آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام «ترجمه كتاب العشره وسائل الشيعه»

شيخ حرّ عاملى
بازدید : 5287
زمان تقریبی مطالعه : 12 دقیقه
تاریخ : 17 مرداد 1393
آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام «ترجمه كتاب العشره وسائل الشيعه»
آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام «ترجمه كتاب العشره وسائل الشيعه»
شيخ حرّ عاملى

سرآغاز

   تذكّر

   اجمالى از شرح حال شيخ حرّ عاملى‏

   تأليفات شيخ‏

آداب معاشرت در سفر و حضر، و آن مشتمل بر چند باب است‏

   1- باب اول در لزوم معاشرت با مردم از طريق اداى امانت، اقامه شهادت و راستگويى، همچنين در استحباب عيادت مريض و شركت در تشييع جنازه، و خوشرفتارى نسبت به همسايگان و خواندن نماز در مسجد

   2- باب استحباب خوشرفتارى با مردم و همسايگان‏

   3- باب چگونگى معاشرت با دوستان مختلف‏

   4- باب استحباب الف- فاصله هر دو نفر (در مجالس) بويژه به اندازه يك ذراع در تابستان. ب- كمك به نيازمندان وضعيفان.

   5- باب استحباب گراميداشت دوستان و نصيحت كردن آنان‏

   6- باب كراهت اخم كردن بر مردم‏

   7- باب دوست‏يابى و خو گرفتن با دوستان و پذيرفتن اعتراض آنان‏

   8- باب استحباب همنشينى با خردمند بخشنده و دورى از نادان فرومايه‏

   9- باب استحباب مشورت با عاقل‏

   10- باب استحباب ديدار و گفتگو با دوستان‏

   11- باب استحباب معاشرت با مردم خوب و دوستان قديمى و اجتناب از معاشرت با بدان‏

   12- باب استحباب پذيرفتن نصيحت و معاشرت با كسى كه انسان عيب او را مى‏داند به منظور نصيحت كردن او

    13- باب استحباب دوستى با كسى كه رعايت دوستى را مى‏كند و او را در موقع گرفتارى تنها نمى‏گذارد

   14- باب استحباب كمك و يارى دادن دوستان به يك ديگر

   15- باب كراهت دوستى با بد كار و نادان و دروغگو

   16- باب كراهت شركت دادن افراد فرومايه و گنهكار در امور

   17- باب تحريم همنشينى با دروغگو و گنهكار و بخيل و نادان و قاطع رحم و ...

   18- باب كراهت همنشينى با فرومايگان و ثروتمندان و گفتگو با زنان‏

   19- باب كراهت وارد شدن به مكانهاى تهمت آميز

   20- باب استحباب پرهيز و ترس از زيركى مؤمن‏

   21- باب استحباب مشورت با اشخاص صاحب نظر

   22- باب استحباب مشورت با شخص پرهيزگار خردمند و اطاعت از او و كراهت مخالفت با وى‏

   23- باب وجوب راهنمايى كسى كه تقاضاى مشورت مى‏كند

   24- باب جواز مشورت كردن با كسى كه مرتبه او پايين‏تر است‏

   25- باب كراهت مشورت با زنان و نيكو بودن مشورت با مردان‏

   26- باب كراهت مشورت با شخص ترسو، بخيل، آزمند، برده، فرومايه و بدكار

   27- باب تحريم همنشينى و دوستى با اهل بدعت‏

   28- باب كسانى كه معاشرت و سلام كردن بر آنها شايسته نيست‏

   29- باب استحباب اظهار دوستى و محبّت نسبت به مردم‏

   30- باب استحباب خوشرفتارى و گشاده‏رويى و احترام به مردم و خوددارى از مزاحمت آنان‏

