شعر انقلاب (بهار در زمستان)

روزگاري بــود سيــاه اندر سيــاه        

حاكمي داشتيــم به نـــام پادشاه

ظلم و بيــدادش زحد بگذشته بود

ملت از رفتــار اوآشفتـــــــــه بــود

دين ودينداري به نزدش ننگ بود

قلب او پــركينـــــــــه ونيرنگ بــود 

او مخالف بـــــود برامـــــر حجــاب

بي حجــابي كرد در ايـــران بــاب

در فساد آزادي بي حــد گـذاشت     

بهــر افســـاد زنان همت گـماشت

او فنا كرد دين و استقـــــلال را       

كرد غارت پول بيت المـــــــال را

مي گرفت حكم او از كاخ سيـاه

تا نمايــــــــــــــد عزت ما راتبــــاه

هر كه مؤمن نزداوسركوب شـــد       

دشمــن دين پيش اومحبوب شد

هر كه بنمود انتقــــاداز كـــار او

گشت محروم تا ابـــد ديــــداراو

مردم اندركارخود حيــــران شدند

چشـم براه نصرت يــزدان شدنــد

كرد خدا لطفي ز الطـــاف جـــلي

سيـدي از نسل زهــرا و علـــــــي 

او فرستاد تا نمايـــــــــــد رهبــــري

سرنگون سازد رژيــــــــــــم پهلـوي 

تا خروشد چون علي شيـــرخــدا

بركند بنياد طاغـــــــــــــــوت دغــا   

قم به فرمان خميني كـــرد قيــام

هر كجامي رفت از قم  اين پيـــام 

داده فرمان رهبـــــــر ديـن خــــــدا

حكــم قرآن است اي ملت به پــــا

دين و آيين خدا احيــــــاء كنيــــــد

شاه را در نزد خلق رسـوا كنيــد

راه پيمايي ، تجمع ، اعتصـــاب

هـر كجا حرف از وقوع انقـــلاب

كوي وبرزن،شهر و آبادي همـــه

جملـه آمـــــاده  بــــــدون واهمـه

صوت تكبير و صفير تيــــر بـــود

رزمــگاه خون بر شمشير بــــود

تير بود و خون بود ونالــه بــود

قتلگــاه پايتخت در ژالـــه بـــود

لاله ها پرپر به دشت خـــــون بود

جوي خون جاري زهرميـــدون بود

جمله فرياد همــــــــــه بــــا اتحــاد

مرگ بر شاه و خميني زنــــده بــاد

كل ايران جملگي فريــــاد شـــــد

تاج و تخت پهلـــوي بر بــاد شــــد

پر ز رهرو شد ره پيــــــــــر خميـن

در محــــرم با صــداي يا حسيـــــن

آن محرم رنگ وبويـــي تازه داشت

پیـــــــروراه حسيـــــن آوازه داشت

كل ارض كربـــــلا گرديــــده بــــود

روزعاشورا به پا گرديـــــده بــــود

نالـــــه یا لیتنــــــــــــــا کنـــــــــّا معک

گشت محقـق هركجا بي هيـــچ شك

شاه ظالم گشت زبون وبي قـــرار

كــرد او با ذلّت و خواري فـــــــــرار

ديو بدنــــــام سيـــــــــه آوازه رفت

از كتاب ظلــــــم او شيــــرازه رفت

در هواي سرد بهمـــــن مـــاه بـــود

شب تاريك چشم به راه مـــــاه بـود

چون سپيده صبح صادق شدعيان

كرد طلوع خورشيدازغرب جهــــان

نور او روشن نمــــود ايـــــــران ما

سربلنـــد اندر جهان شد نـــام مـــا

شد بهار اندر زمستان آن زمـــان

چون که آمد رهبـر محبوبمــــــــان

جشن پيـروزي به پا در هر كجــــا

عرض و تبريك و همه شكـــــرخدا

باغ و گلشن پر زگل گرديـــد بـــاز

مؤمنـان با شكر حق انـــــدر نمــاز

راه دين و زندگي چون بــازشـــد

