کریم السجایا جمیل الشیم
نبی البرایا شفیع الامـــــم
امام رسل، پیشوای سبیل
امین خدا، مهبط جبرئیـل
شفیع الوری خواجه بعث ونشر
امام الهدی، صدر دیوان حشـــر
کلیمی که چرخ فلک طوراوست
همه نورها پرتو نــــــور اوست
یتیمی که ناکرده قــــرآن درست
کتب خانهٔ چنـــــــد ملت بشست
چو عزمش برآهخت شمشیربیم
به معجز میان قمر زد دو نیــــم
چو صیتش در افواه دنیا فتــــاد
تزلزل در ایوان کسری فتـــــــاد
به لاقامت لات بشکست خــــرد
به اعزاز دین آب عزی ببـــــرد
نه از لات و عزی برآورد گـــرد
که تورات و انجیل منسوخ کرد
شبی برنشست ازفلک برگذشت
به تمکین وجاه ازملک برگذشت
چنان گرم در تیه قربت برانـــــد
که در سدره جبریل از اوبازماند
بدو گفت سالار بیت‌الحــــــــرام
که ای حامل وحی برتر خــــرام
چو در دوستی مخلصم یافتــــی
عنانم ز صحبت چرا تافتـــــــی؟
بگفتا فراتر مجالم نمانـــــــــــد
بماندم که نیروی بالم نمانــــــد
اگر یک سر مو فراتر پــــــــرم
فروغ تجلی بسوزد پــــــــــــرم
نماند به عصیان کسی در گـرو
که دارد چنین سیدی پیشـــــرو
چه نعت پسندیده گویم تـــورا؟
علیک السلام ای نبی الـوری
درود ملک بر روان تو بـــاد
بر اصحاب و برپیروان توباد
نخستین ابوبکر پیر مریـــــد
عمر، پنجه بر پیچ دیو مرید
خردمند عثمان شب زنــده‌دار
چهارم علی، شاه دلدل سوار
خدایا به حق بنی فاطمــــــه
که بر قول ایمان کنم خاتمه
اگر دعوتم رد کنی ور قبول
من و دست ودامان آل رسول
چه کم گردد ای صدرفرخنده پی
ز قدر رفیعت به درگاه حــــــی
که باشند مشتی گدایان خیـــل
به مهمان دارالسلامت طفیــل
خدایت ثنا گفت و تبجیل کــرد
زمین بوس قدر تو جبریل کرد
بلند آسمان پیش قدرت خجـــل
تو مخلوق و آدم هنوز آب وگل
تو اصل وجود آمدی از نخست
دگر هرچه موجود شد فرع تست
ندانم کدامین سخـــــــــن گویمت
که والاتری زانچـــــه من گویمت
تو را عز لولاک تمکین بس است
ثنای تو طه و یس بـــــــس است
چه وصفت کند سعدی ناتمـــــام؟
علیک الصلوة ای نبی الســــــلام