   31- مستحبّ است براى كسى كه مؤمنى را دوست دارد او را از دوستى خود با خبر كند

   32- باب استحباب آغاز كردن سلام قبل از سخن گفتن و استحباب پاسخ ندادن قبل از سلام‏

   33- باب لزوم سلام و كراهت ترك آن و وجوب پاسخ سلام‏

   34- باب استحباب بلند گفتن سلام و سخن نيكو گفتن‏

   35- باب استحباب سلام كردن بر كودكان‏

   36- باب حرمت تبعيض بين فقير و ثروتمند در نحوه سلام كردن و وجوب رعايت مساوات بين آن دو

   37- باب استحباب شكرگزارى خدا براى نعمت اسلام و تندرستى‏

   38- باب لزوم بلند سلام كردن و پاسخ دادن به نحوى كه مخاطب بشنود

   39- باب نحوه سلام گفتن و استحباب انتخاب كلمات مناسب‏

   40- باب استحباب تكرار سلام تا سه مرتبه در صورت عدم دريافت پاسخ و اجازه ورود

   41- باب استحباب مورد خطاب قرار دادن يك مؤمن با ضمير جمع در موقع سلام كردن و دعا براى او در هنگام عطسه و غير آن‏

   42- عدم استحباب سلام بر كسى كه همراه جنازه است يا به نماز جمعه مى‏رود يا در حمّام است‏

   43- باب چگونگى پاسخ سلام دادن به حاضر و غايب‏

   44- باب استحباب مصافحه با مقيم و در آغوش گرفتن مسافر

   45- باب استحباب سلام كردن كوچك بر بزرگ و جمعيّت كم بر جمعيّت زياد و عابر بر نشسته و ...

   46- اگر يك نفر از گروهى سلام كند از همه آنها كفايت مى‏كند و نيز كافى است كه يك نفر پاسخ دهد

   47- كراهت ترك سلام بر مؤمن حتّى در حال تقيّه‏

   48- باب جواز سلام كردن مرد بر زن‏

   49- باب تحريم سلام كردن بر كفّار و اهل لهو و لعب و امثال آن مگر در حال ضرورت و چگونگى پاسخ دادن به سلام آنان‏

   50- باب عدم جواز ورود به خانه غير بدون اجازه و خبر دادن و سلام كردن و ...

   51- باب كسانى كه رفت و آمد به خانه آنها شايسته است‏

   52- باب استحباب سلام كردن هنگام بلند شدن از مجلس‏

   53- باب جواز سلام و دعا كردن بر ذمّى در صورت نياز داشتن به او

   54- باب جواز مكاتبه مسلمان با اهل ذمّه‏

   55- باب استحباب سلام كردن بر خضر (ع) هر گاه نام وى برده شود

   56- باب استحباب چشم پوشى و گذشت نسبت به دوستان‏

   57- باب استحباب دعا براى عطسه‏كننده مسلمان‏

   58- باب نحوه دعا كردن براى عطسه و پاسخ دادن‏

   59- باب جواز دعاى كودك براى زن وقتى كه عطسه كند

   60- باب استحباب عطسه كردن و كراهت عطسه‏هاى زشت‏

   61- باب استحباب تكرار دعاى عطسه‏هاى پى در پى تا سه مرتبه‏

   62- باب استحباب «الحمد للّه» گفتن در موقع عطسه‏

   63- باب استحباب صلوات بر محمّد و خاندانش براى كسى كه عطسه مى‏كند يا مى‏شنود

   64- درود بر محمّد (ص) و خاندانش هنگام عطسه، و ذبح حيوانات و جماع مكروه نيست بلكه مستحب است‏

   65- باب جواز دعاى عطسه براى ذمّى و دعا براى هدايت وى‏

   66- اگر گفتارى با عطسه مقارن باشد جايز است آن عطسه را دليل بر راستى سخن گوينده دانست‏

   67- باب استحباب احترام و بزرگداشت شخص مسنّ مؤمن‏

   68- باب استحباب احترام كريم و شريف‏

   69- باب كراهت نپذيرفتن تكريم و احترام مانند نپذيرفتن متكا و بوى خوش‏

   70- باب استحباب استقبال و بدرقه از مهمان و اطاعت مهمان از صاحب خانه‏

   71- كسى كه دوستش را براى مطلبى امين دانسته است جايز نيست آن مطلب را بدون اجازه‏اش بازگو كند مگر به عنوان ذكر خير يا شهادت براى كار حرامى كه انجام شده است‏