باسعـــادت  زندگي آغــــاز شـــد

ليكن از جور و جفـــاي ظالمــــــــان

دشمنــــان ما ، همه مستكبــــــران

بهر نابــــــــــودي دين و انقـــــلاب

متحــد گشتنــد به راه ناصـــــواب

ابرهه اين بار هم لشكر كشيـــــد

ريگ و طـــوفـان طبس رااونديـــد

لطف ايزد باز گرديـــــديـــــــــارما

برطـرف كــرد شرّ استكبــــــار را

نگرفت عبرت عدو زين ماجـــــــرا

او علـــــم كرد ضد ما صــــدام را

حيله و نيرنگشان كارســــاز شـد

جنگ تحميـلــي به ما آغــاز شــد

هشت سال از بهترين روزگــــار

كــار ما شد فكر جنگ و كاروزار

شيرمردان دليــــــــــراين ديـــــار

روز روشــن را نمودند شام تــار

دشمن دين با تمــــام قـدرتــــــش

شـد فزونترزين شجاعت حيرتـش

پيشنهاد صلح و سازش رانمود

چاره اي جز اين به كار اونبـــود

لشكر ايران شد پيــــروز جنـــگ

بهـر صدام هم نماند جز نام ننگ

جنگ بهايي بس گران ازماگرفت

بهتــريـن افرادمان از مـــــا گرفت

كم نبودند مادرانــــــي داغــــــدار

كودكانـي از شهيــــــدان يادگـــار

قلب رهبر پر ز درد و ناله بـود

صبــر تنها راه حلّ و چاره بــود

رهبر فرزانـــــــــــــــه ما پيـــرشـد

قلب او با درد و غم درگيــــر شد

قلبش ازايمان به اطمينان رسيد

لحظه معراج روحش سر رسيـــد

گفت خدايش ارجعـــــي ربّك بيــــا

شد خدا راضي ، توراضي ازخـــدا

بعد او لطف خدا شد مستـــــدام

سیـدی ديــگر ز انصــــار امــــــام

سيــــــــــدي والا ز اولاد علــــی

نـــام او سيد علي خامنــــــه اي

پيشـــــواي ما شد آن والا تبـــار

عهــد و پيمان خلايق بي شمــار

شد غدير ديگــــــــــــري از بهرمـــا

گشت دشمن نا اميــد زين ماجرا

اينك اندر سال سي از انقـــلاب

بــارور گشتــــه درخت انقـــلاب

با تلاش و يـــــــــــاري پروردگـــار

فتـــح كرديــــم قله هاي افتخــار

انقلاب ما عالــــــــــــم گير شــــد

دست شيطـان بزرگ زنجيــرشـد

غول آمريكا دم وشاخش شكست

اقتـــدار و هيبتش درهم شكست

در عراق و غــــــــزه وكلّ جهــــان

بـی اثــــر شد نقشه مستكبـــران

جاءالحق عن قريب معنــــا شــود

هـــر چه باطل محو و ناپيدا شود

مژده داد پيغمبــــــــــر نيكــو نهــاد

پـــر شــود دنيا زعدل وقسط وداد

وارث روي زميـــن مستضعفيــــن

تيـــــــغ حق بر گردن مستكبـــرين

مژده بادا بر شماــــاهل جهـــــان

الخصـــوص اي شيعيان ،ايرانيان

صبح می آیـــد بعد ازشـــام تــــــــار

مي رسد مهـــــــدي به امر كردگـار

جمله عالم مست رخسارش شود

چشـــــم ها روشن زديدارش شود

قلب ها لبريز ايمان مي شـــــــود

كـل عالم چون گلستان مي شود

پس بيا اي دوست تاكاري كنيـــم

دـين را با كار خوب ياري كنيــــــم

پاك گرديم ازهمه پستــي و زشت

حق گرا بـاشیــم و ره جوی بهشت

بر ديار عشق ما راهـــي شـــويــم

تا كـــه شايـــد لايق مهدي شويـــم

عشق بر مهدي اميد راجـي است

چون كه اوبرکـــل عالم ناجي است

محمد رجب زاده ( راجی)

بهمن 1388