مند به مسجد و مراسم مذهبي و اهل دعا و نيايش و تلاوت قرآن بود. همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي به محض تشكيل بسيج عشق‌آباد به بسيج پيوست و در كنار كار پر زحمت فراواني كه جهت مساعدت با خانواده انجام مي‌داد از حضور فعال در بسيج غفلت نكرد و فعالانه در برنامه‌هاي گشت و نگهباني كه معمولاً در شبها انجام مي شد و همچنين در كلاس‌هاي آموزش نظامي و عقيدتي بسيج حضوري پرثمر داشت.

براي اولين‌بار در تاريخ 27/4/1362 داوطلبانه به جبهه اعزام و با حضور در عمليات والفجر 3 مجروح و به خانه برگشت. روح ناآرام ابراهيم ديگر او را آرام نگذاشت و بلافاصله با هماهنگي سپاه طبس به عنوان انجام خدمت وظيفه، عازم جبهه‌هاي جنوب گرديد. توفيق داشت تا قبل از شهادت در عمليات‌هاي مختلف از جمله عمليات بزرگ خيبر كه با رمز مقدس يا رسول الله در منطقه عملياتي هورالهويزه و جزاير مجنون انجام شد شركت و باز هم در همان عمليات از ناحيه سر با اصابت تركش خمپاره مجروح گرديد.

 45روز از ابراهيم خبري نبود تا اين كه خانواده اطلاع پيدا كردند كه در بيمارستان امام رضا‌(ع) مشهد مقدس بستري است. بهبودي كامل كه پيدا كرد خدمت در جبهه را بر همه چيز مقدم دانست. لذا حضورش را در جبهه گسترش داد و مدت‌ها  به عنوان امدادگر و پزشك‌يار در خط مقدم به مجروحان كمك نمود. سرانجام در عمليات بدر شركت و صبح روز 25/12/1363 مفقودالاثر شد تا اين كه با زحمت و تلاش ايثارگران گروه تفحص آثاري از پيكر پاكش در همان منطقه رؤيت گرديد. بعد از انجام امور قانوني بقاياي پيكر پاك اين سرباز دلاور را به زادگاهش روستاي مهدي‌آباد منتقل و به خاك سپرده شد.

  وصيت نامه

بسم الله القاسم المیارین به نام خداوند یاری دهنده مظلومان

اي مردم اي امت و اي ملت آگاه باشيد، ازتفرقه بپرهيزيد و هميشه فرمان خميني(ره) را براي خود ملاك قرار دهيد و بدانيد كه اسلام ناطق حسين(ع) زمان همين خميني(ره) است، از او پيروي كنيد مبادا مانند اهل كوفه امام(ره) را تنها بگذاريد، مبادا بي ‌وفايي كنيد مبادا دل امام (ره) را به درد آوريد، كاری نكنيد كه امام(ره) لب به شكايت بگشايد، هميشه از روحانيت حمايت كنيد زيرا اين‌ها هستند كه با سرد و گرم اين احزاب ساخته و همين‌ها پيشتازان انقلاب اسلامي بودند. و همیشه خواهند بود و تنها هدفشان اسلام است و فقط همین هدف است که غربزده‌ها و ملی‌گراها و لیبرالها را به ستوه آورده است به برادران دینی و انقلابی خود توصیه می‌کنم که شماها وارث اسلحه از دست افتاده تمامی شهدای اسلام هستید و به شما وصیت می‌کنم که هرگز تا آخرین قطره خون خود سر سازش با دشمنان اسلام نگیرند و همیشه گوش به فرمان امام باشید و انگیزه من از رفتن به جبهه این است که در درجه اوّل پیروزی اسلام را بر کفر با شجاعت ثابت کنم و به نیروهای بعثی بفهمانم که ما با ایمانی خالص به مقابله با شما مزدوران کافر آمده‌ایم و به شما مجال حرکت در روی زمین را نخواهیم داد. وثابت کنیم این مسئله را که هر موقع و هرجا اسلام اسلام حکومت کند شما جهانخواران و شیاطین باید از بین بروید و در درجه دوّم شهادت است که باز هم پیروزی است و خداوند همه مومنین و کسانی را که در راه خدا شهید می‌شوند بهشت را قول داده است و شکر می‌کنم خدای را که این توفیق را به من داد که بتوانم وظیفه شرعی خودم را در حد توانائیم نسبت به اسلام و قرآن انجام دهم و در مدّت هجده سال عمرم این زمان که عازم جنگ شدیم. بهترین و پر بارترین عمرم می‌بیینم و از خداوند تقاضا دارم که مرا در بستر نمیراند و مرا در راه اسلام و به دست شقی‌ترین بندگان بمیراند این بود که آرزویم و از خدا برای خود می‌خواهم که به من ایمان عطا کند که فقط راه حسین(ع) را دنبال کنم. برادران و خواهران همه شما همیشه پیرو امام و رهبر کبیر انقلاب بوده و باشید و پیرو مکتب اسلام، زیرا فقط اسلام است که انسانها را مستضعفان را به سعادت می‌رساند. چون اسلام است که به انسان اصالت می‌بخشد چون اسلام زندگی‌ساز است. که به مردان و زنان شرف و حیثیت می‌دهند نه مارکسیسم و کمونیسم، وحال سخنی با شما زنان و شما خواهران دارم و آن این است که خواهرانم، مادران عزیزم اسلام را بشناسید شما مسئولیتی بس سنگین در اسلام در تربیت فرزندان با ایمان دختران با شرف به جامعه دارید با حجاب باشید و پوشش خود را حفظ کنید و به استعمارگران بفهمانید که ما فرزندان امام و قرآنیم و ذّلت عروسک بودن را نمی‌خواهیم، پدرم وصیتم این است که هر کاری را که می‌کنید نیت پاک داشته باشید و سعی کنید در برابر هیچ کس تسلیم نشوید به جز خداوند رحمان و بخشنده از شما می‌خواهم که اجرتان را در روز قیامت دهد و اگر از روی احساس نگفته باشم فکر می‌کنم که شامل گفته گهربار علی (ع) قرار گیرد که فرمود بزرگترین سود فرزند نیک است که داشته باشید و در راه اسلام و قرآن فدا کنید.