   72- هر گاه سه نفر با هم باشند كراهت دارد دو نفر از آنها در گوشى صحبت كنند

   73- باب كراهت قطع كردن سخن مسلمان‏

   74- باب استحباب يا كراهت كيفيّت نشستن‏

   75- مستحبّ است در مجلس انسان به عنوان تواضع جايى پايين‏تر از شأن خود بنشيند

   76- باب استحباب رو به قبله نشستن‏

   77- باب كراهت نشستن روبروى خورشيد

   78- باب استحباب نشستن در خانه غير در هر جايى كه صاحب خانه بخواهد

   79- باب استحباب نشستن روى دو پا و در بغل گرفتن زانوها

   80- باب استحباب شوخى و خنده كم‏

   81- باب كراهت قهقهه زدن و استحباب تبسّم‏

   82- باب كراهت خنده بدون علّت‏

   83- باب كراهت شوخى و خنده زياد

   84- باب استحباب تبسّم بر چهره مؤمن‏

   85- باب استحباب صبر كردن بر اذيّت همسايه و ديگران‏

   86- باب وجوب خوددارى از آزار همسايه‏

   87- باب استحباب خوشرفتارى با همسايه‏

   88- باب استحباب طعام دادن به همسايگان و وجوب آن در صورت ضرورت‏

   89- باب كراهت همسايگى با اشخاص بد

   90- باب استحباب رعايت حدّ همسايگى كه از هر طرف چهل خانه است‏

   91- استحباب مدارا كردن با همسفر

   92- باب استحباب بدرقه همسفر هنگام جدا شدن هر چند ذمّى باشد

   93- باب استحباب نامه نوشتن در سفر و وجوب پاسخ دادن به نامه‏

   94- باب استحباب شروع نامه با بسم اللّه و نوشتن آن به بهترين خط

   95- باب چگونگى نوشتن عنوان نامه‏

   96- باب استحباب آغاز نامه به نام كسى كه نامه برايش فرستاده مى‏شود

   97- باب استحباب نوشتن «ان شاء اللّه» در نامه هر جا كه مناسب باشد

   98- باب استحباب خشك كردن خطهاى نامه‏

   99- باب عدم جواز سوزاندن كاغذهايى كه در آن آيات قرآن يا نام خدا باشد

   100- استحباب تقسيم وقت بين دوستان به طور مساوى‏

   101- باب استحباب سؤال كردن از نام و نام خانوادگى و نسب و حال دوست و همنشين‏

   102- باب كراهت از بين رفتن شرم و حيا بين دوستان‏

   103- باب انتخاب دوستانى كه نمازشان را بموقع مى‏خوانند و نسبت به دوستان نيكى مى‏كنند

   104- باب استحباب خوشخويى با مردم‏

   105- باب استحباب انس و الفت با مردم‏

   106- باب استحباب خوشرفتارى با مردم‏

   107- باب استحباب خوشرويى و خوش برخوردى‏

   108- باب وجوب راستگويى‏

   109- باب استحباب صدق وعده، گرچه يك سال طول بكشد

   110- باب مستحب بودن حيا

   111- باب جايز نبودن شرم و حيا داشتن از پرسش كردن در باره احكام دين‏

   112- باب استحباب عفو و گذشت‏

   113- باب استحباب عفو از ستمگر، صله رحم، احسان و نيكى ...

   114- باب استحباب فروخوردن خشم‏

   115- باب استحباب فروخوردن خشم از دشمنان دين در زمان حكومتشان‏

   116- باب استحباب صبر در برابر حسودان و مانند آن‏

   117- باب استحباب سكوت، مگر در امور خير

   118- باب استحباب سخن گفتن در جايى كه سكوت روا نيست‏

   119- باب وجوب نگهدارى زبان از آنچه كه گفتنش روا نيست‏

   120- باب كراهت گفتار زياد در غير ذكر خدا

   121- باب استحباب مدارا كردن با مردم‏

   122- باب وجوب ادا كردن حقوق واجب و مستحبّ مؤمن‏

   123- باب تأكيد استحباب رعايت حقّ عالم‏

   124- باب استحباب لطف و محبّت و به ديدار همديگر رفتن‏

   125- باب استحباب پذيرش عذر

   126- باب استحباب سلام كردن و مصافحه در وقت ملاقات ...

   127- باب استحباب مصافحه و حدود و چگونگى آن‏

   128- باب آداب استقبال و بدرقه مسافر

   129- باب حكم كرنش بر بزرگان از قبيل بوسيدن فرش، بر پا خاستن و جلوى آنها دويدن و غيره‏

   130- باب تحريم گماشتن دربان براى منع ورود شيعه‏

   131- باب استحباب معانقه با مؤمن و همراهى و مذاكره با او.

   132- باب استحباب استفاده رساندن برادران به همديگر در راه خدا

   133- باب استحباب بوسيدن مؤمنان يك ديگر را، و محل بوسه‏

   134- باب كراهت كرنش براى مردم حتّى امام‏

   135- باب كراهت مجادله و دشمنى با مردم‏

   136- باب استحباب اجتناب از كينه و عداوت و دشمنى و بغض و ...

   137- باب تحريم مكر، حسد، خيانت و نيرنگ‏

   138- باب تحريم دروغ‏

   139- باب تحريم دروغ بستن بر خدا، و پيغمبر و ائمه عليهم السلام‏

   140- باب تحريم دروغ، بزرگ و كوچك، شوخى و جدى و غيره‏

   141- باب جواز دروغ در اصلاح بين مردم و عدم جواز راستگويى در فساد

   142- باب در احكام گمان‏

   143- باب تحريم دو رو و دو زبان بودن‏

   144- باب تحريم قهر كردن از مؤمن و استحباب سبقت در آشتى كردن‏

   145- باب تحريم آزار رساندن به مؤمن‏

   146- باب تحريم اهانت به مؤمن و خوار داشتن او

   147- باب تحريم ذليل شمردن و تحقير مؤمن‏

   148- باب تحريم سبك شمردن مؤمن‏

   149- باب تحريم قطع صله ارحام‏

   150- باب تحريم جمع آورى موارد لغزشهاى مؤمن براى عيب گرفتن از او

   151- باب نهى از عيبجويى و سرزنش مؤمن‏

   152- باب تحريم غيبت كردن از مؤمن‏

   153- باب تحريم تهمت زدن بر مرد مؤمن و زن مؤمن‏

   154- باب موارد جواز غيبت كردن‏

   155- باب وجوب جبران كيفر غيبت كردن با حلال‏طلبى و استغفار

   156- باب وجوب ردّ غيبت مؤمن و تحريم شنيدن آن‏

   157- باب تحريم افشاى سرّ مؤمن و عيبجويى از او ...

   158- باب تحريم ناسزا گفتن به مؤمن و محترم داشتن ناموس، مال و خون او

   159- باب تحريم بد نام كردن مؤمن و سوء نيت داشتن به او

   160- باب تحريم لعن كردن كسى كه نبايد او را لعن كرد.

   161- باب تهمت زدن به مؤمن و بدگمان بودن به او

   162- باب تحريم ترساندن مؤمن و لو با نگاه‏

   163- باب تحريم كمك به قتل و اذيت مؤمن گر چه با كلمه‏اى باشد

   164- باب تحريم سخن چينى و تفرقه افكنى‏

   165- باب استحباب نگاه كردن به اولاد صالح پيغمبر (ص)

   166- باب استحباب نگاه كردن به پدر و مادر و به قرآن و به روى عالم‏

دیدگاه های کاربران

هیچ دیدگاهی برای این مطلب وارد نشده است!

ارسال دیدگاه